FreeCinema

Follow us

ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΧΑΒΡΗΣ (2011)

(LE HAVRE)

  • ΕΙΔΟΣ: Κοινωνικό
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Άκι Καουρισμάκι
  • ΚΑΣΤ: Αντρέ Βιλμς, Μπλοντέν Μιγκέλ, Ζαν-Πιέρ Νταρουσέν, Κάτι Ούτινεν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 93’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD / AMA FILMS

Περήφανος στα γηρατειά του λούστρος, με γυναίκα άρρωστη που μάλλον δεν τη βγάζει, παίρνει υπό την προστασία του έφηβο Αφρικανό λαθρομετανάστη που «ξέβρασε» ένα εμπορικό πλοίο στο λιμάνι της Χάβρης. Εκκεντρικός και δαιμόνιος επιθεωρητής βρίσκεται στο κατόπι του.

Δεν ανήκω στους οπαδούς του Φινλανδού σκηνοθέτη, βρίσκω πολλές από τις ταινίες του δήθεν κι ανυπόφορες, βουτηγμένες σε μια vintage αύρα rock ’n’ roll ανεμελιάς (ή και ανευθυνότητας), υπό την επήρεια σοβαρών ποσοστών οινοπνεύματος, πάντα… Κι όμως, στις περσινές Κάννες, το «Λιμάνι της Χάβρης» ήταν το δικό μου φαβορί για το Χρυσό Φοίνικα!

Μινιμαλιά ιστορίας, σε φόντο… ρέπλικα σχεδόν ολόκληρης της φιλμογραφίας του Καουρισμάκι, μέσα από χρώματα εκτυφλωτικά ζωντανά κι αληθινά ζεστά (από τις σπουδαιότερες δουλειές του οπερατέρ Τίμο Σάλμινεν, «μονιμά» στη συμμορία του Άκι), η «Χάβρη» παντρεύει ιδανικά τη μποέμικη κουλτούρα των γαλλικών Τεχνών με το σήμα κατατεθέν post χιουμοράκι και μια rock μαγκιά δηλωμένη ως το κούτελο. Οι αναφορές του, από τα ονόματα των χαρακτήρων (Αρλετί, Μαρσέλ, Μονέ) μέχρι το υφολογικό εστίασμα στο σινεμά του Καρνέ, του Μπρεσόν, του Μελβίλ ή του Τατί και το casting του Ζαν-Πιέρ Λεό ή του Πιέρ Ετέξ, όλα εμπεριέχουν το σεβασμό, μεταφέρουν ευγένεια στην ψυχή και ολοκληρώνουν σ’ ένα φινάλε όπου το συναίσθημα της πραγματικής ανθρωπιάς λάμπει και βρίσκει τον θεατή να εγκαταλείπει την αίθουσα έχοντας μοιραστεί μια από τις πιο γενναιόδωρα feelgood στιγμές της φετινής κινηματογραφικής σεζόν.

Παραδόξως, όλη αυτή η ομορφιά εκφράζεται μέσα από έναν κόσμο φτώχιας, ακαλαίσθητα σκιτσαρισμένο από τη βιοπάλη και φορτισμένο από τη σύγχρονη ευρωπαϊκή μάστιγα της παράνομης μετανάστευσης κι ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, θέματα που επηρεάζουν την ψυχολογία του θεατή μέσα στην ίδια του την καθημερινότητα. Όλα αυτά μαζί, στο «Λιμάνι» τούτο, μεταμορφώνονται σε χαρά της ζωής, και μακάρι να το έβλεπαν σα μάθημα οι μαυροκακομοίρηδες της ελληνικής κινηματογραφίας, που «Απ’ το Χιόνι» μέχρι σήμερα, ως σκηνοθέτες και σεναριογράφοι, παραπέταξαν σε ουκ ολίγες κινηματογραφικές τους ιστορίες κι από έναν Αλβανό (ως επί το πλείστον), για να «νιώσουμε» το μικροαστικό τους προβληματισμό… του καναπέως. Αυτόν που μόνο σκατά και πονηριά για εκμετάλλευση του θέματος έκρυβε βαθιά μέσα του, αντί της αγάπης, όπως τη μοιράζεται από καρδιάς ο Καουρισμάκι.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αν ξέρεις το σινεμά του Καουρισμάκι, δε θα βγεις έξω από τα νερά σου. Αν δεν τολμάς ποτέ να μοιραστείς συναισθήματα στο σινεμά, φοβάσαι πως θα μιζεριάσεις με το λούμπεν στοιχείο ή θα σου κάτσει το popcorn στο λαιμό με το καταστασιακό, τότε… «run, Forrest, run»!


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

MR KLEIN

MR KLEIN

Λαθρομούλικο μαυράκι κρύβεται σε σπίτι πουρολούστρου που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, με γυναίκα στον ψόφο. Ο μπάτσος με τον ανανά ήταν και γαμώ τις φάτσες. Τον πήρα και λίγο. Δε με χάλασε. Που κοιμήθηκα…