της Ιωάννας Παπαγεωργίου

Έντεκα χρόνια πριν, στο Φεστιβάλ Βενετίας του 2001, είχα συνταξιδέψει με το Νικ. Σε ένα από τα λεωφορεία της γραμμής του Λίντο (του μικρού νησιού απέναντι από τη Βενετία), που είχε «κατασχεθεί» από τους διοργανωτές, για να μεταφέρει τους ενδιαφερόμενους δημοσιογράφους προς και από το – σε κιτς, παλιομοδίτικο, παραθαλάσσιο, club – party του – δια χειρός του προβοκάτορα Λάρι Κλάρκ – «Οι Νταήδες». Ήταν μετά τα μεσάνυχτα, μέσα στο λεωφορείο της επιστροφής, εγώ, ένας – δύο ακόμη συνάδελφοι, ο Σταλ, ο μακαρίτης, πλέον, συμπρωταγωνιστής του τότε, Μπράντ Ρένφρο, και μια manager τους. Ενώ ο Ρένφρο, προφανώς μεθυσμένος, ίσως και μαστουρωμένος, γέλαγε νευρικά και μοίραζε αγκαλιές δεξιά κι αριστερά, τρεκλίζοντας, ο Σταλ δοκίμαζε να τον ηρεμήσει. Πράος και διακριτικός, ντροπαλός και ευγενικός, μας ρωτούσε πως περνάμε στο Φεστιβάλ, γενικά. Kατεβαίνοντας, υποβαστάζοντας σχεδόν τον Ρένφρο, έκανε χιούμορ για να απαλύνει όσο μπορούσε την κακή εντύπωση που ίσως μας άφησε ο τελευταίος και ευχαρίστησε όσους από εμάς είχε γνωρίσει από το πρωί, κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων προώθησης των «Νταήδων».

Με άλλα λόγια, έδινε την εντύπωση ενός εξαιρετικά συμπαθούς και προσγειωμένου ανθρώπου, παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε στο χώρο του θεάματος, αφού δούλευε ως – πολλά υποσχόμενος – ηθοποιός από τα 4 του χρόνια. Δύο χρόνια μετά από εκείνη την ανεπιτήδευτη συνάντησή μας, η αξία της μετοχής του στο Χόλιγουντ ήταν έτοιμη ν’ ανέβει κατακόρυφα. Δυστυχώς γι’ αυτόν, όμως, ούτε ο «Εξολοθρευτής 3», ούτε η φιλόδοξη σειρά του HBO, «Carnivàle», δεν στάθηκαν αντάξια των μεγάλων προσδοκιών ή, έστω, του ταλέντου του. Το αριστουργηματικό «Sin City» (2005) έδωσε παράταση ζωής στη καριέρα του, αλλά μόνο φευγαλέα. Από τότε κι ύστερα, τα ερμηνευτικά του ίχνη χάθηκαν στην αφάνεια κακών ή απλά άτυχων επιλογών. Τελευταία, είχε μετατραπεί σε «αναλώσιμο» για φιλμ β’ διαλογής ή guest εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές όπως τα «Law & Order: SVU» και «Body of Proof».

Ο σκηνοθέτης της – γυρισμένης στον Καναδά πριν ενάμιση χρόνο – τελευταίας ταινίας του, «388 Arletta Avenue», Ράνταλ Κόουλ, δηλώνει στο περιοδικό People πως δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα μαζί του: «Ήταν φανταστικός και εξαιρετικός επαγγελματίας – πάντα προετοιμασμένος και καθόλου κακομαθημένος ή αλαζόνας». Συμπληρώνει, επίσης, πως «έδειχνε απόλυτα ευτυχισμένος με τη γυναίκα του. Ό,τι και αν συμβαίνει τώρα, δεν συνέβαινε τότε. Ήταν στα καλύτερά του. Στα διαλείμματα των γυρισμάτων έκανε πλάκα με το συνεργείο. Αποτελούσε μια πραγματικά ευχάριστη παρέα…».

Τον περασμένο Φεβρουάριο, όμως, η εν λόγω σύζυγος, Ρόουζ Μέρφι, κατέθεσε αίτηση για να της δοθεί η πλήρης κηδεμονία της δίχρονης κόρης τους, Μάρλο. Σε αυτή την αίτηση ζητούσε να επιτρέπονται στο Νικ μόνο υπό επιτήρηση συναντήσεις με το παιδί τους, οι οποίες δεν θα ξεπερνούν τις 8 ώρες την εβδομάδα! Απαιτούσε, επίσης, από τον εν διαστάσει σύζυγό της να κάνει τεστ για χρήση ναρκωτικών 24 ώρες πριν από κάθε επίσκεψη, καθώς και διατροφή, (χωρίς, όμως, να επιθυμεί διαζύγιο).

Η Μέρφι ήταν εκείνη που δήλωσε την εξαφάνιση του 32χρονου ηθοποιού την περασμένη εβδομάδα, σε αστυνομικό Τμήμα του Λος Άντζελες, σύμφωνα με το site TMZ και τη διαδικτυακή εφημερίδα Huffington Post. Αφού εξέφρασε την ανησυχία της ότι η εξαφάνισή του μπορεί να οφείλεται σε κατάχρηση ναρκωτικών, είπε ότι τον είδε για τελευταία φορά στις 9 Μαΐου. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λένε ότι τον τελευταίο καιρό ο Σταλ σύχναζε στην κακόφημη γειτονιά του κεντρικού Λος Άντζελες, Skid Row, και πως είχε ξανακυλήσει στη χρήση ουσιών εξαιτίας της ασθμαίνουσας καριέρας του. Ο ίδιος είχε παραδεχτεί, με αφορμή το θάνατο του Ρένφρο από υπερβολική δόση, πως έκανε χρήση (κυρίως αλκοόλ) στα τέλη των 90’s – αρχές των 00’s, για να αντεπεξέλθει του γεγονότος ότι υπήρξε ηθοποιός από παιδί. «Μεγαλώνοντας σε αυτό το χώρο, στραβώνει η ικανότητά σου να βρεις την ταυτότητά σου. Βρίσκεσαι σε ένα παράξενο limbo», είχε πει χαρακτηριστικά.

Αν και ο ατζέντης του αρνείται να σχολιάσει την είδηση της εξαφάνισής του, αστυνομικός του Τμήματος του Λος Άντζελες που έχει αναλάβει την υπόθεση, την επιβεβαιώνει με την παρακάτω δήλωση: «Έχουμε κάποιες πληροφορίες και ελπίζουμε να τον βρούμε σύντομα. Απ’ ότι ξέρω έχει κάποια προσωπικά προβλήματα που προσπαθεί να ξεπεράσει. Η οικογένειά του μας έχει παρακαλέσει να είμαστε διακριτικοί και αυτό ίσως επηρεάσει αρνητικά την προσπάθειά μας. Οι περισσότερες από τις υποθέσεις αγνοουμένων, πάντως, έχουν αίσιο τέλος. Το ίδιο ελπίζω και γι’ αυτή…».