ΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ (2012)
(INDIGNADOS)
- ΕΙΔΟΣ: Ντοκιμαντέρ Φιξιόν
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τόνι Γκατλίφ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 88’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: NEW STAR
Αφρικανή «παράνομη» ξεβράζεται Ελλάδα, πάει Παρίσι, καταλήγει στη Μαδρίτη, ενδιαμέσως βολοδέρνοντας με αστυνομία, άλλους πρόσφυγες και τα ιθαγενή πλήθη που διαδηλώνουν την οργή τους.
Συντρόφια όλων, «έκτυπα» στο εκράν τα παραινετικά τσιτάτα του ανεπίσημου Θούριού τους, του best seller δοκιμίου «Αγανακτήστε!» του Στεφάν Εσέλ, που ο Ρομά auter είχε εν προκειμένω ως τη Βίβλο του. Οι α λα φέιγ βολάν υπογραμμίσεις του και οι αληθινές εμπειρίες της πρωταγωνίστριας Μαμεμπέτι Ονορέ Ντιάλο που μεταπλάθονται σε ύφος guerrilla (η πάλαι ποτέ πρόσφυγας, «βαλτή», προκαλεί τη δράση πλάι σε λαθρομετανάστες, άνεργους και στα χέρια των «οργάνων») είναι στη μία πλευρά του πλακάτ. Στην άλλη, η σινεμά ντιρέκτ καταγραφή των παριών και των νεο-αντιστασιακών των άστεων (με σκληρές, γενναίες δόσεις απ’ τα «γεγονότα» της Αθήνας και τα βαγόνια – υπνωτήρια των λαθραίων των Πατρών) κι η με avant garde τεχνικές «σηματοποίηση» του ακτιβιστικού μηνύματός του (η κατρακύλα των πορτοκαλιών για την Αραβική Άνοιξη ή μία αλεπού σ’ ένα κοτέτσι για τον καπιταλιστικό στραγγαλισμό).
Αν το πανό που απλώνεται δε σκίζεται (απ’ το λειψό ομοίωμα ταξιδεύτριας – συμβόλου και στιγμές – φερέφωνα αφέλειας), είναι γιατί τα καταφέρνει να απηχεί (κάθε αδικημένο/ουμανιστή), να εκπροσωπεί (το ευρωπαϊκό νεόκοπο κίνημα διαμαρτυρίας των καταληψιών δημόσιων τοποσήμων και τα αιτήματά του εναντίον της οικονομικής δικτατορίας και υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης) και να αντηχεί (βάλε και τη μουσική ντουντούκα ηχομπάντας). Πάσα συνεισφορά στην επανάσταση ευπρόσδεκτη…