του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είδες περιπέτεια με κωμικά στοιχεία, ανατροπές και ultra δόσεις βίας να φλερτάρει τόσο με την καρτουνίστικη υπερβολή όσο και με το σοκ; Μάλλον ήταν το «Kick-Ass» (2010). Και δεν είναι τυχαίο που στο «Kingsman», το οποίο χαρακτηρίζεται από τα ίδια απολαυστικά στοιχεία, υπεύθυνος για τη σκηνοθεσία είναι ο ίδιος άνθρωπος, ο Μάθιου Βον. Το trailer του «Kingsman» ίσως να μη σου έχει γεμίσει πολύ το μάτι, η ταινία όμως καταφέρνει να το κάνει… να γουρλώσει! Γρήγορη, αστεία, γεμάτη pop αναφορές και πολλή, πάρα πολλή βρώμικη βία, ίσως σε φέρει σε αμηχανία κάποιες στιγμές για το αν πρέπει να γελάσεις ή να μείνεις με το στόμα ανοιχτό από την έκπληξη και το μέγεθος της πρόκλησης. Στην τελική, όμως, θα παραδεχτείς ότι λίγοι άνθρωποι στο σύγχρονο σινεμά, όσο ο Μάθιου Βον, έχουν τη διάθεση να γυρίσουν ένα fun movie που να προκαλεί.

Το «Kingsman» εμπνέεται, σατιρίζει, παρωδεί, υποκλίνεται σε χαρακτήρες της βρετανικής παράδοσης, όπως ο Τζέιμς Μποντ και ο Τζον Στιντ των «Εκδικητών», με τον Κόλιν Φερθ, τον πιο άψογο Βρετανό που μπορείς να φανταστείς, να συνδυάζει ως Χάρι Χαρτ, τη «βρετανικότητά» του με τις πιο φονικές κινήσεις. Σε δύο σκηνές, όταν αντιμετωπίζει μια παρέα νταήδων σε μια λονδρέζικη pub και όταν συμμετέχει σε ένα ομαδικό μακελειό σε μια μισαλλόδοξη εκκλησία στη «βαθιά» Αμερική, μένεις ξερός με το πόσο cool και πόσο δολοφονικός μπορεί να δείχνει ταυτόχρονα!

Ο Φερθ εκπροσωπεί την παλιά γενιά στη μυστική οργάνωση του «Kingsman», η οποία προσπαθεί να βρει τρόπους να ανανεωθεί και να αντιμετωπίσει την παγκόσμια απειλή που προέρχεται από έναν μεγιστάνα της τεχνολογίας και τη βοηθό του, την Γκαζέλ, μια γκόμενα με προσθετικά πόδια – λεπίδες, σαν αυτά του Όσκαρ Πιστόριους, που τα χρησιμοποιεί για να… τεμαχίζει τους αντιπάλους της. Ο Βάλενταϊν, όπως είναι το όνομά του, γίνεται κοσμαγάπητος μοιράζοντας δωρεάν κάρτες κινητής τηλεφωνίας, όμως ο σκοπός του είναι να αφανίσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Γης – και σε αυτό τον διευκολύνει μια παγκόσμια συνωμοσία ισχυρών.

Ο Χάρι Χαρτ θα βρει στο πρόσωπο του Έγκσι, ενός παιδιού από τα υποβαθμισμένα council flats του Λονδίνου, τον κατάλληλο μαθητευόμενο. Μέσα από μια σκληρή εκπαίδευση και με την περιφρόνηση των συμμαθητών του που προέρχονται από «καλές» οικογένειες, ο Έγκσι θα βγάλει προς τα έξω όλες του τις δυνατότητες, αλλά και το class που απαιτείται για ένα μέλος της «Kingsman». Δεν είναι κανένα τρομερό μυστικό ότι ο κόσμος θα σωθεί, αλλά η κορύφωση είναι τόσο διασκεδαστική και τόσο θεαματική, με πυροτεχνήματα που… θα σου πάρουν το μυαλό (και μερικών ακόμη κεφαλιών στην ταινία).

Διασκευάζοντας το ομώνυμο comic, που δημιούργησαν ο κειμενογράφος του «Kick-Ass» και ο εικονογράφος του «Watchmen», ο Μάθιου Βον έχει καταφέρει να διαχειριστεί θεαματικά τους χώρους ανάμεσα στο ρεαλιστικό και στο φανταστικό, να διευθύνει εξαιρετικούς ηθοποιούς (Φερθ, Κέιν, Στρονγκ), να δώσει χώρο και να αναδείξει έναν νέο πρωταγωνιστή (Έτζερτον) και, αν και η ιστορία σε κάποια σημεία ξεφεύγει ή χάνει τους σφιχτούς ρυθμούς, να φτιάξει τελικά μια ταινία τόσο διασκεδαστική και τόσο προκλητική, χωρίς να στήσει κώλο στους περιορισμούς των studios (μια μικρή αναφορά στην τελευταία σκηνή, που θα σε κάνει να απορήσεις πώς στο διάολο πέρασε). Γρήγορα το sequel, παρακαλώ!