ΠΟΙΟΣ ΣΩΖΕΙ ΠΟΙΟΝ; (2015)
(WHO IS SAVING WHOM?)
- ΕΙΔΟΣ: Ντοκιμαντέρ
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λέσλι Φράνκε, Χερντολόρ Λόρεντς
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 104'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ
Τα PIIGS αλλά και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα ανεπτυγμένων χωρών τα τελευταία χρόνια χειμάζονται, με το κοινωνικό κράτος να υποχωρεί ραγδαία, επειδή το εξωτερικό χρέος χωρών επιβάλλει (μέσω κυβερνήσεων και «τοποτηρητών») χαράτσια, μισθούς πείνας, αρπαγές πρώτης κατοικίας. Πίσω απ’ όλα βρίσκονται οι μεγατράπεζες, τα επενδυτικά κεφάλαια και οι αγορές, που τζόγαραν επί χρόνια (με τα παράγωγα, τα ενυπόθηκα δάνεια και δε συμμαζεύεται), και η ισχύς τους ως κολοσσών αλλά και οι πολιτικοί τα προστατεύουν απ’ το να φαλιρίσουν. Υπάρχουν λύσεις, και με την κρίση ως επιχειρηματικό μοντέλο εις βάρος της δημοκρατίας και των φορολογουμένων… ποιος σώζει ποιον;
Εννοείται ότι ξέρουν, και στην κάνουν γενικά επαρκώς πειστικά λιανά, την απάντηση οι Λέσλι Φράνκε και Χερντολόρ Λόρεντς. Αλλά πρώτον… δώσαμε, δώσαμε σε άλλους πιο ψηλά στο ταμπλώ τού doc συναγωνιστές τους, δεύτερον πτωχεύει (ως συνήθως σε ανάλογες πολεμικές) ο αντίλογος στον χρηματοδοτημένο από το κοινό (βλέπε crowdfunding) και κοσμογυρισμένο (σε ΗΠΑ, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Ισλανδία, Γερμανία κτλ.) φιλμικό μπούσουλά τους για την κατανόηση του modus operandi της ολιγοπωλιακής χρηματοπιστωτικής εκμετάλλευσης με θύμα τους πιο ανυπεράσπιστους, πολίτες και χώρες.
Εάν αυτό το ακτιβιστικό «Κατηγορώ» βγαίνει λίγο μείον είναι επειδή «παίζει» αφερέγγυα ο δείκτης τόσο τού φωτισμού όσο και κάποιων ποικίλων πηγών λήψεων εκνευριστικά αρχικά, επί ώρα η αντι-σπέκουλα τύπου «συνεντευξούλα, πλανάκια πόλης, οργανική μουσικούλα» ειδικά στο ρωμέικο κομμάτι αποδίδει ημιπενιχρά (όπως παραδείγματος χάριν με την κουβέντα περί ομολόγων και τον τσολιά στο Σύνταγμα), σε μεγέθη όπως της «ουράς» της ανάλυσης του Ινδού γκουρού των swaps θα τραβήξει ζόρια και απόφοιτος ΑΣΟΕΕ ακόμα (παρά τα infographics), ενώ το καστιγιάνικο μελό τής υπό απειλή απώλειας της κατοικίας της φαμίλιας στο κόκκινο είναι σχεδόν τοξικό χαρτί για τη δημοσιογραφική νηφαλιότητα.
Όχι ότι δεν υπάρχουν limit up: εμπνέει και μάλιστα με διαύγεια πάγου το κομμάτι για το πώς σώθηκε μετά το κραχ της η χώρα της Μπιόρκ (επιμελημένο μάλιστα από τη συνάδελφο Ευρυδίκη Μπερσή), στοιχειοθετημένο το πούλημα του πρώην αρχιgolden boy και «Πρωθυπουργού» της Ψωροκώσταινας, Λουκά Παπαδήμου, ως «αυτό ξέρεις, αυτό εμπιστεύεσαι» των τροϊκανών, παραστατικά τα couleur locale αποκαλυπτήρια όπως του «Όλε!» σφυριού κατοικιών (κι ενός Προαστιακού) – φαντασμάτων στην Goldman Sachs, γλαφυρό μάθημα η ξήγα περί «δανειοκρατίας» από έναν των συνεντευξιαζόμενων Yankee προφεσόρων. Αλλά πάλι ΕΡΤ, πάλι λουκέτο Lehman Brothers, πάλι οι κακοί Άνγκελα – ΔΝΤ – ΚΤ; Λίγο εγκλωβισμένο και σποραδικά μόνο blue chip το «Ποιος Σώζει Ποιον;». Μην πιεστείς για οψιόν…
