του Άγγελου Μαύρου

Τσάρλι Πάρκερ = οι δαίμονες της jazz. Νέλσον Μαντέλα = «Η (ανα)Γέννηση Ενός Έθνους». Τζέι Έντγκαρ Χούβερ = τι; Αν και, πλέον, πιο ενδιαφέρον μοιάζει το ποιος έχει σειρά για να του κάνει το πορτρέτο με εικασίες ο πλέον σεβάσμιος (δες «γερασμένος») μεταπράτης στο πανί της «μυστικά και ψέματα» εμπειρίας του αρσενικού – bigger than life ή ουχί. Ο οποίος, παίρνοντας γραμμή από το «Ανίκητος», αντί προτομής έστησε μία φόλα (συγγνώμη κιόλα!) αγκαζέ με τον οσκαρικό γραφιά του «Milk», Ντάστιν Λανς Μπλακ, για το πιθανολογημένων ψυχομετρικών τεστ CV μίας πολύκροτα σκιερής σιλουέτας γιάνκι vintage βάρους, αλλά εν είδει δραματικού ανδριάντα με bureau σασπένς, όποτε λάχει στην απ’ όξω, που χτυπάει και ένα memo ως χρονικό U.S. θεσμού (του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών).

Η – υποτίθεται σημαίνουσα ρουστίκ – σκηνοθεσία πυροκροτεί τη δυσπιστία και επί δίωρο σε σημαντικό βαθμό μία δωματίων αφηγηματική δυσανεξία, αφουγκράζεσαι ως πλήξη την ηχώ από το παλιότερο «The Changeling» στο επεισόδιο εξιχνίασης της μπεμπέ απαγωγής (που τάχαμου είναι κομβικό για τη σκιαγράφηση προφίλ υπηρεσίας και τσίφτη chief), αφήνει κραδασμούς ως τραβηγμένα υφέρπον και εγκληματικά όψιμο το τύπου «διατηρώ παντοτινό πλατωνικό καημό για υφιστάμενο» αυτοανασχετικό μοτίβο μίστερ λάου λάου πισωγλέντη, ενώ την τελική πινελιά βάζει η γραφική τρίτης ηλικίας προσθετική, που, ελέω Χόλιγουντ, τα έχει κάνει σαν τα μούτρα της.

Υφίστανται δύο ελαφρυντικά: διαρρέουν κάποια κρυμμένα ντοκουμέντα ρετρό βρώμικων ντεσού με επιδέξιο μπούρου μπούρου κάπου κάπου και ο ΝτιΚάπριο παλεύει α λα «The Aviator» τη σιλουέτα του. Η όλη υπόθεση έχει πέσει θύμα στουντιακής γηριατρικής παρακολούθησης, εν τούτοις, δίχως άλλο. Συνταξιούχε; Πιο «ασφαλείας» το «CSI»…