FreeCinema

Follow us

ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ: Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ VIVIANE AMSALEM (2014)

(GETT)

  • ΕΙΔΟΣ: Δικαστικό Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρόνιτ Ελκαμπέτς, Σλόμι Ελκαμπέτς
  • ΚΑΣΤ: Ρόνιτ Ελκαμπέτς, Σιμόν Αμπκαριάν, Μενάς Νόι, Σασόν Γκαμπάι, Ιλάι Γκορνστάιν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 115’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Στο Ισραήλ τη διάλυση ενός γάμου μπορούν να ορίσουν και να επισημοποιήσουν μόνο ραβίνοι. Ακόμα κι αυτοί, όμως, δεν έχουν απόλυτη εξουσία. Αυτή ανήκει αποκλειστικά στον σύζυγο, που είναι ο μόνος που θα συμφωνήσει ή όχι εντέλει να δώσει διαζύγιο. Ο άκαμπτος Ελίσα είναι ένας από αυτούς, που όσο κι αν αγωνίζονται, χρόνια και χρόνια, η σύζυγος του Βιβιάν, ο ικανός δικηγόρος της και οι – υπεύθυνοι για την υπόθεσή τους – ραβίνοι, αρνείται πεισματικά να συμφωνήσει…

Αυτό το υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας (και επίσημη, αλλά άκαρπη, τελικά, πρόταση του Ισραήλ για το αντίστοιχο Όσκαρ) «Διαζύγιο» δεν είναι μια ταινία για όλους. Δεξιοτεχνικά κινηματογραφημένο και μονταρισμένο, θεατρικών καταβολών σινεμά δωματίου, αποτελεί δύο ώρες ακούραστης… πάρλας (και μάλιστα σε μια ανυπόφορη ηχητικά γλώσσα, όπως – συγγνώμη, αλλά είναι – τα εβραϊκά) και λιγοστών, καίριων σιωπών. Προκύπτει, όμως, μια ταινία άκρως ικανοποιητική, πλούσια τροφή και για το μυαλό και το συναίσθημα, για όσους την επιλέξουν συνειδητά.

Γραμμένη και σκηνοθετημένη από τα αδέλφια Ελκαμπέτς (εκ των οποίων η Ρόνιτ πρωταγωνιστεί και ως Βιβιάν), αντλεί έμπνευση από την αληθινή ιστορία της μητέρας τους, για να σε κάνει αβίαστα κοινωνό μιας εξίσου τραγικής και κωμικής, τραγελαφικής και εξουθενωτικής (όσο ακριβώς και η προσπάθεια της Βιβιάν να απελευθερωθεί) ιστορίας. Μιας ιστορίας που αν και εξελίσσεται σχεδόν ολόκληρη μέσα στο λιτό, «ξερακιανό» δωμάτιο ενός θρησκευτικού δικαστηρίου είναι συναρπαστική, μιας κι έχει μπόλικο σασπένς (καθώς οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες και τα χρόνια περνούν απρόβλεπτα, κι όσο νομίζεις ότι έφτασες σε μια κατάληξη, η επιμονή του Ελίσα κάνει πάλι, ξανά και ξανά την ανατροπή, κι αναρωτιέσαι για πόσο ακόμα θα αντέξει να αρνείται τη λογική τού αιτήματος της συζύγου του), ειλικρινή συγκίνηση (έτσι όπως η κάμερα «κολλάει» πάνω στο πρόσωπο κυρίως της Βιβιάν, αλλά και του Ελίσα, και το αφουγκράζεται σπιθαμή προς σπιθαμή, ακόμα και όταν το συλλαμβάνει εγκλωβισμένο, παγιδευμένο, πίσω από την πλάτη του δικηγόρου καθενός, ή από το άχρωμο, παγερό και αδιάφορο, λερωμένο λευκό τού τοίχου), αλλά και πολλή, γνήσια και λυτρωτική πλάκα (κυρίως όταν προσέρχονται ως μάρτυρες οι συγγενείς της Βιβιάν – ειδικά η αθυρόστομη, όλο φρου-φρου και αρώματα, αλλά ατρόμητα ικανή να λέει τα πράγματα με το όνομά τους νύφη της, Ραχήλ)!

Και μην κάνεις το λάθεις να παρεξηγήσεις τούτη την ανορθόδοξη, εναλλακτική dramedy ως φεμινιστικό μανιφέστο. Μπορεί η Βιβιάν και ο αγώνας της να βγαίνουν μπροστά, αλλά στην πραγματικότητα αυτή είναι μια ταινία για κάθε, περισσότερο ή λιγότερο, καταπιεσμένο (από τη θρησκευτική και κοινωνική παράδοση) ανθρώπινο ον – γιατί δεν χρειάζεται να περιμένεις την τελευταία, απέλπιδα υπόσχεση που ζητά ο Ελίσα, για να καταλάβεις πως και αυτός είναι ένας οικτρά καταπιεσμένος άνθρωπος, όπως εξάλλου και οι ραβίνοι απέναντι του, που δεν μπορούν να δώσουν λύση, όσο πιστοί κι αν παραμένουν στους δέοντες κανόνες τού δόγματός τους). Είναι επίσης μια ταινία για το εν δυνάμει αγεφύρωτο χάος μεταξύ τού φαίνεσθαι και του είναι ενός γάμου, για το πόσο ανθυγιεινή και επικίνδυνη μπορεί να γίνει η – καλά και σώνει – άρρηκτη σχέση μεταξύ εκκλησίας και πολιτείας, και μία ακόμη απόδειξη πως χωρίς χιούμορ, (αυτο)σαρκασμό και – απόπειρα έστω για – αυτοκριτική η ζωή δεν παλεύεται και ο κόσμος δεν προχωρά. Δεν εξελίσσεται.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ορκισμένοι φεστιβαλιστές ενωμένοι (μπροστά από αυτή την ταινία, με συμμετοχές στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στις Κάννες, και στο Σύγχρονο Παγκόσμιο Σινεμά στο Τορόντο), ποτέ νικημένοι. Λάτρεις της δράσης και του (υπερ)θεάματος… ηττημένοι κάργα! Άνευ προκαταλήψεων αναζητητές της ποιότητας, εναλλακτικής και μη, είτε μιλάει αγγλικά, είτε όχι, λιγότερο ή περισσότερο κερδισμένοι. Και ενημερωμένοι, για ό,τι συμβαίνει σε μια τόσο κοντινή και όμως τόσο μακρινή γωνιά του πλανήτη μας.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.