FreeCinema

Follow us

100 ΜΕΤΡΑ (2016)

(100 METROS)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μαρσέλ Μπαρένα
  • ΚΑΣΤ: Ντάνι Ροβίρα, Κάρα Ελεχάλδε, Αλεχάντρα Χιμένεθ, Μαρία ντε Μεντέιρος
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 108'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: SEVEN FILMS

Οικογενειάρχης άνδρας ετών 35 ανακαλύπτει πως πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Η ζωή του όπως την ήξερε γκρεμίζεται, όμως αποφασίζει να μην το βάλει κάτω και προετοιμάζεται για να λάβει μέρος στον αγώνα τριάθλου «Iron Man», ήτοι 3,8 χλμ. κολύμβησης, 180 χλμ. ποδηλασίας και 42 χλμ. τρεξίματος. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία.

Παρά το θέμα του, που προσφέρεται για δακρύβρεχτους μελοδραματισμούς, ο Ισπανός σκηνοθέτης Μαρσέλ Μπαρένα προς τιμήν του δεν καταφεύγει σε τέτοιους. Υιοθετεί μια «buddy movie» αφήγηση, περιγράφοντας τη σχέση που αναπτύσσει ο άτυχος Ραμόν με τον πεθερό του, ο οποίος αναλαμβάνει να τον προπονήσει εν όψει του δύσκολου εγχειρήματος που βάζει σαν στόχο. Οι διάλογοι μπορεί να μην έχουν την έντονα σαρκαστική διάθεση του πρόσφατου, σε κάποιον βαθμό παρεμφερούς γαλλικού «Ένα Βήμα τη Φορά», όμως περισσότερο προς τα εκεί κατευθύνονται, παρά προς ένα σκληρό νοσοκομειακό δράμα. Από την άλλη, πάντως, φαίνεται σαν να έχει επαναπαυθεί στην αναμφισβήτητη δύναμη της ιστορίας που διηγείται, με αποτέλεσμα η ταινία του να εμφανίζει προβλήματα τόσο ως προς την ανάπτυξη των χαρακτήρων όσο και ως προς την αφηγηματικότητα αυτή καθαυτή.

Δεν τυγχάνει ενδοσκόπησης το πώς ο Ραμόν παίρνει την απόφαση να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στον αγώνα «Iron Man», από τη στιγμή που μαθαίνει πως υπάρχει κίνδυνος στο άμεσο προσεχές μέλλον να είναι ανίκανος να περπατήσει ακόμη και «100 Μέτρα», εξαιτίας της ανίατης ασθένειας με την οποία έχει διαγνωστεί. Σαφής η δήλωση περί της ανίκητης ανθρώπινης θέλησης και της άρνησης για παραίτηση από την ελπίδα της ζωής, χρειαζόταν όμως μια βαθύτερη εξερεύνηση αυτής της δίψας, πέρα από την αγάπη του για τον ομώνυμο με τον αγώνα τριάθλου ήρωα της Marvel (κάτι που περισσότερο με κλείσιμο του ματιού μοιάζει). Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η αποδοχή της πρότασης της συζύγου του να προπονηθεί από τον πεθερό του, έναν στρυφνό (όπως παρουσιάζεται αρχικά) άνθρωπο, με τον οποίο δεν τα πάει και τόσο καλά. Μέχρι το σημείο όπου – κάπως ουρανοκατέβατα είναι η αλήθεια – αποκαλύπτεται πως ο γηραιός Μανόλο ήταν στα νιάτα του πρωταθλητής ποδηλασίας (εξ ου και οι σχετικές γνώσεις του περί προπονητικής), δεν μπορεί παρά να αναρωτιέται κανείς εάν είναι τόσο εύκολο να προετοιμαστεί κάποιος (πόσω μάλλον πάσχων από σοβαρότατη ασθένεια) για έναν τόσο απαιτητικό αγώνα. Η σχέση τους, που αποτελεί και την ουσιαστική ραχοκοκαλιά της ταινίας (με τη σύζυγο και τα παιδιά τού Ραμόν να μένουν σε δεύτερο πλάνο), περιγράφεται με χιουμοριστική διάθεση, η οποία ναι μεν προσεγγίζει τυπικά τους δύο φαινομενικά εκ διαμέτρου αντίθετους χαρακτήρες, πλην όμως πετυχαίνει να οδηγήσει το φιλμ σε πιο «ανάλαφρα» μονοπάτια, μακριά από τη θλίψη ενός κλινικού περιβάλλοντος. Εκεί περιγράφεται η δύσκολη και επίπονη όψη της πολλαπλής σκλήρυνσης, με όσους κουβαλάνε τον ίδιο σταυρό με αυτόν να μένουν σε ένα «διακοσμητικό» φόντο, πάντως, προσφέροντας μόνο μερικά πικρόχολα σχόλια περί του ανίατου της κατάστασής τους, σε συνδυασμό με τη ματαιότητα της θεραπευτικής αγωγής τους.

Η εξήγηση σχετικά με τον τόνο που επιλέγει να δώσει στο φιλμ του ο Μπαρένα πιθανότατα κρύβεται πίσω από το όνομα του πρωταγωνιστή του. Ο Ντάνι Ροβίρα είναι κωμικός ηθοποιός (και στην ουσία, μαζί με τον Κάρα Ελεχάλδε, αποτελούσαν το ανδρικό δίδυμο των «Έρωτας Αλά Ισπανικά» και «Έρωτας Αλά Καταλανικά»), τα καταφέρνει καλά σε ό,τι έχει να κάνει με το ανάλογο κομμάτι της ταινίας, είναι όμως ανεπαρκής στο να προσδώσει το απαιτούμενο δραματικό βάθος στον αληθινό χαρακτήρα που υποδύεται. Η κλιμάκωση της προσπάθειάς του, μέχρι τη στιγμή που θα σταθεί στην αφετηρία του αγώνα, δίνεται ακολουθώντας την προβλεπόμενη σειρά (o αρχικός ενθουσιασμός, η προσωρινή απογοήτευση, αλλά στο φινάλε, πάνω απ’ όλα, το ασίγαστο πείσμα που υπερνικά κάθε πιθανότητα ήττας), με τη συγκίνηση να έρχεται μέσω της αντιπαραβολής footage από τον τερματισμό τού πραγματικού Ραμόν Αρόγιο στον συγκεκριμένο αγώνα. Είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποιείς τη δύναμη που μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος μέσα του, έστω κι αν η μάλλον κλισέ αντιμετώπιση της διαδρομής του, μέχρι την απόδειξη αυτής, δεν επιτρέπει περισσότερες κινηματογραφικές συγκινήσεις.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ισορροπεί μεταξύ δράματος και κομεντί, γέρνοντας ελαφρώς προς το δεύτερο είδος. Δεν έχει σε καμιά περίπτωση το αφηγηματικό εύρος ή και τους χαρακτήρες που έκρυβε «Το Σκάφανδρο και η Πεταλούδα» (2007), μένοντας στα τυπικώς απαραίτητα μιας ούτως ή άλλως συγκινητικής όσο και διδακτικής… πραγματικής ιστορίας (αλίμονο!).


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.