FreeCinema

Follow us

Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ (2015)

(BRIDGE OF SPIES)

  • ΕΙΔΟΣ: Βιογραφικό Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στίβεν Σπίλμπεργκ
  • ΚΑΣΤ: Τομ Χανκς, Μαρκ Ράιλανς, Έιμι Ράιαν, Σεμπάστιαν Κοχ, Όστιν Στόγουελ, Γουίλ Ρότζερς
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 141'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ένας Αμερικανός δικηγόρος καλείται από την πατρίδα να υπερασπιστεί έναν Σοβιετικό κατάσκοπο που οι πάντες θέλουν να καταδικαστεί εις θάνατον. Οι συμπατριώτες του θα τον μισήσουν για τη δίκαιη στάση που θα πάρει στη δίκη, αλλά είναι εκείνος που θα εμπνευστεί και θα φέρει (;) εις πέρας την αποστολή διαπραγμάτευσης της απελευθέρωσης ενός κρατούμενου Αμερικανού πιλότου με αντάλλαγμα τον «Κόκκινο».

Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ αποτελεί… παρελθόν. Δεν βρίσκεται πια κοντά μας. Δεν ξέρω ποιος σκηνοθετεί αυτά τα πράγματα που φέρουν το όνομά του εδώ και μια δεκαετία, τουλάχιστον (με εξαίρεση το «The Adventures of Tintin» του 2011). Είναι λυπηρό, ειδικά για εμάς που μεγαλώσαμε με τις ταινίες του, στα χρόνια που μεγαλούργησε και το Χόλιγουντ ολόκληρο του ανήκε. Σήμερα, παρακολουθώντας τη «Γέφυρα των Κατασκόπων», οι συγκρίσεις που βάζεις στο μυαλό σου είναι… επεισόδια της πιο κακής και βαρετής τηλεόρασης του αμερικανικού παρόντος, όχι ο κινηματογραφικός κόσμος και η φήμη που έπλασε στο παρελθόν αυτός ο σκηνοθέτης.

Το ιδεολογικό υπόβαθρο της ταινίας είναι για γέλια και για κλάματα μαζί. Ο Σπίλμπεργκ γίνεται ο ίδιος ένας μέγας «πρεσβευτής» της ιδέας του Ψυχρού Πολέμου, παραγνωρίζοντας το τέρας τού μακαρθισμού που βίωναν οι Ηνωμένες Πολιτείες εκείνη την περίοδο και μετατρέποντας τον κεντρικό του ήρωα σε «Άγιο» και καθαρό από κάθε άποψη Αμερικανό πολίτη (και οικογενειάρχη), ο οποίος θα θελήσει να υπερασπιστεί δίκαια τον «πελάτη» του κατά τη διάρκεια της δίκης του, απέναντι σε μια κοινωνία όχλου που απαιτεί τη διαπόμπευση, το λιντσάρισμα ή και τη θανάτωσή του. Τα αντιδημοκρατικά εγκλήματα των ΗΠΑ αποσιωπώνται με ένα τόσο αφελές κοινωνικό «αντίβαρο», ενώ από την άλλη, όταν ο ήρωας μεταφέρεται στο μόλις διχοτομημένο Βερολίνο για τη διαπραγμάτευση και την ανταλλαγή του Σοβιετικού κατασκόπου με τον Αμερικανό πιλότο, τα πάντα είναι αλλοτριωμένα, χαοτικά γραφειοκρατικά, επικίνδυνα και… κομμουνιστικά!

Η εικονογράφηση της «Γέφυρας των Κατασκόπων» παρουσιάζει την πλευρά του Ανατολικού Βερολίνου ως μια μορφή… χειρότερου ναζισμού από αυτόν που βίωσε η Γερμανία (αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα) και η σκηνή του τρένου, με τους φύλακες να πυροβολούν και να σκοτώνουν ανθρώπους που επιχειρούν να πηδήξουν το Τείχος του Βερολίνου και να περάσουν στην άλλη πλευρά, όσο κι αν «συγγενεύει» με την ιστορική πραγματικότητα του παρελθόντος, στο τέλος της ταινίας, με μια αντίστοιχη σκηνή όπου ο δικηγόρος μας απολαμβάνει την εικόνα παιδιών που πηδάνε μάντρες στην… ελεύθερη γειτονιά της Νέας Υόρκης χωρίς να τα πυροβολεί κανείς, αποτελεί ένα ιδεαλιστικό τσίρκο ασυνειδησίας που προκαλεί ακόμη και τον εμετό!

Το σενάριο του φιλμ (με τη συν-υπογραφή των αδελφών Κοέν σε ακόμη μια αρπαχτή παραγγελιάς) αποτυγχάνει στο να δέσει με φινέτσα, παλιομοδίτικη διάθεση και σασπένς κατασκοπευτικού genre τις παράλληλες ιστορίες (που… τριτώνουν με τον νεαρό Αμερικανό φοιτητή ο οποίος κρατείται αδίκως από τις Αρχές του Ανατολικού Βερολίνου με κίνδυνο να ξεχαστεί ισοβίως σε κάποιο κελί), οι οποίες, σαφώς προβλέψιμα, θα καταλήξουν σε μια δικαίωση των προσπαθειών της αμερικανικής πλευράς. Κανένας χαρακτήρας της «Γέφυρας των Κατασκόπων» δεν… αναπνέει αρκετά για να δώσει σημαντική υπόσταση ως ρόλος στο φιλμ, με εξαίρεση τον δικηγόρο (ο Τομ Χανκς σε μια ήπια εμφάνιση του στερεοτυπικού all-American hero) και τον κατάσκοπο (ο Μαρκ Ράιλανς που κλέβει την παράσταση με απλότητα), αν και ο δεύτερος σχεδόν… εξαφανίζεται με το που ο πρώτος ταξιδεύει για Βερολίνο, μετατρέποντας τον πιο ζουμερό για εμβάθυνση ήρωα της ταινίας σε «δευτεράντζα»!

Κανένα από τα χαρακτηριστικά του Σπίλμπεργκ δεν λάμπει εδώ, η αφήγηση σέρνεται άσχημα στα 141 λεπτά του φιλμ και κανένα «based on a true story» δεν αρκεί για να σε πείσει ότι αυτό που βλέπεις δεν είναι μια αφελέστατη προπαγάνδα υπέρ της Δημοκρατίας που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν οι ΗΠΑ ώστε να παριστάνουν τον καλό «διαιτητή» της όποιας εξωτερικής πολιτικής και της παγκόσμιας ειρήνης. Μακάρι να ήταν μονάχα μια βαρετή ταινία. Αλλά, στην τελική, είναι και ηλίθια.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Όχι μια ταινία στην παράδοση των κλασικών έργων κατασκοπίας, άδοξη σαν μείγμα με στοιχεία δικαστικού δράματος, ιδεολογικά αστεία και με κανένα στοιχείο που να μαρτυρά τις παρελθούσες αφηγηματικές ικανότητες του Στίβεν Σπίλμπεργκ, η «Γέφυρα των Κατασκόπων» δεν καταφέρνει να είναι ούτε κάτι το παλιομοδίτικα διασκεδαστικό, ούτε και σύγχρονα αποδεκτό στην εποχή της κυριαρχίας της αμερικανικής τηλεόρασης με προϊόντα απείρως καλύτερα από τούτο εδώ. Κάτσε σπίτι να δεις το «The Americans» καλύτερα…


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι ένας Ρώσος κατάσκοπος που οι Αμερικάνοι θέλουν να δει τα ραδίκια ανάποδα, αλλά ένας καλός δικηγόρος του λέει… σήκω, στάσου, για τα δικαιώματά σου. Αν ήμουν ο Ρώσος, από την πλήξη, θα διάλεγα την αυτοκτονία.