FreeCinema

Follow us

Δεν ήταν έτσι η φάση με τους superheroes των comics στο σινεμά. Κάποτε, στα μακρινά τέλη των 70’s, είχαμε γνωρίσει έναν κάποιο «Superman» (1978) και ήταν cool, αν και πολύ παιδιάστικος. Λίγο νωρίτερα, είχε περάσει ξώφαλτσα (και) από τις μεγάλες οθόνες κι ένας «Spider-Man», που ήταν συρραφή από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, αλλά μας είχε σερβιριστεί σε μορφή ταινίας. Και στην TV είχαμε μερικούς ήρωες ακόμη, με υπερφυσικές ικανότητες, ασχέτως καταβολής, όπως ο Hulk, μια βιονική γυναίκα κι ένας άνθρωπος από την Ατλαντίδα. Απογευματινή ζώνη κι έτσι. You know, for kids. Στους κινηματογράφους, ο ντροπαλός reporter με το κολάν αποκτούσε sequels αλλά το «Supergirl» (1984)… «τον έπινε». Το είδος δεν ήταν pop(ular)!

Κάποτε τα comics ανήκαν στις σελίδες τους. Και η Γη γύριζε κανονικά, χωρίς να της λείπει κάτι. Ύστερα ήρθε ο «Batman» (1989) του Τιμ Μπέρτον, ο «Spider-Man» (2002) του Σαμ Ρέιμι, τα καλύτερα ψηφιακά εφέ, ώστε το θέαμα να μπορεί να το καταναλώσει και κανένας μεγάλος, όχι μονάχα τα ανήλικα. Αν και τα έργα έπρεπε να βγαίνουν κάπως… οικογενειακά (και όχι σαν το «Batman Returns» που φρίκαρε όλα τα μεγάλα brands – «χορηγούς»), γιατί μετά την ταινία όλοι μαζί θα πήγαιναν στο φαστφουντάδικο της περιοχής τους, και το merchandising για το σχολείο και το σπίτι έπρεπε να ταυτίζεται με κάτι το clean. Το αμερικάνικο. Το μεσοαστικό. Το πρότυπο. Το μαζικό.

Οι ταινίες με τους superheroes που προέρχονταν από το σύμπαν των comics είχαν (ακόμη) το όνομα του κεντρικού τους ήρωα, δεν διανέμονταν καν ετησίως και οι φανατικοί (των σελίδων τους) είχαν κάτι να περιμένουν με περιέργεια, σε έναν κόσμο όπου δεν υπήρχαν τα αδηφάγα social της άμεσης κατανάλωσης (και της λήθης της επόμενης μέρας…) ή το teaser trailer του… teaser trailer, από μια σειρά πέντε με έξι trailers για κάθε φιλμ (!). Θυμάμαι και το Comic-Con από τα 90’s, ένας φίλος από το Λος Άντζελες πήγαινε κάθε χρόνο και συχνά με προσκαλούσε, ήταν σαν ένα μικρό «χωριό» τότε, εγώ βαριόμουν, σιγά που θα έτρεχα μέχρι το Σαν Ντιέγκο (ακόμη κι αν βρισκόμουν στις ΗΠΑ) για να συμμετάσχω σε ένα «συνέδριο» με geeks που έκαναν cosplay.

Είναι πάλι αυτή η περίοδος, λοιπόν, και το Comic-Con έχει μετατραπεί σε χοντρή μπίζνα, η Marvel και η DC κρατάνε τα trailers τους για να κάνουν πρεμιέρα εκεί, οι ταινίες με superheroes έχουν πολλαπλασιαστεί και οι πρωταγωνιστές τους κάνουν κι αλλαξοκωλιές (τίτλων) μεταξύ τους (όχι με αντίπαλο studio, όμως – μέχρι στιγμής…), για να δυναμώσει το franchise του κάθε ονομαστού ήρωα. Έκατσα από (επαγγελματική και μόνο) περιέργεια να παρακολουθήσω footage από τα επερχόμενα φιλμ. Πλέον, χάνω τον λογαριασμό στο μέτρημα. Πόσα τέτοια φιλμ (και τηλεοπτικές σειρές, οι οποίες αυξάνονται ραγδαία!) θα βλέπουμε ετησίως; Πόσα θα αντέχουμε να βλέπουμε πραγματικά, μετά από λίγο καιρό; Θα τα θυμόμαστε; Θα μπλέξουν κι άλλο μεταξύ τους; Θα αναγνωρίζουμε τι βλέπουμε; Στο trailer του τρίτου «Avengers» μπουκάρει και ο νέος Spider-Man και ολόκληρο το team των «Guardians of the Galaxy»! Και το trailer του καινούργιου «Thor» μοιάζει επίσης με κομιξάδικη παρτούζα! Και η DC απαντά με τη δική της «παρτούζα», το «Justice League». Και κάποια στιγμή, σας το λέω, οι porn versions όλων αυτών των ταινιών θα έχουν περισσότερη πλάκα (και λόγο ύπαρξης) από το τσίρκο που έχει καταντήσει σήμερα το genre στο σινεμά! It makes sense. Αφού το γάμησαν τόσο πολύ, καλύτερα να συνεχίσουμε να τους βλέπουμε να γαμιούνται (#literally). Και μόνο. Εκεί πάει, όσο και να διαφωνείς σήμερα…