FreeCinema

Follow us

ΝΗΜΑ (2017)

  • ΕΙΔΟΣ: Άγνωστο
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλέξανδρος Βούλγαρης
  • ΚΑΣΤ: Σοφία Κόκκαλη
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 94'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: WEIRD WAVE

Από τα χρόνια μιας Δικτατορίας μέχρι την «ευημερία» μιας Μεταπολίτευσης, μια μάνα κι ένας γιος δοκιμάζουν τις αντοχές του δεσμού τους, χωρίς ποτέ να έχει γίνει αισθητό το κόψιμο του ομφάλιου λώρου.

Το σινεμά που κάνει ο Αλέξανδρος Βούλγαρης δεν με εκφράζει. Ενίοτε κατανοώ την προσωπική του αγωνία να εκφραστεί μέσα από τις δουλειές του, προφανώς και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, όπως να έχει και τους πιστούς του followers. Απλά, ανήκει σε έναν άλλο «κόσμο». Στο «Νήμα» μοιάζει σαν να κουτουλάει το κεφάλι του για να πονέσει ακόμη περισσότερο, σαν να αναζητά τη σύγκρουση με το παρελθόν, την οικογένειά του, το ίδιο του το φύλο. Είναι σχεδόν προφανείς οι αναφορές της εξομολογικότητάς του, που σε φέρνουν (και) σε λίγο δύσκολη θέση να τις αναλύσεις, να τις διερευνήσεις ή να τις «αποτυπώσεις» σε ένα κείμενο κριτικής. Δεν επιθυμώ να αναλάβω και ρόλο… «ψυχαναλυτή» στην προκειμένη, γι’ αυτό και θα ήθελα να κρατήσω κάποιες αποστάσεις.

Το φιλμ, όπως και τα περισσότερα του «The Boy» (μερικές φορές αισθάνεσαι ακόμη και την ανάγκη του να κρύψει έτσι το αληθινό του πατρώνυμο), αποτελεί ένα υφολογικό πείραμα και σίγουρα αυτό εδώ είναι το αρτιότερό του μέχρι σήμερα. Με μια τάση υπερβολής στα… πολλαπλά ταλέντα του, εδώ υπογράφει τα σκηνικά, το σενάριο, τη σκηνοθεσία και τη μουσική (μαζί με τον Γιάννη Βεσλεμέ, όπως είθισται), ενώ είναι παρών και ηχητικά κατά τη διάρκεια της ταινίας. Εκτός της Σοφίας Κόκκαλη, κανένας ηθοποιός δεν «πρωταγωνιστεί» εντός κάδρου. Τα ως επί το πλείστον κλειστά πλάνα αφαιρούν τη σωματική οντότητα από το περιβάλλον της Νίκης και του Λευτέρη (μάνα και γιος), τους οποίους υποδύεται η Κόκκαλη πάντοτε (στην περίπτωση του έφηβου αγοριού, η ταύτιση της εμφάνισής του με εκείνη του Βούλγαρη δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για το τι ακριβώς παρακολουθείς).

Η μάνα παρουσιάζεται πάντοτε σαν ένα είδος συμβόλου / μάρτυρα του δικτατορικού καθεστώτος, με τον μητρικό της ρόλο να συγκρούεται διαρκώς με τις ανάγκες ενός παιδιού που μεγαλώνει (μάλλον μέσα στον φόβο και με κάποια αίσθηση εγκατάλειψης) λες και καταδιώκεται κι αυτό. Η φόρμα έχει ένα ενδιαφέρον, ευνοείται απίστευτα από τη φωτογραφία του Σίμου Σαρκετζή, αλλά σταδιακά τόσο η εικόνα όσο και το περιεχόμενο σε πετάνε έξω από τούτη την αλληγορία που μπλέκει άδοξα την πολιτική με προσωπικά τραύματα, αποτολμώντας να τοποθετήσει και μια ιστορική περίοδο της Ελλάδας σε ένα φαντασιακό πλαίσιο (ο ίδιος ο Βούλγαρης αποκαλεί το φιλμ «ψυχαναλυτικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας»), το οποίο θα μπορούσε να δουλευτεί με εξυπνάδα ως εύρημα, όμως αιωρείται μοναχό και ξεκάρφωτο, σαν «αστείο». Είναι αλήθεια ότι αν δεν ήταν διάχυτη η εντύπωση του αυτοαναφορικού στοιχείου, θα λέγαμε πως ο δημιουργός τούτης της ταινίας σπάει πλάκα (και μαζί μας, προφανώς). Τουλάχιστον, εγώ γέλασα με το που άκουσα τη «Συννεφιά» με τη Μαριάντζελα.

Το ότι δεν θυμόμουν τίποτα μετά το φινάλε του «Νήματος» είναι ό,τι πιο τίμιο έχω να πω. Και, φυσικά, με δυσκόλεψε. Θα έλεγα και κάτι για την εμφάνιση των λογοτύπων του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και της ΕΡΤ στα end credits, αλλά… ας κρατήσω χαρακτήρα.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Όπως λέει και ο σκηνοθέτης, «είναι μια προσωπική ταινία σκανταλιά. Μάλλον είναι για θεατές που τους αρέσουν οι κωμωδίες που δεν έχουν αστεία, οι ταινίες επιστημονικής φαντασίες που οι ήρωες δεν ξέρουν να αλλάξουν μια λάμπα, οι άγριες ερωτικές σκηνές που συμβαίνουν μέσα στο μυαλό, για θεατές που θέλουν όταν βγαίνουν απ’ το σινεμά να ψάχνουν το σάουντρακ της ταινίας, για άγρια αγοροκόριτσα και άντρες λάτρεις του μελοδράματος και του καταθλιπτικού τεχνικολόρ, για μυωπικούς που κάτι παθαίνουν με το κόκκινο χρώμα, για θεατές που μια μέρα δεν θα  ντρέπονται να κλάψουν δίπλα στον φίλο τους». Βρες τι δεν είσαι από όλα αυτά και έσωσες πολύτιμο χρόνο από τη ζωή σου. Θα έκανε ένα ενδιαφέρον video installation, όμως (όχι με αυτή τη διάρκεια!).


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.