FreeCinema

Follow us

BARBIE: Η ΣΟΥΠΕΡ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ (2015)

(BARBIE IN PRINCESS POWER)

  • ΕΙΔΟΣ: Animation
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζέκε Νόρτον
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 70’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP

Κατόπιν… φιλιού από πεταλούδα, κατά λάθος πειραματόζωο βαρόνου βυσσοδομούντος εναντίον του βασιλιά με όπλο πανίσχυρο ελιξίριο και βοηθό φρύνο, η διάδοχος του Θρόνου του Γουίντερμιερ αποκτά υπερανθρώπινες ικανότητες, τις οποίες εξασκεί μυστικά υπέρ του καλού τής πρωτεύουσας – ώσπου η ψιλοφθονερή ξαδέλφη της γίνεται (κρύβε λόγια) κι αυτή… Supergirl. Πρώτο θέμα στα Μέσα, ινδάλματα και αντίζηλες, μπορούν να σταματήσουν τον κακό;

Εντάξει, ρε παιδιά, είπαμε: κάνει φράγκα. Αλλά να διανέμετε στις αίθουσες και τις idiot box αταξίες της; Κατόπιν ζήτησης (μολονότι φθίνουσας, εσχάτως), το πολλοστό κινούμενης εικόνας προϊόν από τη γραμμή παραγωγής τού αειθαλέστερου παγκόσμιου icon για κορασίδες που κάνει «pow!» στην αγορά είναι για πρώτη φορά μια τηλεταινία, που φέρει μάλιστα αποκλειστικά τη σφραγίδα τού production house της Mattel. Και το ότι αποτελεί επίσης το πρώτο εξόφθαλμο flirt τής Barbie με το σύμπαν των υπερηρώων συνιστά σίγουρα πολυδύναμο δείκτη (το superhero trend απλώνει πια τα πλοκάμια του παντού, τα θέματα της ξανθιάς πρέπει να μεγαλώσουν όπως μεγαλώνει και το κοινό της), αλλά δεν αναιρεί το ότι κι αυτή η girl power αποστολή της είναι απέξω περιστασιακά μόνο… κούκλα κι από μέσα συχνά πανούκλα.

Σε πρώτο εχθρό της κοπέλας μας θα μεταμορφωνόταν άνετα ο Spider-Man (της τριλογίας του Σαμ Ρέιμι), χαρακτηριστικές κασκάντες τού οποίου αντιγράφει η δράση στη σκηνή τού τσαντάκια, βουτηγμένου ψηλοκρεμαστά και περπατητά σ’ ένα λεωφορείο από την ιπτάμενη διώκτρια του εγκλήματος που τον παραδίδει σ’ ένα αστυνομικό Τμήμα, και στο domino καταστροφών με απειλούμενο έναν εργάτη οδοποιίας – μια, πάντως, απ’ τις πιο fun σεκάνς τού φιλμ. Κι ενώ πλάι της προστρέχουν το fitting της wow στολής και η – Λόλα, να ένα φρέσκο μοτίβο – πρώιμη κόντρα ανάμεσα στις δύο Σούπερ Κατερίνες (εντάξει, Σούπερ Κάρα και Σούπερ Κορίν), ο σεναριακός κρυπτωνίτης παραλύει τα μούσκουλα τού δραματουργικού σώματος.

Το retro παλάτι στο εξοχικό… πουθενά μιας κατά τ’ άλλα σύγχρονης μεγαλούπολης, της πιο ρεαλιστικής που έχει μοστράρει ως σήμερα η σειρά, φαντάζει παράταιρο. Ο ραδιούργος τιτλούχος υπασπιστής του βασιλιά άμα λάχει καβαλάει μηχανάρα και μετατρέπεται γραφικά σε πιο light… Hell’s Angel, προτού επανασυνθέσει… άγνωστο πώς τη φόρμουλα του θαυματουργού υγρού που είχε απωλέσει μετά την ανατίναξη του εργαστηρίου του. Το εντομάκι – ξενιστής των αφύσικων ιδιοτήτων επανεμφανίζεται ακριβώς εκεί όπου και όταν το απαιτεί η πλοκή, ώστε να πάρει πάνω του κάργα και το δεύτερο θηλυκό μας που, εξαφανισμένο ανεξήγητα επί ώρα από την κλιμάκωση της μάχης, «σκάει» ξανά για την κορύφωση εξίσου ανεξήγητα. Και ένα σκυλάκι με ένα ροζ γατί (τσα τσα τσα), κατοικίδια της εστεμμένης, αρχικά εκ περιτροπής και κατόπιν αχώριστα κόβουν βόλτες στα πόδια τής υπόθεσης εν είδει cuteness factor.

Ενώ η μπέρτα των ηθικοπλαστικών διδαγμάτων («Φιλενάδες, όχι ζήλιες», «Οι γονείς ξέρουν και θέλουν το καλύτερο για σένα», αλλά και το άκρως αντίθετο «Απογαλακτίσου και απόδειξε ποια είσαι»!) σου πέφτει κλασικά XS εκτός κι αν πηγαίνεις Δημοτικό, το σκίτσο χαρακτήρων χτυπάει χονδροειδώς κοψιές σε less is less περιβάλλοντα (τουλάχιστον με το magenta σήμα κατατεθέν της παλέτας να υποχωρεί σταδιακά) και το ακτινοπίστολό σου ψάχνει φορτισμένο τη μεταφράστρια για εκείνο το «ηφαίστειο Dormant», αν μη τι άλλο κάνεις χάζι τα action figure μοντελάκια, τις ομοβροντίες πυρών από μπάλες glitter και τον καρτουνίστικα ζημιάρη βάτραχο – τσιράκι του επίδοξου σφετεριστή, την πιο ντισνεϊκά ανώτερη (είδες πού φτάσαμε;) μορφή ζωής σ’ αυτήν την αντι-Γκόθαμ Σίτι της φασόν μικρής οθόνης για τα όπου γης δεσποινάρια. (Από) Marvel μακριά. Έλεν Σλέιτερ, γύρνα ξανά…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

«Little Miss Little Miss Little Miss Can’t Be Wrong…», άρα η μπεμπέκα σε παίρνει απ’ το χεράκι και αντίο στο εικοσαευράκι – αλλά αν είσαι κομιξάς κηδεμών, μπορεί και να το χαρείς περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Άτεκνοι geeks, βολευτείτε όπως – όπως, αργεί η Γκαλ Γκάντοτ ως Wonder Woman. Tooners, είναι απ’ τα πιο φτηνά παιχνίδια τού franchise. Τους λοιπούς σάς αφορά όσο και η πρωινή παιδική ζώνη του Σ/Κ στο STAR ή η εύρεση του κοστουμιού «Φλας- Γκόρντον-μάρκα-μ’-έκαψες» στα βεστιάρια για Απόκριες.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.