FreeCinema

Follow us

Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΡΤΗΓΑΚΙ (2015)

(THE LADY IN THE VAN)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματική Κομεντί
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκολας Χάιτνερ
  • ΚΑΣΤ: Μάγκι Σμιθ, Άλεξ Τζένινγκς, Τζιμ Μπρόουντμπεντ, Φράνσις ντε λα Τουρ, Ντόμινικ Κούπερ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 104'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

O συγγραφέας Άλαν Μπένετ δέχεται να φιλοξενήσει προσωρινά στο parking τού σπιτιού του το βανάκι / σπίτι της γηραιάς κυρίας Σέπερντ. Μόνο που… ουδέν μονιμότερο του προσωρινού!

Υπάρχουν οι μεγάλες, επικές, συνταρακτικές αληθινές ιστορίες που βρίσκουν με άνεση τον δρόμο τους στη μεγάλη οθόνη. Υπάρχουν, όμως, και κάποιες μικρές, αλλά απίστευτες αληθινές ιστορίες που μετατρέπονται σε βαθιά ανθρώπινες, τρυφερές κινηματογραφικές αφηγήσεις – και η πέρα για πέρα αυτοβιογραφική ιστορία του λατρεμένου Άγγλου συγγραφέα Άλαν Μπένετ είναι μια από αυτές.

Τέλη δεκαετίας του ‘60 στο Swingin’ London, και μετά τις πρώτες του θεατρικές επιτυχίες, ο Μπένετ μετακομίζει στο Κάμντεν, όπου σύντομα γνωρίζει την εκκεντρική και αμετανόητα αντικοινωνική κυρία Μπένετ, κάτοικο του… van στο πεζοδρόμιο απέναντι από το νέο του σπίτι. Όταν οι (κατά βάση) νεόπλουτοι γείτονες και ο δήμος αποφασίζουν πως την ανέχτηκαν αρκετά, η κυρία Σέπερντ βρίσκεται υπό τον καλοκάγαθο οίκτο τού συγγραφέα, ο οποίος της παρέχει το parking του ως προσωρινή λύση. Στα επόμενα… δεκαπέντε (!) χρόνια διαμονής της εκεί, η κυρία Σέπερντ θα παραμείνει ως επί το πλείστον μη συνεργάσιμη, αγενής και αινιγματική, όμως κάποια κομμάτια του puzzle της καλοκρυμμένης ζωής της θα δουν αναπόφευκτα το φως, δημιουργώντας έναν παράξενο συναισθηματικό δεσμό μεταξύ των δύο γειτόνων και δίνοντας έμπνευση στο συγγραφικό κομμάτι του Μπένετ να καταγράψει λογοτεχνικά αυτή την περίεργη, πολυετή εμπειρία του.

Βασισμένη, λοιπόν, στο ομώνυμο θεατρικό του Μπένετ, η κινηματογραφική μεταφορά βρίσκει τον συγγραφέα / σεναριογράφο και τον σκηνοθέτη, Νίκολας Χάιτνερ, να ξανασυνεργάζονται, μετά τις θεατρικές και κινηματογραφικές προσαρμογές των έργων του πρώτου, «Η Τρέλα του Γεωργίου του 3ου» (1994) και «The History Boys» (2006) (από το τελευταίο, μάλιστα, όλο το εν ζωή πρωταγωνιστικό καστ εμφανίζεται εδώ σε ρόλους!). Κι ενώ ο Χάιτνερ είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους θεατρανθρώπους, είναι από τους λίγους του «είδους» του που οι κινηματογραφικές του προσπάθειες δεν πλήττονται από τη γνώριμη στατική θεατρικότητα. Καταφέρνει να αποδώσει τη σωστή κινηματογραφική ροή και κατανοεί τις αφηγηματικές διαφοροποιήσεις στις σκηνοθετικές μεθόδους τού θεάτρου και του σινεμά, παραδίδοντας μια μικρού βεληνεκούς μεν, μεγάλης συναισθηματικής «καρδιάς» δε ταινία, που ισορροπεί μονίμως (όπως άλλωστε όλα τα κείμενα του Μπένετ) ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία της καθημερινής μας ζωής. Το γεγονός πως η ταινία γυρίστηκε εξολοκλήρου στο αληθινό σπίτι τού Μπένετ (με τον συγγραφέα / σεναριογράφο συχνά παρόντα) και στον ίδιο δρόμο, στο Γκλόστερ Κρέζεντ του Κάμντεν, κάνει την εμπειρία ακόμα πιο ξεχωριστή.

Όλα τα «σήματα κατατεθέντα» της γραφής τού Μπένετ είναι εδώ – η συγκρατημένη του προσωπικότητα, η σεξουαλική του καταπίεση (κρυφά ομοφυλόφιλος λόγω εποχής και συνεσταλμένου χαρακτήρα μέχρι τουλάχιστον τη μέση ηλικία του), η αυτοπροκαλούμενη μοναχικότητα, η αναπόφευκτη «μοίρα» της συναναστροφής κυρίως με ηλικιωμένα πρόσωπα (ο Μπένετ έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του με τη μητέρα του, και μετά ήρθε… η κυρία Σέπερντ!), αλλά και το κυνικό, μελαγχολικό χιούμορ και ο σαρκασμός ως αμυντικές ασπίδες.

Ο εξαίρετος – κυρίως θεατρικός – ηθοποιός Άλεξ Τζένινγκς ανάγει την ερμηνεία του ως Μπένετ σε κάτι πολύ περισσότερο από μια τέλεια μίμηση, ενώ η «σχάση» τού χαρακτήρα σε δύο alter-egos, ανθρώπου / συγγραφέα, είναι άκρως επιτυχημένο και απολαυστικό «κόλπο» των δημιουργών. Όσο για τη Μάγκι Σμιθ, πιθανότατα τη μεγαλύτερη ηθοποιό της γενιάς της (και μάλλον όχι μόνο), δεν υπάρχουν και πολλά καινούργια εγκώμια να πλέξουμε. Ο χαρακτήρας τής κυρίας Σέπερντ τής είναι γνώριμος από την πρώτη σχεδόν στιγμή, καθώς τον είχε ερμηνεύσει το 1999 στην παρθενική θεατρική παραγωγή του έργου, ωστόσο στην κινηματογραφική μεταφορά τής δίνεται η ευκαιρία να τον εξερευνήσει βαθύτερα, με τη βοήθεια της κάμερας του Χάιτνερ. Η εκκεντρικότητα (οριακή τρέλα;), το πείσμα, η αγένεια και φαινομενική αχαριστία απέναντι στους ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να τη βοηθήσουν δεν είναι αρκετά δυνατές ασπίδες ώστε να μην προδίδουν εύθραυστες στιγμές συναισθηματικής αδυναμίας και αληθινού φόβου, ενώ το παρελθόν αποδεικνύεται ο χειρότερός της εχθρός / τιμωρός. Ασφαλώς, η Σμιθ είναι η απόλυτη «maître» του τέλειου πετάγματος ατάκας, και οι πιο σκοτεινές στιγμές γρήγορα δίνουν τη θέση τους στο απόλυτο κωμικό timing μιας σπουδαίας ηθοποιού που παραδίδει ακόμα ένα masterclass της Τέχνης της.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αν είσαι πολιτιστικά «αγγλόφιλος/η», τότε προτείνεται ανεπιφύλακτα. Αν όχι, πολλά από τα μεγαλύτερα προτερήματα αυτής της – γενικώς μικρής – ταινίας θα χαθούν, καθώς η γραφή του Μπένετ είναι αρκετά sui generis ώστε να αποξενώσει ένα μέρος του κοινού που δεν «το έχει» με την πιο παλιομοδίτικη πτυχή της εν λόγω κουλτούρας. Ωστόσο, και μόνο οι ερμηνείες (ασφαλώς της Σμιθ αλλά και του υπέροχου Τζένινγκς) είναι αρκετά σημαντικοί λόγοι για μια επίσκεψη στην πλησιέστερη αίθουσα.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.