FreeCinema

Follow us

ΑΝΙΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ (2015)

(BLACK MASS)

  • ΕΙΔΟΣ: Γκανγκστερικό Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σκοτ Κούπερ
  • ΚΑΣΤ: Τζόνι Ντεπ, Τζόελ Έτζερτον, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Ντακότα Τζόνσον, Ρόρι Κόχρεϊν, Γ. Ερλ Μπράουν, Τζέσι Πλέμονς
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 122'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER

Βίος και πολιτεία του Γουάιτι Μπάλτζερ, του Ιρλανδού γκάνγκστερ με το πιο βίαιο ιστορικό για την περιοχή της Νότιας Βοστόνης, που συνεργάστηκε με το FBI για να εξαφανίσει τον ανταγωνισμό της ιταλιάνικης μαφίας, μπλέκοντας τους κύκλους της έννομης τάξης σε δολοφονίες, εμπόριο ναρκωτικών και άλλες εγκληματικές πράξεις.

Παίζοντας στα μαφιόζικα χωράφια της σκορσεζικής φιλμογραφίας, χωρίς όμως εκείνη την αίσθηση αγάπης που δείχνει ο Μάρτι προς τους συμπατριώτες του, ο Σκοτ Κούπερ δοκιμάζει να αντι-σταθεί στη φόρμα του «Πληροφοριοδότη» (2006), αποδομώντας κάθε έννοια κλιμάκωσης ή του υφολογικά γνώριμου σασπένς, για να χτίσει τη δραματική ιστορία που περιπλέκεται γύρω από τη φιγούρα τού Γουάιτι Μπάλτζερ. Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας είναι ο τρόπος που ο Τζόνι Ντεπ δίνει σάρκα και οστά σε αυτό το απειλητικό πλάσμα απίστευτης ψυχρότητας, που επιτρέπει στον ηθοποιό να βρει ξανά τη χαμένη ταυτότητα της υποκριτικής του δύναμης, με την οποία έχασε την επαφή προ ετών, φορώντας ουκ ολίγα «καρναβαλίστικα» (αλλά επικερδή, στην τελική) προσωπεία. Δυστυχώς, εδώ σχεδόν σταματούν τα καλά νέα για την «Ανίερη Συμμαχία»

Ο Κούπερ συνειδητά επιλέγει ένα αφηγηματικό στιλ όχι και τόσο φιλικό προς τον θεατή, ελπίζοντας έτσι να αναδείξει μέσα από αυτή την αληθινή ιστορία τη δραματικότητα μιας έντονα βίαιης οπερέτας, όπου ο παρελθόντας χρόνος του ’70 και του ’80 συναντά τους χαρακτήρες του έργου στο… ανακριτικό του σήμερα, καθώς τα συλληφθέντα μέλη της συμμορίας του Μπάλτζερ ομολογούν για όλες τους τις πράξεις. Από τη μια, επαληθεύουν την τρομακτική τους δράση, αλλά από την άλλη «καταδίδουν» σε μορφή spoiler τη μοίρα του κάθε ήρωα, στερώντας από το ίδιο το φιλμ (και το κοινό) ένα σημαντικό μερίδιο αγωνίας για τα δρώμενα.

Οι πεσμένοι σκηνοθετικοί τόνοι, η αγριάδα στην ερμηνεία του Ντεπ και η έλλειψη χιούμορ (στοιχείο με το οποίο ο Μάρτιν Σκορσέζε φροντίζει να ελαφρύνει τη δράση των αντίστοιχων ταινιών του) απογυμνώνουν την «Ανίερη Συμμαχία» από το να θεωρηθεί ένα φιλμ διασκέδασης, που όμως έχει δημιουργηθεί μέσα σε αυτό το πλαίσιο παραγωγής. Η ευθύνη για το άνισο αποτέλεσμα βαραίνει αποκλειστικά τον σκηνοθέτη και τους σεναριογράφους που μοιάζουν σα να έχουν στήσει ένα μικροσκόπιο πάνω από κάθε χαρακτήρα, ξεχνώντας να μας αφηγηθούν μια γενικότερη «εικόνα» της εποχής και του κοινωνικού background, αν όχι και να αποσαφηνίσουν τους δεσμούς ανάμεσα σε συμμορίες του υποκόσμου, τις τάξεις του νόμου αλλά και τον πολιτικό κόσμο (ο αδελφός του Μπάλτζερ υπήρξε γερουσιαστής). Πράγματα τα οποία μας γνωστοποιούνται μεν, όμως με τρόπο σχεδόν… «γραφειοκρατικό» και στείρο από κάθε έννοια δραματοποίησης οπτικά.

Σε επιμέρους τομείς, το φιλμ επιδεικνύει μεγαλόφωνα την άψογη δουλειά που έχει γίνει. Σκηνογραφία, κοστούμια και φωτογραφία μοιάζουν σα να είναι βγαλμένα από ταινία των τελών των 70’s, με μοναδική παραφωνία το (ιδιαίτερα σοβαροφανές) συμφωνικό score του Junkie XL που δεν συναντά πουθενά το minimal ύφος του Κούπερ. Ο τελευταίος, τουλάχιστον, κατανοεί τη σημασία των δευτερευόντων ρόλων, επιλέγοντας ιδανικούς καρατερίστες που «γράφουν» με φυσικότητα στον φακό (οι Ρόρι Κόχρεϊν και Γ. Ερλ Μπράουν κλέβουν την παράσταση) και στήνοντας μια αξιοπρόσεκτη πινακοθήκη από εγκληματικές φιγούρες. Στην έκδοση της ετυμηγορίας, η «Ανίερη Συμμαχία» είναι ένα φιλμ αντιθέσεων, με διαθέσεις αντι-κλιμάκωσης, που αγκομαχάει για να αποφύγει τους πλέον γνώριμους κανόνες του genre, στερώντας έτσι ένα σημαντικό μερίδιο απόλαυσης από τον θεατή.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Η αίσθηση ότι… κάπου το ‘χεις ξαναδεί είναι βαριά εδώ. Και η σκηνοθετική άποψη πλακώνει φιλμικό στιλ και ρυθμούς, αφήνοντας μονάχα το καστ να επιβληθεί πάνω από το ίδιο το φιλμ. Οι fans των σκορσεζικών μαφιόζικων έργων δεν θα το απολαύσουν με τον ίδιο τρόπο. Το target group, πάντως, είναι σαφώς ώριμο, παρά το ηλικιακά ευρύτερο δέλεαρ του Τζόνι Ντεπ, που θα πρέπει να αναμένει μια οσκαρική υποψηφιότητα εδώ (για νίκη δύσκολο το βλέπω, η Ακαδημία ίσως θεωρήσει ότι το μακιγιάζ βοήθησε με το παραπάνω…).


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι ο Τζόνι ο Ντεπ στο πιο καραφλό του και κάνει τον αρχηγό σούπερ εγκληματικής συμμορίας στα ’70 που… μιλάει τον ατελείωτο! Μου είπαν ότι ροχάλιζα κιόλας…