22 JUMP STREET (2014)
- ΕΙΔΟΣ: Αστυνομική Κωμωδία
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φιλ Λορντ, Κρίστοφερ Μίλερ
- ΚΑΣΤ: Τζόνα Χιλ, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Άις Κιούμπ, Πίτερ Στορμάρε, Γουάιατ Ράσελ, Άμπερ Στίβενς
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 112’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD
Οι ντετέκτιβ Σμιντ και Τζένκο επιστρέφουν… στα θρανία, αυτή τη φορά προσπαθώντας να εξιχνιάσουν υπόθεση ναρκωτικών μετά φόνου σε κολέγιο. Τι… βαθμούς θα πιάσουν undercover;
Είναι η δεύτερη φορά που βλέπουμε αυτούς τους πράκτορες στη μεγάλη οθόνη και, όπως έδειξε το αμερικανικό box-office (βλέπε κάτι σαν 190.000.000 δολάρια) αλλά και άφησαν να εννοηθεί δύο teasing αναφορές (που έφτασαν να «καρφώνουν» έως και το χώρο δράσης, ίσως) κατά τη διάρκεια του φιλμ, δεν πρόκειται να είναι και η τελευταία. Το αστείο εδώ, όμως, είναι «τελευταίο», άρα, όσοι περιμένατε ένα βελτιωμένο και πιο κανιβαλιστικό sequel, μάλλον θα πρέπει να κάνετε υπομονή λίγα χρονάκια ακόμη…
Υπάρχει μια διάθεση déjà vu στο «22 Jump Street», που ξεπερνά την ιδέα ενός meta-sequel, το οποίο όχι μόνο πρέπει να θυμίζει την προηγούμενη ταινία αλλά και να την ξεπερνά… σε βλακεία! Είναι αυτοσαρκαστική η απόπειρα, προφανώς. Και ενώ το σενάριο περιλαμβάνει ουκ ολίγους λεκτικούς αστεϊσμούς και pop trivia παιχνιδίσματα, η ίδια η ιστορία δεν καταφέρνει ποτέ να χτίσει μια στέρεα πλοκή και η δράση παίρνει μπρος μόλις στα τελευταία λεπτά τού φιλμ, αφήνοντας για τη μέση όλο το «κλου» στο διαφυλετικό ρομάντζο του Τζόνα Χιλ (χωρίς περαιτέρω spoilers…).
Η αρχική σεκάνς της undercover αποστολής gone wrong, απλά, σε κάνει να ξύνεις λίγο το κεφάλι σου και υποψιάζει για τη διαπίστωση ότι θα τη βγάλεις με ένα παγωμένο χαμόγελο, ειδικά όταν εξέρχεται… ένα χταπόδι! Ο οδηγός επιβίωσης για το κολέγιο είναι σκηνή ανθολογίας, όμως το stand-up ποίησης και ένα «απαραίτητο» πέρασμα από τη φυλακή για τη σύνδεση με το προηγούμενο, αποδεικνύονται άστοχα χιουμοριστικά, έως και ρατσιστικά, εις το όνομα της δήθεν παρωδίας (seriously, τόσο αίμα όσο στη «Λάμψη» του Κιούμπρικ;).
Η σκηνή του μαστουρώματος σε split screen βγάζει το έξαλλο κέφι που θα ονειρευόμασταν για τούτο το sequel, όμως τα συστατικά (σε γραφιάδες και σκηνοθέτες) δεν ήταν τα κατάλληλα και το franchise έπρεπε να παραμείνει στα γνώριμα χωράφια του, για να ξανα-πουλήσει ένα προϊόν προκάτ εξωφρενικότητας που μας πηγαίνει στα λόγια του Αρχηγού Χάρντι (ο Νικ Όφερμαν κάνει και πάλι ένα μικρό πέρασμα, με το επικό μειδίαμά του) από το «21 Jump Street» του 2012: «The guys in charge of this stuff lack creativity and are completely out of ideas». Αυτή κι αν είναι μια σεβαστή τοποθέτηση!