FreeCinema

Follow us

ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ, ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΤΡΟΥΝΙΑ (2019)

(GOSPOD POSTOI, IMETO I' E PETRUNIJA)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τεόνα Στρούγκαρ Μιτέφσκα
  • ΚΑΣΤ: Ζόριτσα Νούσεβα, Λαμπίνα Μιτέφσκα, Στέφαν Βούισιτς, Σουάντ Μπεγκόφσκι, Σιμεόν Μόνι Νταμέφσκι
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 100'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: AMA FILMS

Η αυθόρμητη πράξη νεαρής γυναίκας να βουτήξει κατά την τελετή αγιασμού των υδάτων της ημέρας των Θεοφανίων και μάλιστα να πιάσει πρώτη τον σταυρό, τη φέρνει αντιμέτωπη με την οργή πλήθους και Αρχών, σε μικρή πόλη της Βόρειας Μακεδονίας.

Η τριανταδυάχρονη Πετρούνια ζει ακόμα με τη μητέρα της και τον πατέρα της. Αν και κάτοχος πτυχίου στην Ιστορία, δεν έχει καμία εργασιακή εμπειρία στο αντικείμενό της, έχοντας μονάχα δουλέψει περιστασιακά ως σερβιτόρα. Δεν αποτελεί κάποιο σπουδαίο πρότυπο ομορφιάς, αφήνοντας την εντύπωση πως έχει αφήσει τον εαυτό της έρμαιο της μοίρας του, με τη μητρική γκρίνια περί της οκνηρότητας και ανικανότητάς της να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς της. Με τα χίλια ζόρια δέχεται την προτροπή της μαμάς να πάει, επιτέλους, σε συνέντευξη θέσης εργασίας που εκείνη της έχει κανονίσει, σε τοπική βιοτεχνία ρούχων. Πέφτει θύμα παρενόχλησης, χλευασμού και απόρριψης από τον προϊστάμενο προσωπικού, κάτι που την οδηγεί σε μία ακόμα ντροπιαστική απογοήτευση.

Είναι στον δρόμο της επιστροφής από εκεί, που ανακατεύεται με τον κόσμο ο οποίος ετοιμάζεται να βουτήξει στα νερά του ποταμού για το έθιμο της ανέλκυσης του Τιμίου Σταυρού. Χωρίς (μάλλον) να γνωρίζει την παράδοση που υπαγορεύει πως μόνον άνδρες συμμετέχουν στη θρησκευτική τελετή, βουτάει με τα ρούχα πετυχαίνοντας να τον πιάσει πρώτη απ’ όλους, κρατώντας τον δε ως ενθύμιο της επιτυχίας της. Έχει καταφέρει, επιτέλους, μια μικρή νίκη στη ζωή της. Αυτή της η κίνηση, όμως, θα την οδηγήσει να γίνει πρωταγωνίστρια σε σκηνικό ενός θεάτρου του παραλόγου. Μια γυναίκα δεν έχει καμιά δουλειά να μπλέκει σε «ανδρικές» δουλειές. Συμφωνούν, άλλωστε, σε αυτό η Αστυνομία, η Εκκλησία και όλοι σχεδόν οι άρρενες της μικρής γενέθλιας πόλης της, του Στιπ.

Η πέμπτη ταινία στην καριέρα της γεννημένης στα Σκόπια auteur Τεόνα Στρούγκαρ Μιτέφσκα είναι αυτή που έμελλε να βάλει για τα καλά το όνομά της στο φεστιβαλικό κύκλωμα, όπου κέρδισε αρκετές διακρίσεις. Έχοντας σαν σεναριακή αφετηρία την ιδέα μιας γυναίκας που με έναν ανέλπιστο τρόπο παίρνει επιτέλους τη ζωή στα χέρια της, η Μιτέφσκα φαίνεται πως σκοπεύει σε ένα σατιρικό δράμα, πετώντας τα βέλη της στη διάκριση των δύο φύλων, στις θρησκευτικές παραδόσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στη χειραγώγηση του πλήθους, ακόμη και στο δημοσιογραφικό επάγγελμα (μέσω της εμφάνισης reporteur της τηλεόρασης, η οποία θεωρεί πως στο πρόσωπο της Πετρούνια έχει βρει τη μεγάλη είδηση). Κρατάει σαν σύμμαχο στο εγχείρημά της τόσο μια σκηνοθετική και αφηγηματική ματιά που απέχουν από τους συχνά βασανιστικά τελετουργικούς ρυθμούς του world / φεστιβαλικού σινεμά (ενδεικτική η εναρκτήρια – αν και ελαφρώς ξεκάρφωτη – σκηνή στην άδεια πισίνα), όσο (κυρίως) και την πρωταγωνίστριά της, Ζόριτσα Νούσεβα. Η πρωτοεμφανιζόμενη συμπατριώτισσά της ηθοποιός παίρνει όλη την ταινία πάνω της, υποδυόμενη τη γεμάτη τσαγανό Πετρούνια, χαρακτηριστικό που εξαιτίας τής επί σειρά ετών καταπίεσής της αδυνατούσε να βγάλει στη φόρα. Ο κόντρα στο κατεστημένο τρόπος με τον οποίο επιλέγει να βροντοφωνάξει την παρουσία της, όμως, κρύβει μια σειρά δυσάρεστες γι’ αυτήν εκπλήξεις, που μάλλον δεν είχε καν φανταστεί.

Από τη στιγμή της σύλληψης και κράτησης της κεντρικής ηρωίδας στο αστυνομικό τμήμα, με την κάπως «θολή» κατηγορία της κλοπής του σταυρού, σταδιακά το σεναριακό «reservoir» τής Μιτέφσκα ξεμένει από καύσιμα. Μοιάζει πως όλα όσα ήθελε να καυτηριάσει ολοκληρώθηκαν στο πρώτο μισό, με την ταινία της να αποκτά από εκεί κι έπειτα έναν άκρατο θεατρικό χαρακτήρα, καθώς η δράση μεταφέρεται σχεδόν εξολοκλήρου στην αίθουσα ανάκρισης, όπου η Πετρούνια οφείλει να ομολογήσει ενώπιον αστυνόμου υπηρεσίας και… παπά το «έγκλημά» της. Είναι αναμφίβολα σουρεαλιστικότατο το σκηνικό που στήνεται, με μερικά «βλάσφημα» ερωτήματα περί της ιερότητας του Τιμίου Σταυρού και θέματα πίστης γενικότερα να πλανώνται στον αέρα. Αυτά, όμως, αφενός τέτοια παραμένουν, αφετέρου η ένθεση μιας α λα «Ο Σταθμός 13 Δέχεται Επίθεση» (1976) υποπλοκής (!), που στέλνει τους οργισμένους ηττημένους βουτηχτές έξω από το αστυνομικό τμήμα, έτοιμους να μπουκάρουν μέσα και να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους, δεν οδηγεί σε τίποτα παραπάνω από μια εύκολη αντιπαράθεση μεταξύ προοδευτικότητας και συντηρητισμού. Το αυτό (ως προς την αστοχία υλικού) και η λανθάνουσα ερωτική διάθεση νεαρού αστυνομικού προς την Πετρούνια, που υπάρχει απλά για να υπάρχει στο δεύτερο μέρος του φιλμ, μην προσθέτοντας τίποτα στον χαρακτήρα της νεαρής γυναίκας.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ξεκινά δημιουργώντας ελπίδες για κάτι ανώτερο του συνηθισμένου art-house των τελευταίων ετών τούτο το βαλκανικό, σατιρικό ενίοτε δράμα, δεν καταφέρνει όμως μέχρι τέλους να μείνει αντάξιο των προσδοκιών που χτίζει. Οι πιστοί φίλοι του είδους ενδέχεται και να ενθουσιαστούν. Για τους υπόλοιπους, δεν υπάρχει Θεός εδώ.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.