Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΗΠΟΣ (2011)
(WE BOUGHT A ZOO)
- ΕΙΔΟΣ: Κοινωνικό
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κάμερον Κρόου
- ΚΑΣΤ: Ματ Ντέιμον, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Ελ Φάνινγκ, Τόμας Χέιντεν Τσερτς
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 124’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON
Χήρος με δύο παιδιά και την εκλιπούσα σύζυγο ριζωμένη στην καρδιά του εγκαταλείπει τη μεγάλη πόλη σε αναζήτηση μιας νέας, ασφαλούς (και χωρίς φαντάσματα…) κατοικίας όπου, για πρώτη φορά στη ζωή του, θ’ αναλάβει το ρόλο του σωστού πατέρα. Και αγοράζει σπίτι με… ζωολογικό κήπο!
Υπάρχει κάτι το θαυμαστά γήινο στις ταινίες του Κάμερον Κρόου. Η αίσθηση ότι νοιάζεται. Το δόσιμό του σε ανθρώπους συνηθισμένους ή ανθρώπους που βιώνουν τις καθημερινές αναποδιές, ενώ βρίσκονται μόλις μερικά βήματα πριν από την κατάκτηση της ιδανικής εσωτερικής ηρεμίας. Αυτού που αποκαλούμε ευτυχία. Οι ήρωες του Κάμερον Κρόου είναι τόσο αληθινοί, που τους ζηλεύουμε! Είναι πρότυπα. Πλασμένα από ένα δημιουργό που βλέπει τον εαυτό του μέσα τους. Όσο καταφέρνει να τους κρατά σε αυτές τις ρεαλιστικές διαστάσεις («Say Anything…», «Jerry Maguire»), ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις – και χαίρεσαι τις ταινίες του. Όσο περισσότερο απομακρύνεται από τον εαυτό του («Vanilla Sky», «Elizabethtown»), τόσο πιο αποτυχημένο είναι το εγχείρημά του. Εδώ, ευτυχώς, ο ζωολογικός του κήπος έρχεται να του σώσει την υπόληψη.
Εμπνευσμένο από μια αληθινή ιστορία, το φιλμ βρίσκει τον Ματ Ντέιμον (σε έναν από τους λιγότερο ενοχλητικούς ρόλους της καριέρας του!) να μεγαλώνει τα δύο ανήλικα παιδιά του σε μια σύγχρονη «κιβωτό» αλληγορίας (χωρίς τις όποιες θεολογικές διαστάσεις, προς τιμήν του), που στέκει παραδειγματικά δίπλα στο περίφημο «Field of Dreams» (1989) του Φιλ Άλντεν Ρόμπινσον. Για να ξορκίσει το πνεύμα της χαμένης από τον καρκίνο συζύγου του, πρέπει να «χτίσει» αυτή την κιβωτό και να ενώσει όλα τα μέλη μιας οικογένειας, που δεν αποτελείται μονάχα από τα δύο τέκνα του. Η οικογένεια, πλέον, είναι όλο το προσωπικό του ζωολογικού κήπου, μαζί και το σπανιότερο «έκθεμά» του, που ζητά με τη σειρά του τη σωτηρία από τον κατακλυσμό που λέγεται Δυτικός πολιτισμός.
Ένας πιο κυνικός θεατής μπορεί να βρει στερεότυπα καλοσύνης σε σκιαγράφηση χαρακτήρων και πλοκή, όμως, ο Κρόου δεν αξίζει την ειρωνεία και τη διαπόμπευση. Σταθερή αξία ως κινηματογραφιστής, γνώστης της αφήγησης, μ’ ένα χρονόμετρο να τρέχει ανεπαίσθητα για λίγο παραπάνω από δύο ώρες, σε παρασύρει όλο και βαθύτερα στο θαυμαστό κόσμο των… ανθρώπων του, με την αγωνία του ερχομού ενός καθαρού ουρανού, που μαζί θα φέρει το φως της λύτρωσης στην ψυχή του ήρωά του. Έτσι ώστε να πορευτεί μαζί με τους ζωντανούς (και μόνο) στο υπόλοιπο της ζωής του.
Μια ταινία για όλη την οικογένεια ή μια ταινία που διδάσκει πώς θα έπρεπε να συμπεριφέρεται μια οικογένεια σήμερα, ο «Ζωολογικός μας Κήπος» προσφέρει συγκινήσεις και συναίσθημα με μια καθαρότητα που δε βρίσκεις συχνά στο mainstream αμερικανικό σινεμά. Κι άσχετα από ό,τι λέει η ταμπέλα έξω, εσύ μπες άφοβα και «τάισε» ό,τι βρεις μπροστά σου. Θα σου κάνει καλό.