FreeCinema

Follow us

Η ΕΚΡΗΞΗ (2014)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σύλλας Τζουμέρκας
  • ΚΑΣΤ: Αγγελική Παπούλια, Βασίλης Δογάνης, Μαρία Φιλίνη, Θέμις Μπαζάκα, Γιώργος Μπινιάρης, Μάκης Παπαδημητρίου
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 83’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: STRADA FILMS

Γαμημένη ψυχολογικά από όνειρα σπουδών παρατημένα, μάνα ανάπηρη, mini market μέσα στα χρέη και άνδρα ναυτικό που το μισό χρόνο λείπει μακριά της, η Μαρία είναι έτοιμη να εκραγεί, χωρίς να υπολογίζει πόσα θύματα θα πάρει μαζί της…

Αν ο ορισμός τής τρέχουσας κοινωνικής κατάστασης εκφράζεται καλύτερα με ένα «δεν καταλαβαίνω τίποτα», τότε η «Έκρηξη» του Σύλλα Τζουμέρκα είναι η απόλυτη ταινία τού σήμερα. Στο σινεμά, όμως, ένα «δεν καταλαβαίνω γιατί είδα αυτό που είδα», θέτει κάποια άλλα, σοβαρά ερωτήματα γύρω από τη χρήση της τέχνης ως μέσου για να σχολιάσει ένας δημιουργός αυτό το σήμερα.

Επαναλαμβάνοντας το βασικό μοτίβο δραματουργίας της «Χώρας Προέλευσης» (2010), ο Τζουμέρκας χρησιμοποιεί και πάλι το θεσμό τής – προβληματικής, εννοείται – οικογένειας για να επιτεθεί με αλληγορικό τρόπο κατά των εθνικών παθογενειών, με το εύκαιρο «άλλοθι» μιας κοινωνίας σε κρίση και στα όρια του να τινάξει κάθε υπόλοιπο κοινού νου και ισορροπίας στον αέρα. Ακόμη κι αν προσπαθήσεις να προσπεράσεις τους τόσο σχηματικούς χαρακτήρες τού φιλμ, είναι αδύνατον να μη σε πάρουν τα… θραύσματα της αφηγηματικής αποδόμησης αυτής της «Έκρηξης», που (παρα)τραβάει τα χωροχρονικά «ευρήματα» της πρώτης ταινίας του Τζουμέρκα σε αυτοκαταστροφικό βαθμό, αδιαφορώντας εν τέλει για την όποια ιστορία αυτών των ανθρώπων. Με άλλα λόγια, τούτη η ταινία μοιάζει με έναν απαθή θεατή που κάποιος τον πλακώνει στα χαστούκια και το μπινελίκι, επιδιώκοντας την… αφύπνισή του. Λογικά, το μόνο που μπορεί να επιτύχει είναι να του προκαλέσει θυμό, οργή, αγανάκτηση.

Ατυχώς, όλα τα συστατικά της ταινίας συμπορεύονται με τη χρεοκοπημένη ελληνική κοινωνία ή κάποιας μεσοαστικής μερίδας του λαού που μέσα στα τελευταία χρόνια κατρακύλησε στα όρια του λούμπεν, δίχως όμως να τη χαρακτηρίζει η αντίστοιχη αυθεντικότητα της καταγραφής του σινεμά του Γιάννη Οικονομίδη, για παράδειγμα. Το σενάριο διαλύεται μέσα από στερεότυπα καταστάσεων και ακρωτηριασμένους χαρακτήρες που αιωρούνται στο κενό της ζοχάδας τους ή μιας αποφόρτισης… ζωντανού νεκρού, για να οδηγηθούν όλα μαζί σε ένα κρεσέντο «τα πήρα στο κρανίο», το οποίο προφανώς και δεν ολοκληρώνει κανέναν από τους ήρωες. Γιατί η μάνα έκρυβε τους καταχρεωμένους λογαριασμούς; Γιατί ο ναυτικός γαμπρός δεν ξέρει ποιο δρόμο να διαβεί… σεξουαλικά; Γιατί ο αγαθός και φιλήσυχος σύζυγος της αδελφής της Μαρίας έπρεπε να είναι και… χρυσαυγίτης (!); Γιατί ο πάτερ φαμίλιας θα μπορούσε και να μην υπάρχει σε ολόκληρη την ταινία (πόσω μάλλον να εγκληματεί κι αυτός με τον τρόπο του!); Γιατί όταν δεν υπάρχει σενάριο στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά, τα πάντα χρεώνονται στο «εν βρασμώ» και σε μια «weird» ματιά που αγκομαχάει για να αυτο-δηλωθεί ως ρεαλισμός;

Το άδικο με την «Έκρηξη» είναι πως ο Τζουμέρκας δεν είναι ένας ανίκανος σκηνοθέτης (θέλουμε να πιστεύουμε ακόμη…). Κατανοεί πως για να κρατήσει το θεατή πρέπει να τσιτώσει τους ρυθμούς, να μην αφήσει χρόνο για δεύτερη σκέψη μέσα σε αυτό το ντεκουπάζ… αλαλούμ βινιετών – σκηνών, που αγωνίζεται να κρατήσει ακέραιο το μοντάζ της – έμπειρης στο ντοκιμαντέρ – Κάτριν Ντίτσελ. Περισσότερο άθικτος από τα «σκάγια» μένει ο Παντελής Μαντζανάς που φωτίζει απλόχερα τους ήρωες της ταινίας αντί να αποχρωματίζει ακόμη πιο μίζερα το σύμπαν τους. Οι ηθοποιοί επιδεικνύουν μια κάποια αβεβαιότητα ως προς τον ψυχισμό που πρέπει να εκθέσουν στο φακό, είτε έρμαιοι ατονίας είτε μαινόμενοι εξαιτίας του θυμού που, στην τελική, θα κοπάσει σε μορφή απορίας από τον θεατή, ο οποίος ενδέχεται να… εκραγεί, αλλά για τους λάθος λόγους.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Λιγότερο φιλόδοξο (ή… κουραστικό) από τη «Χώρα Προέλευσης», το δεύτερο μεγάλου μήκους φιλμ του Σύλλα Τζουμέρκα πληγώνεται από το προβλέψιμο τσουβάλιασμα προβληματικών της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, από την οικονομική κρίση ως το ρατσισμό, μέσα στο πλαίσιο μιας αστικής απάθειας ρημαγμένης, που δεν ξέρει τι να πρωτοεκτονώσει μέσα σε τέσσερις τοίχους. Εάν πιστεύεις πως έχεις δει αρκετά από αυτή τη θεματική των πρόσφατων και μάλλον… «weird» ταινιών, που θέλουν να σε διδάξουν λίγο πιο «βίαια» αυτό που ζεις εδώ και μερικά χρόνια, η «Έκρηξη» δεν πρόκειται να σου πει κάτι καινούργιο. Εάν θέλεις να βρεθείς… στα όριά σου με το ελληνικό σινεμά, ο δρόμος για το ταμείο είναι ανοιχτός.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MINORE

Μυστηριώδη τέρατα εμφανίζονται σε παραθαλάσσιο location του Σαρωνικού κόλπου με εχθρικές και φονικές διαθέσεις. Θα μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν ένα ναυτάκι, μια σερβιτόρα, μια γιαγιά, ένας μποντιμπιλντεράς κι ένα τσούρμο… μπουζουξήδων;