Αφορμή, τα μηνύματα που έπαιρνα όλο το καλοκαίρι για τη νέα ταινία του Έντγκαρ Ράιτ, «The World’s End». Με έχουν πάρει χαμπάρι αρκετοί και, εννοείται, είναι ένας από τους σκηνοθέτες που αγαπώ. Μετά λύπης μετέφερα την είδηση: όχι, η ταινία αυτή δε θα έρθει στη χώρα μας. Και δεν είναι αμάρτημα της UIP, που έχει τα δικαιώματα για να διανέμει το φιλμ στους κινηματογράφους. Πλέον, σε πολύ συγκεκριμένες και παρόμοιες περιπτώσεις, η ευθύνη είναι… δική σου!
Ας το δούμε με αριθμούς. Το 2007, αν και το (ίδιο) γραφείο δεν πίστευε στις εμπορικές δυνατότητες του «Hot Fuzz», το έβγαλε στις αίθουσες με την ελπίδα να λειτουργήσει ως κωμωδία, είδος αρεστό στο ελληνικό κοινό. Έκοψε 10.097 εισιτήρια. Η επόμενη ταινία τού Ράιτ, το «Scott Pilgrim vs. the World» (2010), ύστερα από έντονες, προσωπικές μου πιέσεις (ότι θα αυτοπυρποληθώ ή θα κάψω τα γραφεία της εταιρείας), βγήκε στις αίθουσες και έκοψε 4.880 εισιτήρια. Για βδομάδες τραβούσα τον κόσμο από το χέρι για να πάει να δει την ταινία στο σινεμά. Λίγες μέρες αργότερα, με το που διέρρευσε το φιλμ σε torrent, πλήθη λαού έπεφταν στα πόδια μου, ευχαριστώντας με που τους άνοιξα τα μάτια και τους έδειξα το δρόμο για αυτή την ταινία!
Θα τολμήσει να με ξαναρωτήσει κανείς «γιατί δε θα έρθει στην Ελλάδα η τάδε ταινία;» ή να προσθέσω και το παράδειγμα του «Kick-Ass 2», το οποίο επίσης δε θα δούμε στη μεγάλη οθόνη, διότι το πρώτο φιλμ, με ισχυρότατο σπρώξιμο διαφήμισης και marketing από τη Village (που έχει και τις αίθουσες για να υποστηρίξει το προϊόν της), έκοψε μόλις 27.508 εισιτήρια… Το 2010. Σήμερα δε θα έκανε ούτε τα μισά. Γκρινιάζεις ακόμα;
