FreeCinema

Follow us

THE DISASTER ARTIST (2017)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμική Βιογραφία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζέιμς Φράνκο
  • ΚΑΣΤ: Τζέιμς Φράνκο, Ντέιβ Φράνκο, Σεθ Ρόγκεν, Άλισον Μπρι, Ζακ Έφρον, Πολ Σιρ, Τζος Χάτσερσον, Τζάκι Γουίβερ, Άρι Γκρέινορ, Τζέισον Μαντζούκας
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 104'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER

Μια βιογραφική σάτιρα παρασκηνίων για τη γέννηση και τα γυρίσματα μιας από τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών, του «The Room» (2003).

Ένα ανέκδοτο πρέπει να παραμένει… ένα ανέκδοτο. Επίσης, η επανάληψή του δεν έχει και τόσο πολλά να σου προσφέρει. Αν γέλασες την πρώτη φορά που το άκουσες, τις επόμενες φορές θα γελάσεις λιγότερο και, ίσως, πιο «μηχανικά». Ακόμη κι αν αυτός που (θα) το (ξανα)λέει είναι πιο ταιριαστά αστείος, αποτελεσματικός και πετυχημένος στην αφήγησή του. Αυτό είναι το «The Disaster Artist».

Με μια προβοκατόρικη διάθεση (σύνηθες χαρακτηριστικό του), ο Τζέιμς Φράνκο επιχειρεί να «αγιοποιήσει» το όνομα του Τόμι Γουίσο, ενός από τους πιο ατάλαντους αλλά φιλόδοξους ανθρώπους που πέρασαν ποτέ από το Χόλιγουντ… εντελώς ξώφαλτσα, επικεντρώνοντας στη φιλία αυτού του «πολυτάλαντου» (σαρκασμός) καλλιτέχνη με τον νεαρό wannabe ηθοποιό Γκρεγκ Σεστέρο, για να καταλήξει στη μνημειώδη εμπειρία των γυρισμάτων του «The Room», ενός φιλμ που έμελλε να γίνει cult επιτυχία μέσω μεταμεσονύκτιων προβολών στις ΗΠΑ, με τους θεατές να βρίσκονται στα πρόθυρα του εγκεφαλικού ή των ουρλιαχτών από γέλια, μην μπορώντας να πιστέψουν ότι οι συντελεστές του σπατάλησαν χρήμα και ώρες από τη ζωή τους για να συμμετάσχουν σε κάτι τόσο επικά θλιβερό.

Αν και στο βάθος τού μυαλού σου σίγουρα έχεις την εντύπωση ότι ο Φράνκο (που υποδύεται και τον Γουίσο) «τρολάρει» το σύμπαν μέσα από τούτο το project, το φιλμ που σκηνοθετεί, τελικά, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια στεγνή καταγραφή των τότε συμβάντων, η οποία εμπεριέχει ένα εξαιρετικά ακριβές κοπιάρισμα των σκηνών του «The Room» (άπαξ και ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας μέσα στην ταινία). Η απλοϊκότητα αυτής της προσέγγισης μάλλον θα ενοχλήσει τον θεατή που μέχρι πρότινος ζούσε μια χαρά δίχως να γνωρίζει την ύπαρξη εκείνου του φιλμ του 2003, το οποίο εδώ χρησιμοποιείται ως το punchline του όλου ανέκδοτου. Φυσικά, οι σκηνές αυτές είναι εξοργιστικά αστείες, επειδή ήταν… εξοργιστικά κακές και από «γεννησιμιού» τους! Λήψεις κακοσκηνοθετημένες και κακοπαιγμένες, μαζί με τα παρασκήνιά τους, δικαιολογούν (μερικώς) τον λόγο ύπαρξης του «The Disaster Artist», αν και η θέαση του original «The Room» επιτυγχάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα και η (μοιραία) σύγκρισή τους μπορεί να σε αφήσει σε πλήρη αμηχανία.

Εκεί που αποτυγχάνει (και μάλλον «κρέμεται» δημιουργικά) ο Φράνκο είναι στον τρόπο με τον οποίο σχολιάζει τη βιομηχανία τού θεάματος, μέρος της οποίας είναι και ο ίδιος, όσο «αντισυμβατικός» και να θεωρεί ότι στέκει εντός αυτής. Δυστυχώς, το φιλμ δεν κριτικάρει τίποτα και κανέναν, δεν ακουμπά με κανέναν τρόπο τον ήρωά του, δεν επιχειρεί να «αναλύσει» την προσωπικότητα του Γουίσο, πέραν μιας στερεοτυπικής οπτικής ενός ήρωα υπερφιλόδοξου που ποτέ του δεν αντιλήφθηκε την πλήρη ανικανότητά του να παραγάγει έργο. Απλά, ο Φράνκο δεν νοιάζεται. Δεν είναι ούτε ο Τιμ Μπέρτον, ούτε και αγαπά τον δικό του «Ed Wood» (1994). Δεν αισθάνεται ότι πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα… «γιατί υπάρχει αυτή η ταινία;». Σπάει πλάκα με την αναπαράσταση ενός «freak show». Και περιμένει να γελάσεις με αυτήν. Απλά, εδώ δεν γίνεται να γελάς συνέχεια. Όπως μπορεί να έκανες βλέποντας το «The Room». Μια ταινία που κυριολεκτικά… δεν αντέχει να παρακολουθήσει κανείς. Πολύ #meta το αστείο, έτσι;

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Κατά κάποιον τρόπο, το πιο αστείο πράγμα στο «The Disaster Artist» είναι… η προ ημερών ανακοίνωση της οσκαρικής υποψηφιότητάς του στην κατηγορία του καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου! Ίσως, λοιπόν, η Ακαδημία να έχει περισσότερο χιούμορ και από τον Τζέιμς Φράνκο. Σε περίπτωση που γνωρίζεις ή έχεις δει το original «The Room», θα δεις τούτο το φιλμ σαν ένα σινεφιλικό αστείο… απόλυτης ακυρότητας. Σε περίπτωση που είσαι εντελώς… παρθένος ως θεατής, σίγουρα θα γελάσεις με αυτό που θα παρακολουθήσεις και στα end credits θα δεις και μια screen to screen παράλληλη σύγκριση πλάνων που θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Αν δεν είσαι του trash και του (ζορισμένου) «cult» θεάματος, θα το βαρεθείς πολύ πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα του «The Room». Οι fans του είδους θα κάνουν «γαλαρία», προφανώς.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.