FreeCinema

Follow us

ΟΝΕΙΡΑ ΣΕ ΨΗΛΟΤΑΚΟΥΝΕΣ ΓΟΒΕΣ (2018)

(DUMPLIN’)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματική Κομεντί
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ανν Φλέτσερ
  • ΚΑΣΤ: Ντανιέλ Μακντόναλντ, Τζένιφερ Άνιστον, Οντέγια Ρας, Μάντι Μπάιγιο, Μπεξ Τέιλορ-Κλάους, Λουκ Μπένγουορντ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 110'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Η Γουίλοουντιν είναι η έφηβη κόρη μιας πρώην νικήτριας και νυν διοργανώτριας τοπικών καλλιστείων, όμως δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική από τη μητέρα της, ιδεολογικά, εμφανισιακά και σαν χαρακτήρες. Μια αναπάντεχη απόφασή της θα ταρακουνήσει τις ευαίσθητες ισορροπίες στη μεταξύ τους σχέση, όσο και τις προσωπικές τους νοοτροπίες.

Το είδος των ταινιών με κεντρική θεματική την είσοδο εφήβων ηρώων στην ωριμότητα (coming of age) περνά κι αυτό μια φάση κινηματογραφικής ωριμότητας, με αρκετά αξιομνημόνευτα σύγχρονα παραδείγματα (όπως η προπέρσινη «Lady Bird» και τα επίσης περσινά «Eight Grade» και «Mid90s»). Η εν λόγω ταινία της σκηνοθέτιδος, χορογράφου και ηθοποιού Ανν Φλέτσερ («Step Up: Στα Βήματα του Πάθους», «Η Πρόταση»), χωρίς να αποτελεί το πιο αψεγάδιαστο παράδειγμα, περιλαμβάνεται επάξια σε τούτη τη λίστα.

Κεντρική ηρωίδα, η νεαρή Γουίλοουντιν είναι έξυπνη, φιλική (φαινομενικά), με αυτοπεποίθηση, ανεπιτήδευτη ομορφιά και… κάποια επιπλέον κιλά. Η έφηβη κοπέλα κρατά τις παιδικές της αναμνήσεις με τη μακαρίτισσα (επίσης παχουλή) θεία της σαν θησαυρό, φυλάει ακόμη τα προσωπικά αντικείμενα εκείνης, και εξακολουθεί να τιμά την κοινή τους λατρεία που είναι… η Ντόλι Πάρτον. Η όλη κατάσταση την έχει φέρει σε μια μάλλον άβολη σχέση με τη μητέρα της, τη Ρόζι, η οποία μοιάζει διαμετρικά αντίθετη προς την κόρη της. Η Ρόζι είναι αδύνατη, πάντα προσεγμένη, με τον ψεύτικο καθωσπρεπισμό και το «ζωγραφισμένο» χαμόγελο μιας πρώην beauty queen, που κρατά τον εαυτό της στο περίεργο σύμπαν των καλλιστείων ως το υπόδειγμα της τοπικής βασίλισσας ομορφιάς, τώρα σε διοργανωτική θέση. Οι όποιες προσπάθειες επικοινωνίας με τη Γουίλοουντιν πέφτουν στο κενό, ενώ δεν βοηθά το γεγονός πως εξακολουθεί να την αποκαλεί (έστω και από απλή συνήθεια, πια) «Dumplin’» (ελληνιστί κάτι κοντά σε… γιουβαρλάκι). Αυτή η έλλειψη υγιούς επικοινωνίας αποκαλύπτει άμεσα την απογοήτευση και των δύο γυναικών: η κόρη χρησιμοποιεί την εξωτερική της εμφάνιση ως «επανάσταση» απέναντι σε μια μάνα που δεν ήξερε (μάλλον ποτέ) πώς να χειριστεί σωστά τη μητρότητα, που αισθάνεται ηττημένη γιατί η κόρη της απορρίπτει τόσο εξόφθαλμα το lifestyle της, προτιμώντας τη νεκρή της θεία (και αδελφή τής Ρόζι) ως πραγματικό μητρικό σύμβολο. Όταν η Γουίλοουντιν ανακαλύπτει τυχαία ένα μυστικό τής θείας της, αποφασίζει να κάνει την υπέρβαση και να λάβει μέρος σε καλλιστεία, παρέα με την κολλητή της και δύο άκομη «επαναστάτριες» συμμαθήτριές της, προκαλώντας τον πανικό της Ρόζι.

Παρά τις συμπαθέστατες ερμηνείες και τους χαρακτήρες του υπόλοιπου καστ, συμπεριλαμβανομένης της Τζένιφερ Άνιστον, ιδανικά επιλεγμένης για τον ρόλο της Ρόζι, ολόκληρη η ταινία επικεντρώνεται και βασίζεται επάνω στον χαρακτήρα της Γουίλοουντιν και την άψογη, απόλυτα φυσική ερμηνεία τής έτσι κι αλλιώς χαρισματικής (όποιος έχει δει το «Patti Cake καταλαβαίνει) Ντανιέλ Μακντόναλντ. Με αβίαστη προσωπική γοητεία, φυσική ομορφιά και ταλέντο, η νεαρή πρωταγωνίστρια χειρίζεται υπέροχα τον πληθωρικό (από όλες τις απόψεις) χαρακτήρα τής Γουίλοουντιν, που μας συστήνεται με πλήρη αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση, όμως στην πορεία καταλήγει να αμφισβητεί κάθε σιγουριά της. Έτσι, αποφασίζει να συμμετάσχει στα καλλιστεία σχεδόν σαν αστείο, σαν τρόπο δικαίωσης της αγαπημένης της θείας και «εκδίκησης» απέναντι στη μητέρα της, ωστόσο σταδιακά αποκτά μια πρωτόγνωρη για εκείνην ανασφάλεια. Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο όταν δείχνει ενδιαφέρον προς αυτήν το όμορφο αγόρι της περιοχής και η κοπέλα πέφτει στην ίδια παγίδα κοινωνικών στερεοτύπων που αψηφούσε έως τότε, αρχικά απορρίπτοντας την ιδέα να τη θέλει στα σοβαρά ένα τόσο ωραίο παιδί. Η ομάδα παλιών και νέων φίλων γύρω της θα τη βοηθήσουν σε αυτή την υπαρξιακή της κρίση, πάντα υπό τους ήχους της Ντόλι Πάρτον (η οποία έγραψε έξι νέα τραγούδια ειδικά για την ταινία) και υπό το πνεύμα αποδοχής που διδάχθηκε από τη θεία της. Το μόνο που μένει είναι μια τελευταία απόπειρα αλληλοκατανόησης με τη μητέρα της. Α, ναι, και τα καλλιστεία….

Το πρώτο μέρος του φιλμ είναι σαφώς ανώτερο, με το δεύτερο (ειδικά προς το τέλος, όπου αναλώνεται εξαντλητικά στην ίδια τη βραδιά των καλλιστείων) να ξεφεύγει από το συστατικό που (ίσως θα) την έκανε μία αξιόλογη ταινία: την ανάπτυξη των χαρακτήρων της. Ωστόσο, τα θετικά σαφώς υπερτερούν των αρνητικών, καθώς η Φλέτσερ χειρίζεται με συμπάθεια (ανεξαιρέτως) τους ήρωές της, και ουχί με αφελή, χαζοχαρούμενο τρόπο. Χωρίς να ασχολείται με το όποιο πιθανό κρούσμα bullying προς τη Γουίλοουντιν ή τα αναμενόμενα (από παρόμοιες ταινίες) κακιασμένα παρασκήνια τοπικών αμερικανικών καλλιστείων, επιλέγει να περάσει επιτυχημένα (και όχι «μαυρόασπρα») τα κοινωνικά και προσωπικά μηνύματα του σεναρίου, καθώς στη ζωή δεν υπάρχουν συνήθως καλοί και κακοί, απλώς άνθρωποι που φορτώνονται το βάρος προσωπικών ζητημάτων και ανασφαλειών. Η αποδοχή μοιάζει πάντα η καλύτερη λύση γι’ αυτούς (αν όχι για όλους μας).

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Συμπαθέστατη ταινία με ακόμα πιο συμπαθείς ερμηνείες, που αποτελεί ιδανική πρόταση αν σας αρέσει το είδος του εφηβικού «coming of age», καθώς και φιλμ σαν το «Miss… με το Ζόρι!». Αν είστε αναποφάσιστοι ή όλα αυτά δεν είναι καθόλου του στυλ σας, τότε μάλλον θα μπορέσετε να περιμένετε την τηλεοπτική του πρεμιέρα (που μάλλον δεν θα αργήσει και πολύ, στο βρετανικό Netflix παίζει εδώ και ένα εξάμηνο…).


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MINORE

Μυστηριώδη τέρατα εμφανίζονται σε παραθαλάσσιο location του Σαρωνικού κόλπου με εχθρικές και φονικές διαθέσεις. Θα μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν ένα ναυτάκι, μια σερβιτόρα, μια γιαγιά, ένας μποντιμπιλντεράς κι ένα τσούρμο… μπουζουξήδων;