FreeCinema

Follow us

STRONGER: ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (2017)

(STRONGER)

  • ΕΙΔΟΣ: Βιογραφικό Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν
  • ΚΑΣΤ: Τζέικ Τζίλενχολ, Τατιάνα Μασλάνι, Μιράντα Ρίτσαρντσον, Ρίτσαρντ Λέιν Τζούνιορ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 119'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Η αληθινή ιστορία του Τζεφ Μπόουμαν, ο οποίος έχασε τα πόδια του κατά την τρομοκρατική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, το προσωπικό του σωματικό και ψυχολογικό ταξίδι και οι επιπτώσεις στη σχέση του με τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Οι μικρές ιστορίες τραγωδίας, γενναιότητας και ανθρωπιάς τού (για να χρησιμοποιήσουμε την παλαιομοδίτικη αμερικανική έκφραση) «ordinary Joe», του καθημερινού, άσημου ατόμου που γίνεται ξαφνικά σύμβολο και πηγή έμπνευσης, συνεχίζουν να εμπνέουν και να «θρέφουν» το παγκόσμιο – και δη το αμερικανικό – σινεμά. Ένα από τα φετινά, καλά παραδείγματα, είναι και αυτή η ταινία του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, που βασίζεται στην ιστορία και το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Τζεφ Μπόουμαν, ο οποίος βρέθηκε στο κοινό που παρακολουθούσε τον μαραθώνιο της Βοστώνης στις 15 Απριλίου 2013 και υπήρξε ένα από τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης των αδελφών Τσαρνάεβ, με αποτέλεσμα να χάσει και τα δύο του πόδια. Ο Τζεφ έγινε – άθελά του – και σύμβολο του «αμερικανικού πατριωτισμού», αφού κατέθεσε ως αυτόπτης μάρτυρας από την εντατική του νοσοκομείου, αναγνωρίζοντας έναν από τους δράστες και συντελώντας έτσι στη μετέπειτα καταδίωξή τους από την Αστυνομία.

Η ταινία του Γκριν (και, κατ’ επέκταση, οι γραπτές αναμνήσεις του Μπόουμαν) εξερευνά με συμπάθεια και κατανόηση τα διαφορετικά συναισθηματικά στάδια που περνά ο κεντρικός του ήρωας, με μεγαλύτερό του όπλο την αψεγάδιαστη ερμηνεία του Τζέικ Τζίλενχολ. Ο Τζεφ τού Τζίλενχολ ξεκινά ως ένας φυγόπονος, ανεύθυνος νεαρός που ζει με την αλκοολική μητέρα του και προσπαθεί να ξανακερδίσει την καρδιά τής πρώην του, Έριν. Η μόνη υπόσχεση που τηρεί απέναντί της είναι να την περιμένει στον τερματισμό του μαραθωνίου στον οποίο εκείνη συμμετέχει. Από εκεί ξεκινά το ταξίδι του, μέσα από την αρχική ψυχραιμία τού ξυπνήματος στο νοσοκομείο, όπου αντιδρά με χιούμορ και διαύγεια στη θέα της απώλειας των ποδιών του, μέχρι την ήρεμη κατάφαση τής ξαφνικής, «ηρωικής» του φήμης, από τα πρώτα σημάδια κατάθλιψης, στην αυτολύπηση, τον θυμό και τις αυτοκαταστροφικές τάσεις, έως την τελική αποδοχή και αισιοδοξία για το μέλλον. Ο Τζίλενχολ αποδεικνύει εδώ για άλλη μια φορά πως είναι ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του, πλαισιωμένος από τις αξιομνημόνευτες και επίσης αψεγάδιαστες ερμηνείες της Τατιάνα – «Orphan Black» – Μασλάνι ως Έριν, και κυρίως της σοκαριστικά παραγνωρισμένης Μιράντα Ρίτσαρντσον στον ρόλο της μητέρας του. Εάν η ταινία αρέσει πολύ στην Ακαδημία, πέραν του Τζίλενχολ, που μάλλον είναι σίγουρο και άξιο στοίχημα, δεν θα είναι έκπληξη να δούμε και τις δύο στις υποψηφιότητες για το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου, καθώς εκφράζουν υπέροχα τον πόνο, τις ενοχές (η Έριν ως ο λόγος που ο Τζεφ βρέθηκε στον τόπο της επίθεσης, η μάνα για τα προβλήματά της με το αλκοόλ), αλλά και τη μεταξύ τους ένταση στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν τον Τζεφ, με εντελώς διαφορετικούς τρόπους.

Ο Γκριν παραμένει πιστός στην προσωπική ιστορία του Μπόουμαν, χωρίς να επιθυμεί να κάνει ντοκιμαντερίστικα σχόλια για την επίθεση αυτή καθαυτή, για την πολιτική, τις αστυνομικές μεθόδους, τους δράστες, την παγκόσμια τρομοκρατία. Αυτή είναι η προσωπική ιστορία του Τζεφ και όλα τα υπόλοιπα περνούν ως ιστορικό φόντο πίσω από αυτό το «μικρό», ανθρώπινο δράμα. Ασφαλώς, υπάρχουν και αληθινά τηλεοπτικά πλάνα από την επίθεση αλλά και τη μετέπειτα πορεία του Τζεφ ως δημόσιου προσώπου, όσο και (ίσως το καλύτερο trivia της ταινίας) οι αληθινοί γιατροί και οι νοσοκόμες που φρόντισαν τον Μπόουμαν, καθώς ο Γκριν θεώρησε πως θα είναι πολύ πιο πειστικοί συναισθηματικά από τον οποιονδήποτε ηθοποιό στους ρόλους τους!

Πέραν όλων των παραπάνω, αυτό που επίσης βοηθά την ταινία να γίνει κάτι πολύ παραπάνω από ένα παρωχημένο, συνηθισμένο κινηματογραφικό βιογραφικό δράμα ή, στη χειρότερη περίπτωση, μια φτηνή τηλεταινία, είναι η επιτυχημένη και κατά καιρούς «σωτήρια» χρήση του χιούμορ, αρκετά συχνά σε έντονες δόσεις, χωρίς ωστόσο να αφαιρεί ούτε στιγμή από τη σοβαρότητα της κατάστασης και την τραγωδία του ιστορικού, πια, γεγονότος. Από τη φωνακλάδικη οικογένεια της εργατικής τάξης του Τζεφ έως τις άγαρμπες πρώτες προσπάθειες του ήρωα να συνηθίσει μια ζωή χωρίς πόδια, το χιούμορ υπάρχει παντού, σεβάσμια και οργανικά, σαν την ίδια την αληθινή ζωή, όπου η τραγωδία συχνά εναλλάσσεται με την κωμωδία, όπου ένα συνταρακτικό γεγονός υπάρχει πάντα εκεί ώς το σημείο καμπής ή ως «ο ελέφαντας στο δωμάτιο», με τη ζωή να συνεχίζεται ακόμα και μετά την (καταστροφική) εμφάνισή του. Η ταινία δεν γλιτώνει από ορισμένα αναπόφευκτα κλισέ αισιοδοξίας, όμως στο σύνολό της είναι ένα αξιοπρεπέστατο δράμα που έχει την τύχη να διαθέτει εξαιρετικές ερμηνείες, ρεαλιστικό σενάριο και μεγάλη καρδιά. Μια μικρή ωδή στην αντοχή του ανθρώπινου πνεύματος.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Δεν θα βρεις κάτι το αληθινά πρωτότυπο εδώ, όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση εξεζητημένη τούτη η ταινία. Βγάζει αληθινό συναίσθημα και η ισορροπία μεταξύ δράματος και χιούμορ δεν την κάνει ποτέ βαριά και καταθλιπτική. Αν μη τι άλλο, αξίζει για τις αξιαγάπητες ερμηνείες των πρωταγωνιστών της.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.