FreeCinema

Follow us

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ 2 (2016)

(THE CONJURING 2)

  • ΕΙΔΟΣ: Τρόμου
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζέιμς Γουάν
  • ΚΑΣΤ: Βέρα Φαρμίγκα, Πάτρικ Γουίλσον, Μάντισον Γουλφ, Φράνσις Ο’Κόνορ, Λόρεν Εσποζίτο, Μπέντζαμιν Χάι, Πάτρικ ΜακΌλεϊ, Σάιμον ΜακΜπέρνι, Φράνκα Ποτέντε
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 133'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER

Το ζεύγος των Γουόρεν επιστρέφει για να ξεδιαλύνει ακόμη μια περίπτωση δαιμονισμού, αυτή τη φορά σε ένα φτωχικό σπίτι στο βόρειο Λονδίνο, το οποίο στοιχειώνει η παρουσία ενός ηλικιωμένου φαντάσματος. Ή και κάτι παραπάνω;

Ας ξεκαθαρίσουμε με την απάντηση στο βασικό ερώτημα: ναι, είναι σαφώς καλύτερο από το πρώτο «Κάλεσμα» (2013). Το καταλαβαίνεις από την εισαγωγική σεκάνς – flashback, όπου η υπνωτισμένη Λορέιν Γουόρεν κινείται στον τόπο ενός εγκλήματος λες και ξαναζεί το ξεκλήρισμα μιας ολόκληρης οικογένειας από το point of view του δολοφόνου. Ο Τζέιμς Γουάν έχει ωριμάσει μαεστρικά στο να προκαλεί ατμόσφαιρα τρόμου, στο να σε τινάζει με ύπουλα ή μη «μπου» και να σε βασανίζει για δύο ώρες (και βάλε) στο κάθισμα. Και ο τρόπος που εμφανίζεται ο τίτλος τούτου του sequel μαρτυρά ένα κάποιο… «καβάλημα», ένα υπεροπτικό θράσος που σου ζητά να κάνεις συγκρίσεις με τα κλασικά του είδους, κλείνοντας το μάτι διαρκώς προς τον «Εξορκιστή» (1973). Εννοείται ότι δεν φτάνει μέχρι εκεί. Αλλά, διάβολε, θα μπορούσε!

Περνάμε στο Λονδίνο του 1977, με θατσερικές εικόνες και το… «London Calling» από τους Clash! Μάνα που μεγαλώνει μόνη τα τέσσερα παιδιά της αντιμετωπίζει με αδιαφορία τις φοβίες μίας από τις δύο κόρες της, που τυγχάνει να υπνοβατεί κιόλας τις νύχτες. Η μικρή Τζάνετ θα κάνει την «επαφή» με το φάντασμα ενός ηλικιωμένου άνδρα που διεκδικεί ως δικό του το σπιτικό τους, θα γίνει το «μεγάφωνό» του, η φωνή που χρειάζεται για να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο. Όταν οι μεταφυσικές δραστηριότητες εντός της οικίας των Χότζον αποκτήσουν καθημερινή συχνότητα και γίνουν αντιληπτές από ολόκληρη την οικογένεια αλλά και τους γείτονες, η αστυνομία και κατόπιν ο Τύπος θα δώσουν στα συμβάντα έντονη δημοσιότητα, η οποία θα διασχίσει τον Ατλαντικό και, μέσω της ανησυχίας της Εκκλησίας, θα στρατολογήσει το γνωστό μας ζευγάρι ηρώων – διωκτών των δυνάμεων του Κακού.

Έχουν προηγηθεί οραματικού τύπου απειλές, που κάνουν τη Λορέιν να ανησυχεί για τον Εντ και… εμάς ακόμη περισσότερο, καθώς μια διάθεση ύπαρξης παράλληλης πλοκής πλανάται στην ατμόσφαιρα. Λες και ο Γουάν αναπαράγει ξανά τα ανοικονόμητα προβλήματα του σεναρίου της πρώτης ταινίας, που αρκούσαν σε ιδέες για να καλύψουν και τρία φιλμ ακόμη! Το κομμάτι μιας σατανικής μορφής με το παρουσιαστικό καλόγριας προκαλεί την εντύπωση μιας υποπλοκής που δεν συνδέεται άμεσα με τα λονδρέζικα δρώμενα και σε βάζει σε εύλογες απορίες.

Καθώς οι ιδέες παραπέμπουν περισσότερο προς το «Πνεύμα του Κακού» (1982), τελικά, το «Κάλεσμα 2» φανερώνει την αδυναμία του Γουάν να δουλέψει με ένα πιο συμμαζεμένο και συμπαγές στους στόχους του σενάριο (τούτο εδώ, μάλιστα, υπογράφεται από τέσσερις ανθρώπους…). Η μαγκιά των tracking shots του έχει περάσει ξεκάθαρα σε άλλο level και το στιλιζάρισμα στον τρόμο είναι κάτι που μπορεί, πια, να πατεντάρει με το όνομά του, κανονικότατα. Αλλά ξεχνάει συνεχώς την ανάγκη της προσήλωσης σε ένα πιο ξεκάθαρο και πειστικό στις απαντήσεις του σενάριο. Κατά κάποιον τρόπο, το φιλμ πλημμυρίζει από ευρήματα τόσο ανεξήγητα όσο και η μόνιμη κατάσταση… πλημμύρας στο υπόγειο της οικίας των Χότζον!

Οι σεναριακές τρύπες του φιλμ δεν καλύπτονται ποτέ και είναι κρίμα, τη στιγμή που συνειδητοποιείς την εξέλιξη του σκηνοθέτη (ή μπορεί και να ακούς τα ουρλιαχτά των θεατών γύρω σου στον κινηματογράφο…). Το ερευνητικό κομμάτι απουσιάζει από την ιστορία (γιατί δεν μαθαίνουμε ποτέ κάτι παραπάνω για τον γηραιό κύριο Μπιλ Γουίλκινς ή και την ταυτότητα της σκιαχτικής καλόγριας;), ώστε να καλυφθεί η περιέργεια του θεατή, ο οποίος υποτίθεται ότι καταναλώνει αληθινά περιστατικά, όπως δηλώνεται εξαρχής. Το κρεσέντο είναι εντυπωσιακό, όμως μια ταινία που διεκδικεί τη θέση της ανάμεσα στα all-time classics του είδους φροντίζει (και πρέπει) να κλείνει τους λογαριασμούς της με τρόπο «ρεαλιστικά» αποδεκτό και αληθοφανή, κάτι που εδώ δεν υφίσταται. Οι τρομακτικές φιγούρες αποτελούσαν πάντοτε στοιχείο δελεαστικό για το σινεμά τού Γουάν (από την κούκλα του «Saw» μέχρι τον δαίμονα του «Insidious»), όμως η χρήση τους απαιτεί ένα κάποιο μέτρο. Και όσο περισσότερο αέρα παίρνει ως σκηνοθέτης, τόσο ξεχνιέται στο να δίνει πειστικές απαντήσεις, γι’ αυτό και τραβάει τη μεταφυσική ακρότητα από τα μαλλιά με την πρώτη ευκαιρία (ειλικρινά, ο «συγγενής» τού… Τζακ Σκέλινγκτον θα μπορούσε και να λείπει από το φιλμ).

Παρά τις ενστάσεις (και είμαι πολύ απαιτητικός εδώ, διότι αγαπώ το genre), το «Κάλεσμα 2» είναι μια από τις πιο ευτυχείς περιπτώσεις ταινίας τρόμου για τη φετινή σεζόν, με το production design της Τζούλι Μπέργκοφ να κάνει παπάδες και το πρωταγωνιστικό ζεύγος να παρέχει μια χρήσιμη δόση δραματικότητας στην αφήγηση, δίπλα σε ατασθαλίες επανάληψης (που βαραίνει αδικαιολόγητα τη διάρκεια του φιλμ) και περιττούς δεύτερους ρόλους. Επειδή θα το πάει ξανά για sequel ο Γουάν, προφανέστατα, να ευχηθώ για προληπτική ρίψη αγιασμού την επόμενη φορά. «The power of Christ compels you!», ρε παιδί μου…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Μείνε στο στοιχείο της σαφούς βελτίωσης από το προηγούμενο «Κάλεσμα», σκέψου ακόμη περισσότερο τρόμο, συνήθισε στην ιδέα ότι θα… φεύγεις από το κάθισμά σου ή ότι οι γύρω σου θα ουρλιάζουν (ή θα χασκογελάνε φοβισμένοι) και μπες στο joyride χωρίς πολλές σκέψεις. Όχι για ευαίσθητους θεατές που φοβούνται πραγματικά αυτές τις ταινίες.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.