του Άγγελου Μαύρου

Πέρυσι, τέτοια εποχή, το «Αεροπλάνα» κατέβαινε στις εγχώριες αίθουσες χωρίς να έχει προβληθεί στους δημοσιογράφους. Ίσως διόλου τυχαία, η ταινία αποδείχτηκε, κι όχι μόνο για τον… γράφοντα επιβάτη, καλλιτεχνικά όχι μια τραγωδία τύπου Μαλαισιανές Αερογραμμές αλλά ένα προβληματικό Boeing. Φέτος, μας έκλεισαν business: και, πάλι ίσως διόλου τυχαία, κάνοντας planewatching ανακαλύπτουμε τη μετατροπή ενός ακόμα franchise της Disneytoons στο μάλλον καλύτερο «μίκι μάους» της. Αλλά και σε αφερέγγυο Canadair, με ανταλλακτικά εκ νέου από το «Αυτοκίνητα» (όχι κεκαλυμμένα αλλά εντελώς φάτσα φόρα πλέον, με τους μισούς ήρωες να είναι αμάξια), καθώς κι απ’ το ποιοτικά καμένο μεν, απόλυτο όσον αφορά το FX θέαμα δρυμών – κολυμπηθρόξυλο και των σωτήρων τους δε, «Firestorm» του Ντιν Σέμλερ.

Γιατί ως ανθρωπομορφικού ουμανισμού μηχανοκίνητων περιπετειώδης κωμωδία με κινητήρα διδαγμάτων (η ισχύς εν τη ενώσει, πάθε και μάθε, η ζωή δε σε οδηγεί πάντα εκεί που θες αλλά ούτε και τελειώνει με την πρώτη αναποδιά), απογείωση disaster movie και έλικα προσδεδεμένη εις αναγνώρισην των υπηρεσιών των μα επίγειων μα εναέριων US σωμάτων ασφαλείας υπέρ της δασοπροστασίας, αυτό το 747+ πλάνων ψηφιακού πενακίου σκαρί με τον Τζον Λάσετερ στον πύργο ελέγχου καίει απλώς ΟΚ την κηροζίνη τού στόρι (στραβής champ, fun και γούτσου γούτσου καβάντζας παλιών και νέων φίλων, με νίλες και κινδύνους μαθητείας νιουμπά, ανδραγαθηματικής απόδειξης του ποιος είναι σε συσφικτική δοκιμασία της κοινότητας – όλα παλιό καύσιμο του είδους) του, ώσπου να βγάλει απ’ το υπόστεγο το Top Gun της δράσης.

Τω όντι αδύνατο να μην αυξήσεις τα g σου, καταρχήν όταν μια ηλεκτρική καταιγίδα πυροδοτεί την πρώτη επιχείρηση κατάσβεσης με ντράβαλα για το νεούδι και μετατρέπει δυναμικά το «Thunderstruck» των AC/DC σε ό,τι υπήρξαν «Οι Βαλκυρίες» του Βάγκνερ για το «Αποκάλυψη Τώρα» του Κόπολα. Και, κυρίως, στην – κυριολεκτική – κορύφωση, οπότε η εκκένωση του επαπειλούμενου απ’ τις φλόγες resort από τους λαμαρινένιους θαμώνες προς μια εγκλωβισμένη μεταξύ κορμών και φλογών αμαξοστοιχία, δύο τροχήλατοι ηλικιωμένοι σε μια καταρρέουσα γέφυρα καταρράκτη και οι αυτοκτονικά στο κόκκινο ενδείξεις τού ριψοκίνδυνα νεροκουβαλητή loser (που πρέπει ν’ ανέβει στο Θεό και μετά να ξαναβουτήξει σα σαΐτα) κόβουν την ανάσα.

Στα τέρμινα(λ) και στα ενδιάμεσα; Το ατακαριστό χιούμορ λειτουργεί συχνά ακούσια ως επιβραδυντικός αφρός αλλά το CGI καβαλέτο ζωγραφίζει vintage pop (τη μάντρα και την πίστα «προσώπων») κι εν είδει ακουαρέλας (το υγρό στοιχείο, τα δέντρα, τον καπνό και τον κιτρινέρυθρο Μολώχ) ενώ το breakdown κίνησης δεν κωλώνει ποτέ βγάζοντας φυσικότατα φιγούρες στο φαντεζί πιλοτήριο Chinook. Οι χαρακτήρες προδίδονται απ’ τα σκουριασμένα γρανάζια τους (η κολλητή – πέφτουλας, ο εμπρηστικά αχρείος ιθύνων, ο αυστηρός μα γαλβανίζων δάσκαλος), αλλά η καρδούλα κάποιων κρύβει εκπλήξεις (όπως μια αγαπησιάρικη παρωδία του vintage serial «CHiPs», κρυψώνα του πονεμένου παρελθόντος τού πάλιουρα μέντορα).

Όμως, αν οι συντριβές (ένας επίδοξος φόρος τιμής στους ιθαγενείς Αμερικανούς που στουκάρει προσβλητικά μέσω ενός σπιριτουαλιστικού… Απάτσι της παρέας) παλεύονται από την τουρμπίνα έμπνευσης (ένα Wall of… Flame πεσόντων που σε ταξιδεύει συνειρμικά γενναία ώς το «Tarnished Angels» του Σερκ) και υπερηχητική σπίντα με σκέρτσο εκφοράς ενίοτε οδηγούν σε μη διακριτά από το αυτί «Βρουμ!» αλλά η μεταγλώττιση πάει αέρα από κάθε άποψη (ελληνικών / διανομής «λαιμών» / φωνητικής ερμηνείας), η στάχτη έχει ψιλοθάψει αυτό το Yosemite.

Αιθεροβάμων όποιος περιμένει απαντήσεις σε 360 μοιρών στροφές της πλοκής (πώς ο αναίσθητος από τις αναθυμιάσεις επί το έργον chief επιστρέφει περδίκι στη μάχη την κρισιμότερη στιγμή ή πώς μία μαστοράντζα βάζει θαυματουργά χέρι στη βλάβη, στη σχεδόν τελειωμένη καριέρα τού star και στο happy end μαζί;), το αυτό κι όποιος δεν πέσει από τα σύννεφα εξαιτίας πινελιών σύγχυσης στις τροχοδρομήσεις μικροκόσμου (μοναδικό ίχνος ζωής τής ορεσίβιας πανίδας εδώ, μία μαμά – διπλάνο επιστρέφει χωρίς μιλιά στη βάση – φωλιά σε δέντρο όπου περιμένει το μικρό… αεροπλανάκι της – #wtf). Πήγαινε άνετα το νεοσσό σου, άρα, όχι από κάθε άποψη ξεχωριστό, όχι «άλλο» κάρβουνο, ωστόσο, εδώ. «Φεύγεις» με αντι- Super Puma;