FreeCinema

Follow us

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΙΚΕΛΩΝ (1969)

(LE CLAN DES SICILIENS)

  • ΕΙΔΟΣ: Αστυνομική Περιπέτεια
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ανρί Βερνέιγ
  • ΚΑΣΤ: Αλέν Ντελόν, Ζαν Γκαμπέν, Λίνο Βεντούρα
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 122'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: SEVEN FILMS

Υπερφιλόδοξος και τολμηρός διαρρήκτης δραπετεύει με τη βοήθεια συμμορίας Σικελών, έχοντας ήδη αντλήσει από τη φυλακή πληροφορίες για σύστημα ασφαλείας μεγάλης έκθεσης διαμαντιών στη Ρώμη.

Το γαλλικό σινεμά υπηρέτησε το είδος του caper film με εξαιρετικά δείγματα, όπως το «Rififi» (1955) του Ντασέν ή το «Bob le Flambeur» (1956) του Μελβίλ. Ο τελευταίος πήρε πάνω του όλο αυτό το σύμπαν της ντόπιας παραβατικότητας και εγκληματικότητας, βυθίζοντάς το σταδιακά σε μία νουαρική «μουντίλα» τόσο πεσιμιστική, που έπαψε να είναι fun. Το γκανγκστερικό σινεμά απαιτούσε να επιστρέψει ξανά στην έντονη δράση, καθώς τα χρόνια περνούσαν, πόσω μάλλον από τη στιγμή που η παραγωγή μπορούσε να υποστηρίξει μία δυνατή mainstream επιτυχία εκμεταλλευόμενη την ύπαρξη των male (super)stars της εποχής. Και εγένετο… «Η Συμμορία των Σικελών»!

Αν και η αρχική σεκάνς της εν κινήσει (!) απόδρασης του Αλέν Ντελόν δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις χολιγουντιανές αστυνομικές περιπέτειες της εποχής, το φιλμ του Ανρί Βερνέιγ δεν ξεχνά ποτέ ότι… εδώ είναι Ευρώπη και το downbeat μεταφράζεται στη μεγάλη οθόνη σε στυλ, με την αντρίλα της ανωτερότητας του φύλου να ξεχειλίζει σε κάθε τετράχρωμο και αρκετά pop αισθητικής καρέ. Όσο για τις γυναίκες, φυσικά, αναλαμβάνουν τον στερεοτυπικό ρόλο της «γλάστρας» σε διάφορες «αποχρώσεις»: αντικείμενο πόθου, μοιχαλίδα, πιόνι εκμετάλλευσης, γενικώς δευτεραγωνίστρια της ζωής.

Η πλοκή ξετυλίγει περίτεχνα τους μηχανισμούς της βασικής ληστείας και της κομπίνας που την ακολουθεί ώστε να φυγαδευτούν τα κλοπιμαία, με την παραγωγή να ταξιδεύει κοσμοπολίτικα ανά τις ηπείρους (στοχεύοντας και στα αντίστοιχα ταμεία…). Το πάνω χέρι, βέβαια έχει το Fox-Europa τμήμα του μεγάλου αμερικανικού studio, που άγχωσε τον Βερνέιγ ώστε να ακολουθήσει ένα σαφώς πιο «αμερικανιά» tempo στην αφήγηση, δίχως όμως να αλλοιώνεται και το δυσοίωνο φινάλε. Ειρωνικά, το κομμάτι της αεροπειρατείας επί των αιθέρων, πάνω από τη Νέα Υόρκη, προσφέρει σήμερα μία δόση ανατριχίλας που ξεπερνά τη fictional και ψυχαγωγική έμπνευση των τελών του ’60.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Δεν χρειάζονται σχόλια ή δεύτερες σκέψεις για το αν πρέπει να δει κανείς σε ένα θερινό σινεμά τούτο το crime classic. Τεράστια εμπορική επιτυχία για το γαλλικό σινεμά, το φιλμ γυρίστηκε σε τρεις γλώσσες (γαλλικά, ιταλικά και αγγλικά) και ένωσε τρεις superstars της εποχής (Ντελόν, Γκαμπέν, Βεντούρα) για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη. Θρύλος το πολυδιασκευασμένο μουσικό θέμα του Ένιο Μορικόνε.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

MR KLEIN

MR KLEIN

Ο αληθινός Ντελόν, παιδιά. Όχι ο μίστερ Μπιν! Κουλάτη αστυνομικίλα αντρική, να μαθαίνει η χιπστεριά.