Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΡΝ (2012)
(THE BOURNE LEGACY)
- ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Κατασκοπείας
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τόνι Γκίλροϊ
- ΚΑΣΤ: Τζέρεμι Ρένερ, Ρέιτσελ Βάις, Έντουαρντ Νόρτον, Όσκαρ Άϊζαακ, Στέισι Κιτς
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 135'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP
Ένα ακόμη πρόγραμμα εκπαίδευσης των μυστικών υπηρεσιών αποφασίζεται να καταργηθεί και μαζί του «καταργούνται» και οι εκπαιδευόμενοι. Επιζεί μόνο ο Άαρον Κρος, που αναζητεί μια επιστήμονα, υπεύθυνη για τα φάρμακα από τα οποία είναι εξαρτημένος. Μαζί θα αρχίσουν να κρύβονται, ενώ τους καταδιώκει η CIA.
Πώς δίνεις συνέχεια σε μια εξαιρετικά επιτυχημένη τριλογία περιπετειών, χωρίς να εξευτελιστείς και χωρίς να προδώσεις τις προηγούμενες ταινίες; Η πρόταση του Τόνι Γκίλροϊ είναι να ρίξει τους ρυθμούς, να συστήσει νέους χαρακτήρες και να μας τους γνωρίσει, χωρίς να τους βάζει να τρέχουν ασταμάτητα ενώ δε γνωρίζουμε ποιοι είναι.
Θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για τον Γκίλροϊ να υπερθεματίσει στη δράση, έπειτα από τις δύο ταινίες που σκηνοθέτησε ο Πολ Γκρίνγκρας, υποδείγματα περιπέτειας, με σκηνές καταδίωξης για ανθολογία. Η δύναμή του βρίσκεται στο σενάριο. Είναι, άλλωστε, από τους πιο περιζήτητους σεναριογράφους του Χόλιγουντ – συμμετείχε και στο γράψιμο των προηγούμενων ταινιών – και το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, με το «Michael Clayton», ήταν ταινία που βασιζόταν στους διαλόγους παρά στη δράση.
Εδώ, ωστόσο, πρόκειται για μια ταινία Μπορν και η δράση δεν μπορεί να λείπει. Είναι, όμως, μια δράση διαφορετικού τύπου, πιο «εσωστρεφής» (αν μπορεί να τη χαρακτηρίσει κανείς έτσι), σαν τον χαρακτήρα του Άαρον Κρος, του πράκτορα που επιβιώνει από την ξαφνική απόφαση κατάργησης του προγράμματος Οutcome. Πιο λιγομίλητος, λιγότερο χαρισματικός από τον Τζέισον Μπορν, ίσως, ο Κρος, όπως τον ερμηνεύει ο Τζέρεμι Ρένερ, δεν ψάχνει αμέσως απαντήσεις για το τι συμβαίνει, αλλά τα φάρμακα από τα οποία είναι εξαρτημένος. Αυτό θα τον οδηγήσει στην επιστήμονα Μάρτα Σέρινγκ, επιζήσασα κι αυτή από μια αντίστοιχη «κατάργηση» του δικού της τμήματος. Η συνάντησή τους και η αλληλεξάρτηση που αναπτύσσεται θα τους φέρει στη Μανίλα, όπου διαδραματίζεται και η βασική σκηνή καταδίωξης της ταινίας (ε, δεν μπορεί, θα είχε και μια τέτοια).
Η ταινία, όπως λέει και ο τίτλος, περισσότερο «εμπνέεται» από το χαρακτήρα του Μπορν, παρά αναφέρεται σε εκείνον. Τα γεγονότα συνδέονται με αυτόν, χωρίς, όμως, να τον δούμε ποτέ. Ο Γκίλροϊ έχει πετύχει κάτι ασυνήθιστο: Έχει γυρίσει μια καλή περιπέτεια χωρίς καταιγιστική δράση και έχει αναπτύξει ικανοποιητικά τους νέους χαρακτήρες, χωρίς, τελικά, να έχουμε μάθει πολλά πράγματα για εκείνους και το παρελθόν τους. Ιδιαίτερα για τον Κρος, που είναι το νέο βασικό πρόσωπο, είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλά ακόμη πράγματα που δεν έχουν αποκαλυφθεί και περιμένουν ένα sequel.
Η τελική γεύση που αφήνει η «Κληρονομιά του Μπορν» είναι ένα «ναι» (πειστικοί χαρακτήρες, έξυπνη δράση, σεβασμός στις προηγούμενες ταινίες), με αρκετά «αλλά» (ανισότητα μεταξύ διαλόγου και δράσης). Η πρώτη προσπάθεια αξιοποίησης της… κληρονομιάς του ομώνυμου ήρωα πείθει για τις προθέσεις. Για τη συνέχεια, θα χρειαστεί κάτι περισσότερο.