FreeCinema

Follow us
30.083:38

Βενετία 71: Για μια θέση στο Λίντο…


Τρίτη μέρα στο Λίντο σημαίνει… ιταλική γκρίνια, αυστριακός τρόμος και μια απρόσμενη… επανάληψη του «Birdman», αυτή τη φορά μέσα από τα μάτια του Μπάρι Λέβινσον!

Οι Ιταλοί και οι διεθνείς επισκέπτες, πλέον, έχουν αρχίσει να συρρέουν στο Λίντο και αυτό έχει ήδη εμφανίσει τα πρώτα προβλήματα… συγκρουόμενων συμφερόντων, καθώς κάτοχοι καρτών διαρκείας και εισιτηρίων ήρθαν κάμποσες φορές σε διαμάχη χθες, σχετικά με το ποιος έχει το… πλεονέκτημα στις πρώτες, sold-out συνήθως, προβολές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μεγάλη γκρίνια από τους Ιταλούς, αρκετούς αποκλεισμούς από πολυαναμενόμενες προβολές (ναι, ήμουν κι εγώ ένας από τους «τυχερούς») και αλλαγές της τελευταίας στιγμής στον προγραμματισμό. Φεστιβαλικό fun, με άλλα λόγια…

ΕΝΑΣ SPIDER-MAN ΣΤΟ ΛΙΝΤΟ

99 Homes - 1

Ύστερα από την Έμμα – Γκουέν Στέισι – Στόουν και την Κίρστεν – Μαίρη Τζέιν – Ντανστ, ήταν λογικό να πάρει σειρά στο κόκκινο χαλί και… ο ίδιος ο Spider-Man! Ο Άντριου Γκάρφιλντ, μαζί με τον σκηνοθέτη του Ραμίν Μπαχράνι και τον συμπρωταγωνιστή του, Μάικλ Σάνον, παρουσίασαν το «99 Homes», το οποίο αν και δεν αγγίζει την ηλιθιότητα του «At Any Price» (το αμέσως προηγούμενο φιλμ του Μπαχράνι, που δικαίως έμεινε χωρίς ελληνική διανομή), δεν κατάφερε να πλησιάσει τη γνησιότητα των πρώτων ταινιών του σκηνοθέτη, καθώς παραμένει υπερβολικό, σχεδόν μελοδραματικό, και, κατά στιγμές, ιδανικό για να ξεκινήσει ρεσιτάλ γκριμάτσας η Λόρα Ντερν. Παρόλα αυτά, βέβαια, Μάικλ Σάνον και Άντριου Γκάρφιλντ είναι τιμιότατοι, η αφήγηση είναι στρωτή από την αρχή μέχρι το τέλος και η καρδιά της ταινίας χτυπάει στο σωστό μέρος, ακόμα κι αν κάποιες στιγμές φαίνεται να κουνάει διδακτικά το δάκτυλο. Στην συνέντευξη Τύπου, ο Μπαχράνι δήλωσε ότι πιστεύει στην καλοσύνη των ανθρώπων και ελπίζει πως η ηθική που θριαμβεύει στις ταινίες του να μπορεί να γίνει κάποια στιγμή απόλυτα ρεαλιστική κατάσταση, παρά τα ειρωνικά γέλια μερικών δημοσιογράφων. Αν μη τι άλλο, παρουσιάστηκε απόλυτα έτοιμος να υπερασπιστεί τον ταινία του και την κινηματογραφική οπτική του, φανερώνοντας, τουλάχιστον, ειλικρίνεια και αγαθές προθέσεις.

BIRDMAN… ΞΑΝΑ

The Humbling

Αν νομίζατε ότι η ιστορία ενός έκπτωτου ηθοποιού και η προσπάθειά του να βάλει σε τάξη τη ζωή του πριν από την πρεμιέρα της επιστροφής του στο θεατρικό σανίδι ήταν αποκλειστικό προνόμιο του «Birdman» στη φετινή Mostra, κάνετε μεγάλο λάθος. Το «The Humbling» του Μπάρι Λέβινσον, παρά το γεγονός ότι λανσάρεται ως η ιστορία ενός μεγαλύτερου άνδρα και η σχέση του με μια νεότερη γυναίκα, που τον σπρώχνει στην καταστροφή, έχει ακριβώς τον ίδιο θεματικό άξονα με την ταινία του Ινιάριτου, μερικές πανομοιότυπες σκηνές και αρκετές παρεμφερείς καταστάσεις, ακόμη και μια αίσθηση πικρού χιούμορ να συνοδεύει τα γεγονότα. Συνεχίζοντας τις ομοιότητες, επιχειρεί να επαναφέρει και το prestige του κεντρικού πρωταγωνιστή του: εδώ o Αλ Πατσίνο στις εποχές όπου (κυρίως) ερμήνευε χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγει σε… θορυβώδεις μανιέρες και απλουστευμένες προσεγγίσεις. Το τελικό αποτέλεσμα έχει πλάκα και είναι ανάλαφρο, δεν έχει, όμως, την πολυπλοκότητα του «Birdman», ούτε την ίδια δύναμη στις κωμικές και τις τραγικές στιγμές του. Το αν ο Πατσίνο παραμείνει σε φόρμα θα το δούμε αύριο, όταν θα έχει προβληθεί και η δεύτερη ταινία του ηθοποιού στο πρόγραμμα, το «Manglehorn» του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν.

ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ. ΕΓΓΥΗΣΗ.

Ich Seh, Ich Seh

Όπως έχω ξαναπεί, το να βρίσκεις ταινίες «είδους» σε ένα παραδοσιακά κοινωνικής θεματολογίας Φεστιβάλ είναι ιδιαίτερα αναζωογονητικό και κάνει το αίμα να… αλλάζει ταχύτητα. Το αυστριακό «Ich Seh, Ich Seh», συνδυάζει το σινεμά του Ούλριχ Ζάιντλ με την κυνική ματιά του Μίκαελ Χάνεκε και επιμένει στο φιλμ προσφέροντας μια παραδοσιακή κινηματογραφική υφή στην εικόνα του. Ξεκινά ως η ιστορία δύο παιδιών που αμφιβάλλουν για την πραγματική ταυτότητα της γυναίκας η οποία ισχυρίζεται ότι είναι η μητέρα τους και τελειώνει με ένα ημίωρο καθαρόαιμου τρόμου για γερά στομάχια. Το δυνατό χειροκρότημα στο τέλος της προβολής επιβεβαίωσε τη δίψα του κοινού για απρόσμενες προτάσεις εκτός φεστιβαλικών κανόνων, τουλάχιστον εκείνου του μέρους των θεατών που μπορούσε ακόμα να αντιδράσει μετά το σοκ της προβολής…

Venice Film Festival 2014 poster