ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ (2014)
(BLACK SEA)
- ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Θρίλερ
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κέβιν Μακντόναλντ
- ΚΑΣΤ: Τζουντ Λο, Μπεν Μέντελσον, Σκουτ ΜακΝέρι, Καρλ Ντέιβις, Μάικλ Σμάιλι, Γκριγκόρι Ντομπρίγκιν, Τομπάιας Μένζις, Σεργκέι Πουσκεπάλις
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 114’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON
Οικογενειακά ματαιωμένος, απολυμένος καπετάνιος brit εταιρείας ανάσυρσης κι εκμετάλλευσης ναυαγίων με tip για ράβδους χρυσού των Ναζί σε υποβρύχιο στον πυθμένα της Γεωργίας κι Αμερικάνο χρηματοδότη νοικιάζει ρωσικό παλιο-sub και συγκροτεί team ρέστων σχολασμένων Άγγλων και ντόπιων για να εντοπίσουν το τιμαλφές φορτίο. Καθώς ο αρχηγός υπόσχεται ίσα μερίδια, τον εσωτερικό Ψυχρό Πόλεμο της ρότας τους αγκαζάρουν η απληστία, κρατικά ανιχνευτικά από πάνω, θανάσιμα σφάλματα ή «παιξίματα», η ύπουλη μορφολογία του πάτου και άλλα μοιραία. Θα φτιαχτούν ή εκεί θα θαφτούν;
Μετά το «Η Κατάσταση των Πραγμάτων», αυτή είναι η δεύτερη καλύτερη φιξιόν αποστολή τού συναρπαστικότερου (κυριολεκτικά, είναι κάτι σαν το σήμα κατατεθέν του) βραβευμένου με Όσκαρ Ευρωπαίου ντοκιμαντερίστα. Έστω κι αν δεν έχει αεροστεγώς κλειστή τη μπουκαπόρτα της και με τις τουρμπίνες της να δουλεύουν εκ περιτροπής α λα «Άβυσσος» (μια on board καρδιοανάνηψη που σ’ έχει με κομμένη την ανάσα), «Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάντρε» (η σε «ο θάνατός σου, η ζωή μου» σημείο εκδήλωση της τρέλας της κονόμας) και «Das Boot» (θα μας ακούσουν τα παραπλέοντα; Θα αντέξει στα δύσκολα το σκαρί; Θα πάμε καλιά μας;) ως υποθαλάσσιο chiller αντρίκιας «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε» αρπαχτής και επιβίωσης.
Η καταμέτρηση κι αναφορά ζημιών εδώ λέει ότι το ταξικό επιχείρημα – κόλλημα (τα αφεντικά μάς έστυψαν και μας πέταξαν, τώρα γιούργια για πάρτη μας!) του crew γίνεται πολύ μακρινή σημαδούρα της ανάδυσης πλεκτάνης στο μη παρέκει, το υπόβαθρο chief ανεπαρκούς πατέρα ως προβολή στον νεαρό συμπατριώτη μούτσο είναι σαν να το ’χει σκάσει από το συγγενές «Το Άδυτο» και να ’χει τρυπώσει στον «κόκκινο» Παπανικολή, οι φλασιές με τη σύζυγο ειδυλλιακά στη στεριά βγαίνουν στην επιφάνεια της δραματουργίας απρόσφορα και σ’ εκείνην της αφήγησης παράταιρα, ενώ όταν η όλη επιχείρηση δεν τηρεί σιγή ασυρμάτου για πρόσω ολοταχώς αδρεναλίνης δεν χτυπάει τους επιδιωκόμενους κόμβους της, με τον εξαρχής «σφυριγμένα» βίαιο (ο Μέντελσον… φυσικά) βατσιμάνη – λυδία λίθο της απαρχής συμφορών που κατακλύζουν τα παλικάρια μας να γυρνάει με αυταπάρνηση το πηδάλιο της περσόνας του τριακόσιες εξήντα μοίρες στο δεύτερο μέρος υδατοκρισάρας.
Κάν’ τα γαργάρα (προτού, μέσα απ’ τη μάσκα, ρίξεις ένα βλέφαρο οσονούπω και στη ΝΕΡΙΤ, όπου καθελκύεται ξανά «Το Δίκτυο», η δημιουργική φρεγάτα του πρωτάρη στο σινεμά, ύπαρχου στο σενάριο εδώ Ντένις Κέλι). Γιατί τα περιβάλλοντα καμπινών & σκάφανδρου με το CGI H2O σε χώνουν κάτω κι εσένα, το περισκόπιο των καμερών ελίσσεται τέλεια, οι δεξαμενές έρματος του μοντάζ έχουν δέσμιο τύπου μπαλαούρο τον ρυθμό, οι τορπίλες ερίδων / ανθρωποσυγκρούσεων / απέξω «στραβών» με στόχο το sonar τού σασπένς πυθμένα / μηχανοστασίου / λοιπών compartments και του survivor χαμού σ’ έχουν στην τσίτα του ιστορητικού αεραγωγού, και αύτανδρη η διανομή το παλεύει γερά, μολονότι βαλτοί ελιγμοί συν longshots κρατάνε και κάτω την «Επιχείρηση Μαύρη Θάλασσα». Αποσυμπιέσου και να συμβουλεύεσαι το βυθόμετρό σου, τις «έχεις» αυτές τις λεύγες…
