FreeCinema

Follow us

ΚΥΡΙΑ ΧΑΪΝΤ (2018)

(MADAME HYDE)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σερζ Μποζόν
  • ΚΑΣΤ: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ρομέν Ντουρίς, Ζοζέ Γκαρσιά, Αντά Σενανί, Σαρλότ Σενανί
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 95'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Καθηγήτρια τάξης λυκείου αποτελεί τον περίγελο των μαθητών της, στους οποίους δεν μπορεί να επιβληθεί με κανέναν τρόπο. Μετά όμως από ατύχημα κατά τη διάρκεια πειράματος, αποκτά παράξενες ικανότητες που της επιτρέπουν να αναπτύξει (μεταξύ άλλων) μεθόδους διδασκαλίας που δεν κατείχε έως τότε.

Η κυρία Τζεκίλ (με τον τόνο στη λήγουσα ένεκα γαλλικού accent…) απέχει από το να μπορεί να χαρακτηριστεί διδασκαλικό πρότυπο. Οι μαθητές του τεχνικού τμήματος του μικρού επαρχιακού σχολείου στους οποίους προσπαθεί να εμφυσήσει το πάθος για τα μαθηματικά και τη φυσική, δεν τρέφουν κανέναν απολύτως σεβασμό προς το πρόσωπό της, χλευάζοντάς την επί καθημερινής βάσης. Την ίδια περίπου άποψη έχουν για την πολύ χαμηλών τόνων καθηγήτρια και οι συναδέλφοί της, προεξάρχοντος του Διευθυντή τους, ο οποίος ουδεμία εκτίμηση τρέφει για τις επαγγελματικές της ικανότητες. Μάταια ο έχων αναλάβει τις δουλειές τού σπιτιού άντρας της τη συμβουλεύει για τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσει να αλλάξει προς το θετικότερο τη γνώμη των υπολοίπων, μιας και ο μαλθακός, στα όρια της αφέλειας χαρακτήρας της δεν της επιτρέπει δραστικές αλλαγές συμπεριφοράς. Τη βραδιά που θα μπει στο εργαστήριο του σχολείου για να προετοιμάσει πείραμα που έχει να κάνει με τα ηλεκτρικά φορτία, ενώ έξω ο αέρας λυσσομανά και η βροχή πέφτει ασταμάτητη, όλα θα αλλάξουν στη ζωή της ήρεμης κυρίας Τζεκίλ.

Η νουβέλα φανταστικής λογοτεχνίας «Η Παράξενη Υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κυρίου Χάιντ» του Σκωτσέζου συγγραφέα Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον πρωτοδημοσιεύτηκε το 1866 και έκτοτε έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο αμέτρητες φορές, με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί να φανταστεί κάποιος. Δίπλα στις πολλές πιστές αποδόσεις του πρωτότυπου υπάρχουν ένα σωρό ταινίες όλων των ειδών (από κωμωδίες όπως το «Ένας Δάσκαλος για Κλάματα» του 1963 με τον Τζέρι Λούις, μέχρι… blaxploitation τρόμος σαν το «Dr. Black, Mr. Hyde» του 1976), που κατά κανόνα εξερευνούν την εναλλακτική μοχθηρή προσωπικότητα που ο κάθε – ευγενής κατά τα άλλα – άνθρωπος ίσως κρύβει. Κάτι ανάλογο προσπαθεί να κάνει εδώ ο Γάλλος σκηνοθέτης Σερζ Μποζόν, αλλά μένει στην προσπάθεια. Ενώ ο ήρωας του Στίβενσον δοκίμαζε την καταπιεσμένη σκοτεινή του φύση βασανίζοντας εν πολλοίς τον εαυτό του, η μοντέρνα γυναικεία εκδοχή που συστήνει το φιλμ μεταμορφώνεται απλά σε μια… άριστη καθηγήτρια, αναπτύσσοντας παράλληλα κάποιες ασαφείς κλίσεις λανθάνουσας εγκληματικότητας.

Οι πινελιές που υποτίθεται εμπεριέχουν στοιχεία της μυθολογίας «Τζέκιλ και Χάιντ» ζωγραφίζονται με τέτοιον άτεχνο τρόπο, που περισσότερο μοιάζουν με παρωδία (και δη εντελώς αποτυχημένη), παρά με σοβαρή προσέγγιση του κλασικού διπρόσωπου ήρωα. Η μεταμόρφωση (κατά τις βραδινές ώρες) της κυρίας Τζεκίλ σε αυτόκλητη δικαστή και τιμωρό κυρία Αΐντ (ξανά με γαλλικό accent), γίνεται μέσω μιας φλεγόμενης φιγούρας που θυμίζει τον Human Torch από τους «Fantastic Four» (αλήθεια!), με το όλο εύρημα να είναι όχι μόνο σοκαριστικά κακοφτιαγμένο, αλλά να στερείται και της οποιασδήποτε συνοχής με τα τεκταινόμενα εντός της σχολικής αίθουσας. Εκεί όπου η κυρία Αΐντ δίνει πραγματικό ρεσιτάλ αναλύοντας μια σειρά κανόνων γεωμετρίας, με τέτοια λεπτομερή σχολαστικότητα που κάπου αγχώθηκα μην τυχόν και πιαστώ αδιάβαστος στο επικείμενο διαγώνισμα άλγεβρας, ενώ την ίδια ώρα κερδίζει τους πάντες με τις μεθόδους της, ακόμη και τον ωραιοπαθή και εντελώς αλλού γι’ αλλού Διευθυντή της (ο Ρομέν Ντουρίς σε μια απερίγραπτη ερμηνεία, και μια εμφάνιση που παραπέμπει σε… Greek καμάκι των αρχών της δεκαετίας του ’80!).

Η σύνδεση του φιλμ με το διάσημο βιβλίο του Στίβενσον παραμένει σταθερά ένα μυστήριο, αφού είναι φανερό πως αυτό που ενδιαφέρει τον Μποζόν είναι να σχολιάσει τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας πιθανότατα άξιος καθηγητής, εντός ενός προβληματικού συστήματος εκπαίδευσης. Ο απροσάρμοστος μαθητής Μαλίκ (υπόλογος της χλεύης που εισπράττει η κυρία Τζεκίλ), ο οποίος μεταλλάσσεται σε υπόδειγμα υπακοής χάρη στην κυρία Αΐντ, μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από το «Ανάμεσα στους Τοίχους» (2008), με το όλο κλίμα της διαμορφωθείσας σχέσης τους να παραπέμπει σε κάτι ανάλογο και ουχί σε κάτι που να έχει να κάνει με «κρυμμένες ταυτότητες» και «διπλές προσωπικότητες». Ακόμα και σαν σχολικού ενδιαφέροντος δράμα να το δει κανείς, όμως, η σοβαρότητα της διδαχής του μάλλον τον «Μπάτσο του Θηριοτροφείου» (1990) έχει σαν πρότυπο, παρά το «Στον Κύριό μας με Αγάπη» (1967)…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ακατανόητη προσπάθεια εκμοντερνισμού ενός κλασικού έργου του φανταστικού που αποτυγχάνει παντού, και που προσφέρεται μονάχα για τους τυχόν φανατικούς θαυμαστές της Ιζαμπέλ Ιπέρ. Όχι, δηλαδή, πως θα τους έχει λείψει και τόσο η Γαλλίδα πρωταγωνίστρια, μιας και φροντίζει εσχάτως να γυρίζει τις ταινίες με το κιλό. Κάποτε θα κάνει θαυμάσιο double bill με το άλλο φιάσκο ολκής, το «Σουβενίρ» (2016).


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.