FreeCinema

Follow us

TRANSFORMERS 4: ΕΠΟΧΗ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ (2014)

(TRANSFORMERS: AGE OF EXTINCTION)

  • ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μάικλ Μπέι
  • ΚΑΣΤ: Μαρκ Γουόλμπεργκ, Στάνλεϊ Τούτσι, Κέλσι Γκράμερ, Νίκολα Πελτς, Τζακ Ρέινορ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 165'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP

Μετά τη μαζική καταστροφή που συμβαίνει στο Σικάγο στην προηγούμενη ταινία, όλα τα Autobots και Decepticons, κηρύσσονται ανεπιθύμητα και διώκονται από τις μυστικές υπηρεσίες και έναν μεγιστάνα που ανακαλύπτει πώς να αξιοποιήσει το μέταλλό τους για να κατασκευάσει τα δικά του Transformers. Ένας ερασιτέχνης εφευρέτης βρίσκει τον πληγωμένο Optimus Prime και αφού τον επισκευάσει, θα αρχίσει μια τεράστια καταδίωξη, που θα συσπειρώσει τα εναπομείναντα Autobots.

Θέλεις, δηλαδή, να μου πεις ότι περιμένεις να διαβάσεις κριτική για να δεις αν το «Transformers 4» είναι «καλή» ταινία; Εννοείται ότι δεν είναι «καλή», αν τη δεις με κριτήρια ουσιαστικής κριτικής ή αν περιμένεις να «σου πει κάτι». Άσχετο που θα διαβάσουμε κάτι κείμενα με ιδεολογικές «ερμηνείες» και θα τραβάμε όλοι μαζί τα μαλλιά μας. Δεν περιμένεις από μια ταινία franchise σαν το «Transformers» να είναι «καλή» και, φυσικά, αν έχεις πάει μερικές φορές στη ζωή σου σινεμά, δεν περιμένεις από το Μάικλ Μπέι να γυρίσει μια τέτοια ταινία.

Αυτά που περιμένεις να μάθεις ή ν’ απαντηθούν είναι τα εξής: Είναι εντυπωσιακά τα robots; Έχει θεαματικές σκηνές δράσης; Γίνεται ο κακός χαμός από τα εφέ; Είναι πετυχημένο το 3D; Σε όλα αυτά λέμε… «ναι»! Μπορεί να χαρακτηρίσεις το Μάικλ Μπέι με τα χειρότερα επίθετα και να πέσεις μέσα. Η αλήθεια όμως είναι, αν θέλεις να είσαι έστω και στον ελάχιστο βαθμό ακριβοδίκαιος, ότι όταν βάζει ένα στόχο, είναι πολύ συγκεκριμένος και φέρνει ακριβώς το αποτέλεσμα που θέλει. Όχι απλώς στο 100%, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση στο… 165%, όσα και τα λεπτά της χορταστικής – μέχρις σκασμού – ταινίας.

Το franchise των «Transformers» είναι το απόλυτο κινηματογραφικό προϊόν. Εμπνευσμένο από transforming toys, με συμπαραγωγό εταιρεία παιχνιδιών, τη Hasbro, με λυσσασμένο product placement, σου θυμίζει συνέχεια ότι φτιάχτηκε μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσει και να πουλήσει. Εισιτήρια, παιχνίδια και ό,τι άλλο διαφημίζεται στην οθόνη, από τα εσώρουχα Victoria’s Secret, μέχρι τα γυαλιά του Tom Ford. Όλα αυτά πακεταρισμένα σε ασταμάτητο action, τόσο πυκνό και συμπαγές, που καταντά… προβληματικό. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος του Μπέι.

Αν πιάσεις την ταινία στα τεχνικά της στοιχεία, είναι παντού άψογη. Οι κομπιουτεράδες της ILM έχουν δημιουργήσει εξωπραγματικά εφέ, πολύ δύσκολα να φτιαχτούν, αφού υπάρχει διαρκής κίνηση παντού, ενώ τα robots – αυτοκίνητα έχουν πιο εκφραστικά «πρόσωπα» από ποτέ – σε αρκετές σκηνές, πιο εκφραστικά και από τους ηθοποιούς! Σε πιάνει ζαλάδα αν σκεφτείς πόσο πολλή δουλειά χρειάστηκε για να σχεδιαστούν όλα αυτά. Transformers, διαστημόπλοια, δεινόσαυροι (ναι, έχει κι απ’ αυτούς), κτίρια που καταρρέουν, αυτοκίνητα, καράβια και ό,τι άλλο μεταλλικό φανταστείς, να ανεβαίνει στον ουρανό τραβηγμένο από ένα διαστημόπλοιο – μαγνήτη (στην πιο θεαματική σκηνή της ταινίας) και να εκτοξεύεται πάλι στους πρωταγωνιστές. Το κακό είναι ότι δε χρειάζεται να κάνεις την παραμικρή σκέψη για να σε πιάσει ζαλάδα. Έχει φροντίσει ο Μπέι γι’ αυτό, με τις παραφορτωμένες σκηνές του, που δίνουν την εντύπωση ότι ένα πράγμα να έμπαινε ακόμη, θα έσκαγε η οθόνη. Δεν έχει δώσει ποτέ στο παρελθόν δείγματα μετρημένου σκηνοθέτη, όμως, εδώ το έχει παρακάνει. Πλάνο προς πλάνο, κάδρο προς κάδρο, η ταινία είναι μια συσσώρευση κινηματογραφικής τεχνολογίας που στο τέλος δίνει την αίσθηση του σκέτου σαματά.

Ένα πράγμα είναι βέβαιο, πάντως. Τα 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια κέρδη του franchise θα γίνουν αρκετά περισσότερα και η πέμπτη ταινία έχει ήδη προγραμματιστεί. Με την αλλαγή φρουράς στο καστ και το πέρασμα του Μαρκ Γουόλμπεργκ στον πρωταγωνιστικό ρόλο – αντίο, Σάια ΛαΜπαφ! – η σειρά παίρνει έναν, ας πούμε, πιο «ενήλικο» χαρακτήρα και τη δυνατότητα συνέχισης για μερικά ακόμη επεισόδια. Όσο η τεχνολογία εξελίσσεται και υπάρχουν διαθέσιμα εντυπωσιακά locations, δεν υπάρχει κανείς λόγος να μη γυρίζονται περισσότερα «Transformers».

Σε αυτή την περίπτωση, το εξωτικό χρώμα δίνει η Κίνα, αφού ένα μεγάλο μέρος της ταινίας και το σημαντικότερο κομμάτι του action διαδραματίζεται στο Χονγκ Κονγκ. Εκεί τα καλά Autobots θα αντιμετωπίσουν τη νέα γενιά των Decepticons, που βασίζεται στη «μετενσάρκωση» του Megatron, αλλά αυτή τη φορά φτιαγμένα από ανθρώπινα χέρια. Βάλε μέσα στο παιχνίδι έναν αποτυχημένο αλλά ιδεολόγο εφευρέτη, την έφηβη κόρη του (με hot pants, κλασικά) και τον ραλίστα γκόμενό της, μυστικές υπηρεσίες, έναν μεγαλοεπιχειρηματία με στόχο το κέρδος και εξωγήινα Transformers και καταλαβαίνεις ότι από ένα σημείο και μετά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιος παλεύει εναντίον ποιου.

Προφανώς και ο Μάικλ Μπέι δεν είναι Κιούμπρικ (έστω κι αν στην πρώτη σκηνή της ταινίας πάει πίσω στο χρόνο για να μας εξηγήσει πώς εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι), αλλά τη δουλειά του την έκανε. Τα εφέ είναι εντυπωσιακά, το Χονγκ Κονγκ πολύ ωραία γυρισμένο, ειδικά στις σκηνές των φτηνών πολυκατοικιών, το slow motion μπόλικο και οι ατάκες… όσο φαντάζεσαι ανόητες. Δεν μπορείς να πεις ότι δεν ξέρεις τι θα δεις. Είναι δικό σου και μόνο θέμα αν θέλεις να το δεις.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αν ανήκεις στην κατηγορία «Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν και ξερό ψωμί», τζάμπα κάνεις την ερώτηση. Εσύ και οι φανατικοί θεατές των «Transformers» βρίσκεστε σε δύο διαφορετικούς πλανήτες. Αν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία, ακόμη κι εσύ μπορεί να μπουχτίσεις από το πολύ θέαμα. Νηστικός, όμως, δε θα φύγεις από την αίθουσα. Το 3D είναι ικανοποιητικό, αλλά σχεδόν δεν θα το νοιώσεις όταν αρχίσει… να χάνει η μάνα το παιδί. Οι ωτασπίδες θα ήταν μια καλύτερη ιδέα…


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι αυτά τα εξωγήινα ρομποτοκάτι που γίνονται κι αμάξια και τα κυνηγάνε κάτι κακοί γήινοι που συνεταιρίζονται με άλλους, κακούς εξωγήινους και μετά… τα σπάνε για δύο ώρες non-stop. Όταν πάνε Κίνα, υγράθηκα! Δεν άκουγα μετά την ταινία, αλλά ΟΚ, γαμώ.