του Ηλία Φραγκούλη

Είχε καταντήσει μάλλον κουραστικό (αν όχι υποτιμητικό για τον θεσμό…) η καλύτερη ταινία της χρονιάς στα Όσκαρ να φεύγει με μόλις τρία βραβεία τα τελευταία χρόνια. Συνέβη το 2013 με την «Επιχείρηση: Argo» του Μπεν Άφλεκ, συνέβη και πέρσι με το «12 Χρόνια Σκλάβος» του Στιβ ΜακΚουίν. Αυτό μπορεί να λέει κάποια πράγματα για τους ψηφοφόρους της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, λέει όμως πολύ περισσότερα για τις ίδιες τις ταινίες που προτείνονται στο πλαίσιο αυτού του ιστορικού θεσμού: η μη συνολική αποδοχή ενός φιλμ σαφώς δηλώνει ένα πεσμένο ποιοτικά προφίλ της κινηματογραφικής παραγωγής. Το Χόλιγουντ από τη μια επιβιώνει μέσω των καλοκαιρινών, κομιξικών blockbusters, αλλά από την άλλη αδυνατεί να παράγει μεγάλες ταινίες. Η μισή 87η απονομή έμοιαζε με το Sundance ή τα Spirit Award, όχι τα Όσκαρ! Μπορεί αυτό κάποιοι να το μεταφράζουν ως «ανανεωτικό», όμως, η πικρή αλήθεια είναι ότι η Ακαδημία υποχρεώνεται να ρίχνει τον πήχη, διαρκώς…

Έτσι, φέτος οι ψηφοφόροι «τσίμπησαν» με το φιλικό προς το επάγγελμα των ηθοποιών (η πλειοψηφία, τα έχουμε πει δεκάδες φορές…) και δήθεν διανοουμενίστικο «Birdman» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου, χαρίζοντάς του το βραβείο της καλύτερης φωτογραφίας (τόσο παλιό «τρικ» αυτό με το μονοπλάνο, που σε στενοχωρεί η αφέλειά τους), αλλά και τρία ακόμη βραβεία για τον ίδιο τον Ινιάριτου (πρωτότυπο σενάριο, σκηνοθεσία και ταινία, αφού είναι και παραγωγός του φιλμ), που μπορεί, πλέον, να αφήσει τις σπονδυλωτές μπούρδες απίθανων σεναρίων και τη μελούρα του κακού ψόφου (βλέπε το σύνολο της φιλμογραφίας του), για πιο θεαματικές «απόπειρες» στουντιακού χαρακτήρα, όπως τα διαφημιστικά σποτάκια που γύριζε κατά διαστήματα. Με πιο απλά λόγια, δεν έχει ανάγκη τα ευρωπαϊκά Φεστιβάλ… Εκτός κι αν διακατέχεται και από το «σύνδρομο Αγγελόπουλος»!

Το show της απονομής μπορεί να μην ήταν τόσο… εξευτελιστικό όσο το περσινό (ούτε selfie, ούτε πίτσες!), όμως ο Νιλ Πάτρικ Χάρις ήταν ο χειρότερος οικοδεσπότης των τελευταίων ετών, με punchlines και σχόλια που σπάνια έκαναν γκελ στο κοινό, με αφόρητα αμήχανη παγωμάρα σε αντιδράσεις για ζωντανή μετάδοση, με ένα μάλλον κιτσάτο opening (το οποίο σχεδόν διέσωσε ο ξεχασμένος Τζακ Μπλακ – αν είναι δυνατόν!) και ένα δυσάρεστο homage στο «Birdman» (με ολίγη από «Χωρίς Μέτρο»). Ας ευχηθούμε στο μέλλον να παρακολουθεί την απονομή μόνο από το σπίτι του, με τον σύζυγό του.

Πάμε τώρα να δούμε πώς τα πήγα και στις τελικές προβλέψεις που δημοσιεύτηκαν χθες, μερικές ώρες πριν από την απονομή. Αυτά που έχασα (τέσσερα βραβεία, εκ των οποίων με ενόχλησαν ιδιαίτερα εκείνα του πρωτότυπου σεναρίου και της φωτογραφίας) μοιράζονται ανάμεσα σε εκπλήξεις ή δική μου «κόντρα» στα προγνωστικά. Με σειρά εμφάνισης, παρακαλώ. Το πριν και το μετά.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Τζ. Κ. Σίμονς για το «Χωρίς Μέτρο». Κι αυτός για περίπατο βγαίνει απόψε…

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Προφανές. Και δίκαιο. Στην τηλεόραση του Alpha ετοιμάζονται να του στήσουν ανδριάντα…

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Μιλένα Κανονέρο για το «Ξενοδοχείο Grand Budapest». Μεγάλη… ράφτρα! Κάτοχος τριών βραβείων Όσκαρ και υποψήφια ακόμη έξι φορές. Είναι σα να το έχει πάρει από τώρα…

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Τι να πεις για αυτή την κυρία; Ακόμη και η παρουσία της αποπνέει στιλ και κομψότητα. Το τέταρτο της καριέρας της. Μίλησε συγκινητικά για τον Γουές Άντερσον και τη σημασία της επίδρασης που είχε στη συνεργασία τους.

ΜΑΚΙΓΙΑΖ & ΜΑΛΛΙΑ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Φράνσις Χάνον και Μαρκ Κούλιερ για το «Ξενοδοχείο Grand Budapest». Ο δεύτερος είχε κερδίσει (αλλά θέλουμε να το ξεχάσουμε!) για το μακιγιάζ της «Σιδηράς Κυρίας», το 2012. Και μόνο για αυτό που έχουν κάνει πάνω στην Τίλντα Σουίντον, το αξίζει το team.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Αποφύγαμε το ξεμάλλιασμα.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΤΑΙΝΙΑ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: «Ida» του Πάβελ Παβλικόφσκι, από την Πολωνία. Θα ήθελα να την δω και στο πρωτότυπο σενάριο και στον δεύτερο γυναικείο ρόλο. Είναι υποψήφια και στην κατηγορία της φωτογραφίας (δικαίως). Θα φοβόμουν την Αργεντινή («Ιστορίες για Αγρίους»), όμως τούτο εδώ κουβαλάει και το δράμα των Εβραίων από τον πόλεμο…

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Το δίκαιο φαβορί. Ο Παβλικόφσκι αψήφησε ορχήστρες και ρολόγια για να δώσει έναν από τους καλύτερους ευχαριστήριους λόγους της βραδιάς, με χιούμορ και αληθινή ψυχή.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Πατρίσια Αρκέτ για το «Μεγαλώνοντας». Έχει ήδη μαζέψει διάφορα από πριν, δεν έχει σοβαρό ανταγωνισμό, περίπατος κι εδώ… Ίσως το μόνο σίγουρο Όσκαρ της ταινίας του Λίνκλεϊτερ.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Η μοναδική βράβευση του «Μεγαλώνοντας» στο πρόσωπό της δηλώνει ότι α) η Ακαδημία αρνήθηκε να το δει ως κανονικό φιλμ ή β) ότι κανείς δεν έμεινε ξύπνιος για να το παρακολουθήσει ώς το τέλος. Ίσως και τα δύο. Το ξέσπασμα της Αρκέτ για τα ίσα δικαιώματα των γυναικών μπορείς και να το πεις… 12 χρόνια παλιό.

ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: «Φύλακες του Γαλαξία». Η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του 2014 στις ΗΠΑ, πλήρως εξαρτημένη από τα οπτικά της εφέ. Παίζει μια κόντρα με το «Interstellar», αλλά το δεύτερο δεν φάνηκε να συγκινεί τόσο την Ακαδημία, τελικά.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Ήττα. Φαίνεται πως ή δεν το είχαν δει το μεγαλύτερο σουξέ της Marvel πέρσι ή δεν κοιτάνε το box-office… Όχι ότι τα εφέ της ταινίας του Κρίστοφερ Νόλαν δεν το άξιζαν. Ο ίδιος, πάντως, θα έχει σκυλιάσει με αυτό το ένα και μοναδικό Όσκαρ, που τον μειώνει προσωπικά.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: «Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο σας 2» του Ντιν ΝτεΜπλουά. Το πρώτο είχε χάσει από το «Toy Story 3», το 2011. Τούτο εδώ έρχεται με το βραβείο καλύτερης ταινίας από τα Annie, τα αντίστοιχα του κλάδου. Πήρε και τη Χρυσή Σφαίρα. Το Σωματείο των Παραγωγών το είχε δώσει στο «The LEGO Movie», το οποίο απουσιάζει (!) από την οσκαρική πεντάδα.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Ήττα. «Οι Υπερέξι» της Disney ανέτρεψαν τα προγνωστικά εδώ. Ήταν μια «κουτσουρεμένη» πεντάδα, από την αρχή. Να επαναλάβω ότι η απουσία του «The LEGO Movie» (αν και θα προτιμούσα το επίσης απόν «The Book of Life») επισημαίνει την άγνοια των ψηφοφόρων γύρω από το τι συμβαίνει στο αμερικανικό box-office…

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Άνταμ Στόκχαουζεν και Άννα Πίνοκ για το «Ξενοδοχείο Grand Budapest». Δαγκωτό, δεν έχει άλλη κουβέντα εδώ. Ο πρώτος ήταν υποψήφιος και πέρσι με το «12 Χρόνια Σκλάβος». Πέμπτη υποψηφιότητα για την Πίνοκ, που φέτος… θα χάσει από τον εαυτό της, αφού διεκδικεί Όσκαρ και με τα «Μυστικά του Δάσους»!

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Δίκαιο. Και ακόμη περισσότερα ευχαριστώ στον πανευτυχή Γουές Άντερσον.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Θα «τζογάρω» με το spoiler της κατηγορίας. Ρόμπερτ Γιέομαν για το «Ξενοδοχείο Grand Budapest». Ο τύπος κάνει… της Παναγιάς τα μάτια, σε ασπρόμαυρο και έγχρωμο, σε ένα κάρο formats του κινηματογραφικού καρέ, σε μια μόλις ταινία. Σταθερός συνεργάτης τού Γουές Άντερσον, για πρώτη φορά υποψήφιος. Το Σωματείο του κλάδου το έδωσε στον Εμανουέλ Λουμπέσκι για το «Birdman», ο οποίος εμφανίζεται ως το φαβορί. Το είχε πάρει και πέρσι για το «Gravity» (εκεί με έβρισκε σύμφωνο). Η δουλειά τού Γιέομαν είναι περισσότερο καλλιτεχνική, του Λουμπέσκι παίρνει πόντους από το «τρικ» τού δήθεν μονοπλάνου.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Ήττα. Προτιμήθηκε ο Λουμπέσκι. Ήταν και το μεγάλο φαβορί. Ο «τζόγος» δεν αποδίδει πάντοτε. Fair enough. Προσωπικά, διατηρώ την αρχική μου τοποθέτηση απέναντι στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα των δύο δουλειών.

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΝΤΑΖ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Άλλη μια κατηγορία που λέω να «τζογάρω». Τομ Κρος (πρωτάρης στα Όσκαρ) για το «Χωρίς Μέτρο». Το Σωματείο του κλάδου το έδωσε στη Σάντρα Αντέαρ για το «Μεγαλώνοντας». Ως τι; Επειδή πήρε υλικό από γυρίσματα 12 ετών και έβγαλε ταινία διάρκειας 165 λεπτών; Μπράβο. Κατόρθωμα. Ταινία μοντάζ, όμως, ήταν εκείνη του Ντέιμιεν Τσαζέλ, που έκοβες τον λαιμό σου ότι σκηνοθέτης και μοντέρ θα έπρεπε να είναι ο ίδιος άνθρωπος. Υπόδειγμα δουλειάς, με συντονισμό και γνώση (ειδικά) επάνω στις συνθέσεις τις οποίες εκτελεί η μπάντα του μέντορα Σίμονς (βλέπε δεύτερο ανδρικό). Θα το διδάσκουν σε σχολές αυτό που έκανε ο Κρος.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Εδώ ο «τζόγος» δικαιώθηκε. Το φαβορί έχασε και ο Κρος πήρε αυτό που του άξιζε. Το «Χωρίς Μέτρο» ήταν η απόλυτη ταινία αυτής της κατηγορίας για το 2014.

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: «Citizenfour» της Λόρα Πόιτρας. Ανάμεσα σε 39 βραβεία που έχει συγκεντρώσει μέχρι σήμερα, βρίσκεται και εκείνο του Σωματείου των Παραγωγών. Το controversial ντοκιμαντέρ για τον Έντουαρντ Σνόουντεν είναι ακλόνητο.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Και ένα από τα ελάχιστα φετινά βραβεία που θα έλεγες ότι εμπεριέχουν μια δόση «πολιτικής» χροιάς.

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: «Glory», από την ταινία «Selma». Θα ανεβούν, θα γκρινιάξουν που το φιλμ προτάθηκε μόνο για δύο Όσκαρ (και καλύτερης ταινίας) και… πάμε για το επόμενο.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Ήταν το πιο… τραγούδι από μια πεντάδα απίστευτης μετριότητας. Βέβαια, αν η χορωδία εξακολουθούσε να τσιρίζει «GLORY» για λίγα λεπτά ακόμη, κάποιος θα έπρεπε να τηλεφωνήσει για βόμβα στο κτήριο…

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Αλεξάντρ Ντεσπλά για το «Ξενοδοχείο Grand Budapest». Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, η ταινία «σέρνει» μαζί της και τούτη τη βράβευση. Το φιλμ του Άντερσον έχει μεγαλύτερες συμπάθειες, ο Ντεσπλά είναι διπλά υποψήφιος εφέτος (και για το «Παιχνίδι της Μίμησης»), από το 2007 μέχρι σήμερα μετράει οκτώ (!) υποψηφιότητες και θα τον βρίσκουμε εδώ σχεδόν κάθε χρόνο, πια. Είναι μεγάλος συνθέτης (και της χρονιάς για τα World Soundtrack Awards). Το θέμα του κυρίου Μουστάφα με δυσκολία αφήνει στεγνά μάτια. Πολλοί, βέβαια, τοποθετούν ως φαβορί τον Γιόχαν Γιόχανσον («Η Θεωρία των Πάντων»). Είναι μια σοβαρή και ωραία κόντρα.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Ήταν μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις, αφού ο Γιοχάνσον εμφανιζόταν σχεδόν παντού ως το φαβορί. Η ταινία ενίσχυσε τη βράβευση του – πραγματικά άξιου – Ντεσπλά. Τα δικά μας media έχουν πάθει αμόκ σήμερα, διότι η μητέρα του είναι Ελληνίδα…

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Γουές Άντερσον (σενάριο) και Χιούγκο Γκίνες (ιστορία) για το «Ξενοδοχείο Grand Budapest». Η αναγνώριση της (άξιας) δημιουργίας ενός κόσμου μαγικά κινηματογραφικού. Που ξεκινά από το σενάριο κι ύστερα συναντά τις αισθητικές κατευθύνσεις του Άντερσον σε σκηνογραφία και φιλμικά κάδρα. Έχει ήδη στην κατοχή του και το βραβείο του κλάδου των σεναριογράφων. Τρίτη φορά υποψήφιος σε τούτη την κατηγορία.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Ήττα. Πήγε στον Ινιάριτου και τους φίλους του που συνέγραψαν το «Birdman». Ήταν η πιο δυσάρεστη έκπληξη της βραδιάς. Η Ακαδημία πήγε να πιστώσει και σημασία σεναρίου, καταφέρνοντας να μην αφήσει το έργο ξεκρέμαστο με τα δύο μεγαλύτερα βραβεία.

ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Γκρέιαμ Μουρ για το «Παιχνίδι της Μίμησης». Από ένα φιλμ «παλαιάς κοπής» (κάποτε θα σάρωνε τα πάντα στα Όσκαρ), η αναγνώριση της σύνθεσης μιας ιστορίας πραγματικής που ξεδιπλώνεται μη γραμμικά, με κάμποσα layers που ξεκινούν από την κατασκοπεία και φτάνουν ως το taboo της σεξουαλικότητας του κεντρικού ήρωα. Κι αυτό φέρει ήδη τις δάφνες του κλάδου των σεναριογράφων.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Για μερικά λεπτά, ειδικά μετά το μοντάζ, πιστέψαμε σε έκπληξη από το «Χωρίς Μέτρο» εδώ. Αλλά υπερίσχυσε το φαβορί. Ο Μουρ έδωσε τον πιο αξιομνημόνευτο και θαρραλέο λόγο της βραδιάς.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου για το «Birdman». Η σημασία του βραβείου του Σωματείου Σκηνοθετών, που τον έχει τιμήσει ήδη: τα μέλη του DGA αριθμούν 15.700 επαγγελματίες αυτής της κατηγορίας, οι οποίοι «μεταφράζονται» σε ένα 6% των μελών της Ακαδημίας. Ο αριθμός φαίνεται μικρός, όμως όταν μιλάει το Σωματείο συνήθως «κλειδώνει» το Όσκαρ. Από το 1948 μέχρι σήμερα, μόλις επτά σκηνοθέτες που τιμήθηκαν από το DGA δεν κράτησαν στην οσκαρική απονομή το αντίστοιχο αγαλματάκι.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Εδώ ήταν που έσβησε κάθε… media-κό όνειρο για έκπληξη ή κάποιου είδους «μοιρασιά», ώστε ο Λίνκλεϊτερ και το «Μεγαλώνοντας» να μην φύγουν με άδεια χέρια (και ήττα ολκής). Ειλικρινά, περιμένω να δω τι ταινία θα κάνει στη συνέχεια ο Ινιάριτου. Εύχομαι να μη συνεχιστεί αυτή η «πατέντα», όπως έκανε και με τα «αρρωστιάρικα», θανατερά μελό του…

ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Έντι Ρέντμεϊν για τη «Θεωρία των Πάντων». Αποδίδει μια εν ζωή φιγούρα που είναι γνώριμη στους περισσότερους από εμάς και παλεύει με το ίδιο του το σώμα, με θαυμαστή λιτότητα και σχεδόν μηδαμινή βοήθεια από το μακιγιάζ. Συσπάσεις προσώπου, το κυρτό «πέσιμο» του λαιμού, ο τρόπος που κάμπτει τον σκελετό του, το βάδισμά του (όσο ο ήρωας στέκεται στα πόδια του). Συγκλονιστικός, απ’ όπου κι αν τον κοιτάξεις. Ένα σύνολο δουλειάς τίμιο, θαρραλέο, γεμάτο ενέργεια και πάθος, που δεν γίνεται ποτέ γραφικό. Του το έχουν ήδη αναγνωρίσει με τα μεγαλύτερα βραβεία που προηγούνται των Όσκαρ.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Πραγματικά δίκαιο. Η Ακαδημία δεν παρασύρθηκε από τη φόρα του «Birdman» και βράβευσε την ερμηνεία.

ΠΡΩΤΟΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: Τζουλιάν Μουρ για το «Still Alice». Η μόνη από τους ηθοποιούς που… θα το πάρουν και έχει προταθεί ξανά (είναι η πέμπτη φορά της). Απόψε είναι σα να βγήκε βόλτα για καφέ με τις φίλες της. Θα γυρίσει σπίτι με κάτι βαρύ…

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Την έβλεπες όλο το βράδυ να περιμένει και σχεδόν τη λυπόσουνα (μαζί με τη δική σου αντοχή, που παρακολουθούσες αυτό το άτολμο και ανιαρό show). Όχι ότι δεν το άξιζε, αλλά με τέτοιον όγκο φιλμογραφίας (πραγματικά παρανοϊκής σε τίτλους), κάποιος έπρεπε να πει ότι έχει παίξει με όσους την ψήφισαν! Σχεδόν.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ

ΕΓΡΑΦΑ ΧΘΕΣ: «Birdman» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου. Είναι μια από τις δύο ταινίες με τις περισσότερες υποψηφιότητες (μαζί με το «Ξενοδοχείο Grand Budapest»). Όταν σε προτείνουν για εννέα βραβεία Όσκαρ, σημαίνει πως κάτι έχεις κάνει καλά για τα μέλη της Ακαδημίας. Σε πολλούς τομείς. Δεν μου είχε αρέσει. Αλλά δεν ψηφίζω εγώ. Ήδη έδειξαν την προτίμησή τους σε αυτό οι παραγωγοί, οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες, μέσω των Σωματείων τους. Τρία στα τρία. Τεράστιο το εμπόδιο για το «Μεγαλώνοντας» του Λίνκλεϊτερ… Το μοντάζ, πάντως, που συχνότερα «καρφώνει» το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, δεν το έχει.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Σωστό. Είπαμε. Δεν μου είχε αρέσει το «Birdman», ούτε και το «Μεγαλώνοντας». Το πρώτο, όμως, ήταν ταινία. Έστω.

Η πλήρης λίστα των βραβευμένων ταινιών της 87ης απονομής των Όσκαρ βρίσκεται εδώ. Και του χρόνου με κάτι καλύτερο, ελπίζω…