FreeCinema

Follow us

ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ (1988)

(LE GRAND BLEU)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λικ Μπεσόν
  • ΚΑΣΤ: Ζαν-Μαρκ Μπαρ, Ζαν Ρενό, Ροζάνα Αρκέτ, Πολ Σέναρ, Σέρτζιο Καστελίτο
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 132'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: NEO FILMS

Η ζωή, ο ανταγωνισμός και η μετέπειτα παγκόσμια αναγνώριση δύο παιδικών φίλων στην ελεύθερη κατάδυση βρίσκονται στο προσκήνιο τούτης εδώ της ταινίας που χαιρετίστηκε στη χώρα μας με αφορμή την πληθώρα γυρισμάτων που πραγματοποιήθηκαν στα καταγάλανα νερά των Κυκλάδων.

Το «Απέραντο Γαλάζιο» αποτέλεσε μόλις τη δεύτερη μεγάλου μήκους κινηματογραφική απόπειρα του Λικ Μπεσόν, μια ιδέα μεγαλεπήβολη και γεμάτη προκλήσεις, τόσο λόγω της φύσης της υποβρύχιας κινηματογράφησης που καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ταινίας, όσο και λόγω των πολλαπλών τοποθεσιών που επιλέχθηκαν για τη δράση, αρχής γενομένης από τα ελληνικά νησιά, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Ιταλίας, των Παρθένων Νήσων, του Περού και πολλών ακόμη εξωτικών κυρίως προορισμών. Τη χρονιά κυκλοφορίας του το φιλμ έκανε πάταγο στη Γαλλία, με πολύμηνη παρουσία στις αίθουσες. Προοδευτικά απέκτησε φανατικούς θαυμαστές οι οποίοι εξήραν κυρίως το ελληνικό κάλλος των locations, με την ταινία να γίνεται παράλληλα συνώνυμο του ελληνικού καλοκαιριού και των ξέγνοιαστων παιδικών στιγμών γεμάτων θάλασσα και φως, παρά το γεγονός ότι το τραυματικό συμβάν που βιώνει από νωρίς στην ταινία ο κεντρικός ήρωας (σε παιδική ηλικία), ανατρέπει απότομα την ειδυλλιακή αυτή ατμόσφαιρα.

Δεκαετία ’60. Ο Ζακ (Μπαρ) και ο Ένζο (Ρενό) έχουν μεγαλώσει στην ηλιόλουστη Αμοργό. Καθημερινά βουτούν στα καθάρια νερά του νησιού, κοντράροντας ο ένας τον άλλον για το ποιος μπορεί να κρατήσει περισσότερο την ανάσα του κάτω από την επιφάνεια, σε μια προσπάθεια να συλλέξουν τα νομίσματα που εντοπίζουν συχνά στον πάτο της θάλασσας. Ο ανταγωνισμός τους δεν έχει τελειωμό, μέχρι τουλάχιστον τη στιγμή που ο Ζακ θα χάσει τον πατέρα του από πνιγμό – και κάπου εκεί όλα θα αλλάξουν. Μεταφερόμαστε είκοσι περίπου χρόνια μετά. Ο Ένζο βρίσκεται στη Σικελία, είναι παγκόσμιος πρωταθλητής στην ελεύθερη κατάδυση και εξακολουθεί να αναζητά τις δυνατές συγκινήσεις. Ο Ζακ βρίσκεται στις περουβιανές Άνδεις, όπου εργάζεται στο πλαίσιο μιας επιστημονικής έρευνας πάνω στην ανθρώπινη φυσιολογία, με το καθημερινό του πρόγραμμα να περιλαμβάνει μια βουτιά κάτω από την παγωμένη επιφάνεια μιας λίμνης. Μετά από μια μικροκομπίνα που του αποφέρει ξαφνικό κέρδος, ο Ένζο θα αναζητήσει τον Ζακ, καλώντας τον να συμμετάσχει μαζί του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καταδύσεων, προκειμένου να του αποδείξει για ακόμη μια φορά ποιος είναι ο καλύτερος. Οι δύο παιδικοί φίλοι θα βρεθούν να ανταγωνίζονται και πάλι μετά από χρόνια, με τις πικρές μνήμες του παρελθόντος να συνοδεύουν την κάθε τους βουτιά.

Το «Απέραντο Γαλάζιο» αποτελεί την πιο ταιριαστή επιλογή αυτής της εβδομάδας για θερινό σινεμά, παρ’ όλα αυτά όποια συνειδησιακή ταύτιση με το ελληνικό καλοκαίρι, τις θάλασσες και το πατριωτικό συναίσθημα μάς κατακλύζει κάθε φορά που μια ταινία πραγματοποιεί γυρίσματα στη χώρα μας, μάλλον είναι καιρός να σταματήσει. Αν εξαιρέσει κανείς τις όμορφες τοποθεσίες και τη vintage (πια) αισθητική που αποπνέει η φωτογραφία του Κάρλο Βαρίνι, γίνεται εμφανές πως το φιλμ του Μπεσόν αποτελεί απλά ένα υπερεκτιμημένο κινηματογραφικό «αριστούργημα». Δεν θα αναφερθώ καν στηνσχετικά εξαντλητική διάρκεια διότι, ευτυχώς, θα προβληθεί το original και ελαφρώς συντομότερο cut.

Πέρα από τους στερεοτυπικά γραμμένους χαρακτήρες (ο Ζακ είναι ευαίσθητος και ψυχικά «έγκλειστος», ο Ένζο ένας πληθωρικός, «αγροίκος» Ιταλός που λουφάζει στο άκουσμα της «mamma» και η Τζοάνα (Αρκέτ) η μια και μοναδική θηλυκή «ίντριγκα» που παρατάει τα πάντα για τον έρωτα – σοβαρά, ποιον έρωτα;), ακόμα κι αν αποδώσουμε τους «προκάτ» ήρωες στο περιρρέον στυλ της δεκαετίας του ’80, δεν γίνεται να ξεπεραστεί με τίποτα το σενάριο που τραβιέται «από τα μαλλιά» και από τους πέντε σεναριογράφους, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και ο πραγματικός Ζακ Μαγιόλ, ο διάσημος ελεύθερος δύτης στη ζωή του οποίου βασίστηκε εν μέρει η ταινία. Αφελές και υπερβολικά φλύαρο στις εικόνες του φιλμ, με το σενάριο να στερείται στιβαρού παρασκηνίου και κατεύθυνσης, με τους ήρωες να περιφέρουν τα ηλιοκαμένα τους κορμιά από παγκόσμιο πρωτάθλημα σε παγκόσμιο πρωτάθλημα (ποιον ενδιαφέρει αυτό, πείτε μου;), με ενδιάμεσες στάσεις για περισυλλογή και ενθύμηση των παλιών. Τα πάντα στο «Απέραντο Γαλάζιο»… φωνάζουν απέραντη υπερβολή, αφού ακόμη και η σχέση τού Ζακ με τα, κατά τα άλλα, αξιαγάπητα δελφίνια φτάνει στα όριά της (κι εμείς στα δικά μας), όταν ένα βράδυ εκείνος βγαίνει στ’ ανοιχτά για να παίξει με ένα από δαύτα, για να επιστρέψει στην ακτή… το επόμενο πρωί. Σοβαρά τώρα;

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το «Απέραντο Γαλάζιο» είναι μια από εκείνες τις ταινίες που πρέπει αναγκαστικά να σου αρέσουν επειδή εκφράζουν την Ελλάδα και τις ομορφιές του τόπου μας. Βασικά, η ταινία του Μπεσόν αποτελεί απλά μια (μέτρια) κινηματογραφική μεταφορά στιγμών από τις – σίγουρα συναρπαστικές – ζωές των υπαρκτών προσώπων Ζακ Μαγιόλ και Ένζο Μαγιόρκα, που τελικά δεν δικαιολογεί σε τίποτα ούτε τη διάρκειά της, ούτε το προσχηματικό της σενάριο, ούτε και τις πράξεις των πρωταγωνιστών της, τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με το μυθοπλαστικό τους κομμάτι.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MINORE

Μυστηριώδη τέρατα εμφανίζονται σε παραθαλάσσιο location του Σαρωνικού κόλπου με εχθρικές και φονικές διαθέσεις. Θα μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν ένα ναυτάκι, μια σερβιτόρα, μια γιαγιά, ένας μποντιμπιλντεράς κι ένα τσούρμο… μπουζουξήδων;