του Ηλία Φραγκούλη

Από τις αρχές του 2005 και το «Σήμα Κινδύνου 2», το προβλέψιμο sequel του αμερικάνικου remake του ιαπωνικού «Ringu» (1998), είχαμε να ακούσουμε… νέα από τη Σαμάρα, το νεκροζώντανο στοιχειό με το μακρύ μαλλί που ξεπηδά από τηλεοπτικές οθόνες, συνήθως, σκορπώντας τον βέβαιο θάνατο στους ατυχείς θεατές μιας VHS κασέτας, το περιεχόμενο της οποίας διατηρούσε πάντοτε κάτι το γριφώδες και μυστηριώδες. Μετά από τόσα χρόνια και με το genre των ταινιών τρόμου να κρεμάει εαυτόν από την έλλειψη έμπνευσης, η Paramount επιχειρεί ένα (σχεδόν) reboot του franchise, στοχεύοντας ξεκάθαρα σε ένα πιο νεανικό κοινό, με τους κύριους πρωταγωνιστές του φιλμ να ρίχνουν ραγδαία τον μέσο όρο ηλικίας.

Κατά κάποιον τρόπο, το «Rings» δείχνει να συγγενεύει περισσότερο με τη φιλμική σειρά των «Βλέπω το Θάνατό σου» παρά με τα προηγούμενα «The Ring», με το καστ να πέφτει σε επίπεδο… φοιτητικής εστίας και την πελατεία να κινείται εκ του ασφαλούς στο PG-13. Ως extra δέλεαρ, ο Λέναρντ Χοφστάντερ (Γκαλέκι) του «The Big Bang Theory» που εξακολουθεί να σαρώνει στα νεανικά κοινά τηλεθέασης των ΗΠΑ (και όχι μόνο), βρίσκει έναν κάποιο ρόλο στην ταινία, για να υποστηριχθεί καλύτερα το publicity και να καλυφθεί γρηγορότερα (στο πρώτο τριήμερο, μάλλον…) το αξιοπρεπές budget των 33.000.000 δολαρίων. Και πάλι από την αρχή…

Είναι παράδοξες οι προθέσεις, πάντως, όταν έχει προηγηθεί ένα τόσο μεγάλο χρονικό κενό από το δεύτερο «Ring» κι όταν η ίδια η (προ)ιστορία του φιλμ βασίζεται στο… vintage format μιας «δαιμονισμένης» VHS κασέτας (ενδεχομένως να υπάρξει πιτσιρικαρία που θα αναρωτηθεί «τι είναι τούτο το μαύρο πράγμα και γιατί το βάζουν σε κάτι που αποκαλούν player;»!), η οποία εδώ ανακυκλώνεται ή διαδίδεται και… ριπαρισμένη, μέσω υπολογιστών. Αν ήθελε κανείς να το κανιβαλίσει, θα μπορούσε να ιδωθεί και σαν ένα είδος «αλληγορίας» για τα παράνομα «κατεβάσματα» και το sharing φακέλων με κινηματογραφικές ταινίες, όμως οι παραγωγοί του φιλμ δεν έχουν τόσο χιούμορ…

Κεντρικό πρόσωπο εδώ είναι η νεαρή Τζούλια, που αποχαιρετά στερεότυπης ομορφιάς γκόμενο που πηγαίνει στο κολέγιο αλλά εξαφανίζεται επί μέρες δίχως αιτία κι αφορμή, αναγκάζοντάς την να τον αναζητήσει στην εκεί κοινότητα και να βρεθεί μπλεγμένη στον όλο μύθο της κασέτας και της νεκρής Σαμάρα, που σε φροντίζει αναλόγως, επτά ημέρες ύστερα από την παρακολούθηση του επίμαχου video. Η Τζούλια θα «εκτεθεί» στην κατάρα του, αλλά θα έχει και μια σειρά από οράματα, τα οποία κάνουν ένα αναπάντεχο link με video footage που κρύβει η original VHS, όπως «μια ταινία μέσα στην ταινία» (καλά, δεν χρειάζονται και πολλές εξηγήσεις, η πλοκή να προχωρά κι εσύ να λες «ναι» σε όλα…).

Όχι ότι θα θυμάται κανείς αναλυτικά τι είχε συμβεί στα δύο προηγούμενα φιλμ, αλλά υπάρχουν ορισμένες ανακολουθίες ή σεναριακές τρύπες σε σχέση με το παρελθόν της Σαμάρα, τις οποίες το «Rings» επιχειρεί να «μπαλώσει» μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους τού παλιού μύθου σε κάτι πιο «φρέσκο», μπλέκοντας ενίοτε τα μπούτια της κάθε υποπλοκής, από το τότε ή το σήμερα. Οι εξηγήσεις που θα δοθούν κατευθύνουν προς μια «αναγέννηση» του franchise ώστε να ακολουθήσουν ακόμη περισσότερα sequels, κοινώς… να τραβηχτεί το μαλλί της ονομαστής ηρωίδας όσο περισσότερο γίνεται στα επόμενα χρόνια. Είναι προφανές ότι το κοινό, παγκοσμίως, δεν θα δύναται να αλλάξει αυτά τα σχέδια, αφού το είδος πολλαπλασιάζει εύκολα τα έσοδα παρόμοιων παραγωγών, πόσω μάλλον όταν ο τίτλος είναι ήδη γνωστός και εμπορικά πιο εκμεταλλεύσιμος. Πάντως, το τελικό αποτέλεσμα στέκει σχεδόν ικανοποιητικά (παρά τις πολλές αστοχίες τού μοντάζ να εντείνει το κλίμα ή να αξιοποιήσει τις… τρομάρες), ειδικά για το πιο νεανικό και «απαίδευτο» κοινό που θέλει να σκιαχτεί για λίγη ώρα στο σκοτάδι της κινηματογραφικής αίθουσας. Έχουμε δει και πολύ χειρότερες ταινίες τρόμου στο διάστημα των τελευταίων μηνών…