FreeCinema

Follow us

Τζος Γουίντον. Ο Εκδικητής.


Μετά από χρόνια, πολλών επιπλοκών σχέσης αγάπης και μίσους με το Χόλιγουντ, ο πιο cult (και nerd!) δημιουργός της μικρής και της μεγάλης οθόνης, πήρε το αίμα του πίσω ως ο ιδανικότερος… auteur του «Οι Εκδικητές». Του πιο φιλόδοξου, (από κάθε άποψη) μεγάλου, ριψοκίνδυνου και, τελικά, πέρα για πέρα συναρπαστικού blockbuster υπέρ-ηρώων που έγινε ποτέ.

Δημιουργός των υπέρ-cult τηλεοπτικών «Buffy, The Vampire Slayer», «Angel» και «Firefly», καθώς και του θαυμάσιου κινηματογραφικού spin-off του τελευταίου, «Serenity», ο Τζος Γουίντον αποθεώθηκε από κοινό και κριτικούς ως ένας από τους πιο επιδραστικούς διαμορφωτές της μεταμοντέρνας pop κουλτούρας. Ωστόσο, (με εξαίρεση το… οικονομικό «Serenity»), το Χόλιγουντ δεν του επέτρεψε ποτέ είτε να πραγματοποιήσει είτε να ολοκληρώσει τα ακατάτακτα, ιδιότροπα mainstream όνειρά του, όπως ακριβώς τα ήθελε. Ποτέ πριν τους «Εκδικητές». Στην ακόλουθη συνέντευξη, που παραχώρησε στο FREE CINEMA με αφορμή την κυκλοφορία των τελευταίων σε Blue-Ray και DVD, περιγράφει πώς και ποιοι, για πρώτη φορά, τον άφησαν ανενόχλητο να αναθρέψει και να φέρει στον κόσμο ένα ακριβοθώρητο, καθαρόαιμο χολιγουντιανό πλάσμα όπως ακριβώς του… κάπνισε!

Πώς προέκυψε η συμμετοχή σου στους «Εκδικητές» της Marvel;

Ήξερα τον Κέβιν Φιγκ (πρόεδρος των Marvel Studios) εδώ και πολλά χρόνια. Και γνώριζα πως «Οι Εκδικητές» βρίσκονταν στα άμεσα σχέδιά τους, οπότε και ήθελα διακαώς να μάθω περισσότερα. Διάβαζα τα comics των «Εκδικητών» από πολύ μικρός – πριν καν ακόμα γεννηθεί ο Κέβιν, οπότε η ενδεχόμενη κινηματογραφική τους μεταφορά μου ήταν εξαιρετικά ελκυστική. Ωστόσο, δεν ήμουν σίγουρος για το αν όντως θα συμμετείχα στην πραγματοποίησή τους, μέχρι που μου κέντρισε αμαχητί το ενδιαφέρον η προτεινόμενη ιστορία για την ταινία. Απέκτησα τέτοια εμμονή με αυτή, που δε μιλούσα, πλέον, για τίποτε άλλο!

Γιατί απέκτησες τέτοια εμμονή;

Είμαι φανατικός οπαδός της Marvel και όσων έχει καταφέρει να καθιερώσει. Τα φιλμ που έχουν φέρει στον κόσμο είναι εξαιρετικά επωφελή, διασκεδαστικά και γεμάτα ιδέες – όταν με προσέγγισαν για πρώτη φορά, όμως, τα «Thor» και «Captain America: Ο Πρώτος Εκδικητής» είχαν πολύ δρόμο μπροστά τους για να ολοκληρωθούν. Οπότε, σκέφτηκα, OK έχω όλα αυτά τα εν κινήσει κομμάτια. Πώς είναι δυνατό να τα συνταιριάξεις σε ένα ομοιογενές σύνολο; Ο «Iron Man», ο «Hulk», ο «Thor» και ο «Captain America» δεν έμοιαζαν ικανοί να συνυπάρξουν. Τελικά, όμως, αυτό ακριβώς (το φαινομενικά αδύνατο ταίριασμά τους) ήταν που με έπεισε πως «Οι Εκδικητές» μπορούν και πρέπει να γίνουν πραγματικότητα. Αυτοί οι ήρωες δεν μπορούν να συνυπάρξουν, γιατί αποκλείεται να τα έβρισκαν μεταξύ τους. Μόλις αυτή η δυναμική στη σχέση τους ξεκαθάρισε και ήρθε στο επίκεντρο, συνειδητοποίησα πως, όντως, έχω κάτι να πω γι’ αυτούς.

Πόσο δύσκολο ήταν να ισορροπήσεις το σενάριο ώστε να εξασφαλίσεις σε καθέναν από τους υπέρ-ήρωές σου τη «μεγάλη στιγμή» του επί της οθόνης;

Ήταν πολύ, πολύ μεγάλο ζόρι. Ήταν δύσκολο να εξασφαλίσουμε, από τη δομή ακόμη του σεναρίου, πως κάθε ήρωας είναι σημαντικός στην αφήγηση και δε βρίσκεται εκεί απλώς για να ξεστομίσει μια αστεία ατάκα ή για να κάνει πιο cool μια σκηνή δράσης. Όφειλα, επίσης, να βεβαιωθώ πώς ο καθένας τους χρησιμοποιεί το ιδιαίτερο χάρισμά του ανάλογα με το επίπεδο της δύναμής του. Υπάρχουν τόσα πολλά stunts στην ταινία, που μοιράζοντάς τα έπρεπε να έχω διαρκώς υπόψη μου ότι, για παράδειγμα, υπάρχει κάτι το οποίο μπορεί να κάνει ο Captain America, αλλά όχι ο Thor. Όφειλα διαρκώς να σέβομαι τη φύση κάθε χαρακτήρα.

Πώς κατάφερες να εξισορροπήσεις τη δράση με το χιούμορ στην ταινία;

Δεν μπορείς να βάλεις αυτούς τους χαρακτήρες μαζί σε μια ταινία χωρίς την απαραίτητη δόση χιούμορ. Το χιούμορ είναι το εμβόλιο κατά των υπέρ-ρεαλιστικών διαστάσεών τους. Όταν τους βλέπεις να γελούν οι ίδιοι με την κατάσταση και την παραξενιά τους, μπορείς να αποδεχθείς πιο εύκολα το γεγονός ότι είναι εντάξει, αν και… φορούν κάπα, είναι θεόρατοι και πράσινοι ή επιτίθενται με βέλη σε ιπτάμενους εξωγήινους! Όλα έχουν μια λογική αν είσαι σε θέση να γελάσεις με και μαζί τους.

«Οι Εκδικητές» αποτελούν το μεγαλύτερο superheroφιλμ που έγινε ποτέ. Ποια ήταν η πιο τρομακτική πτυχή της δημιουργίας του για σένα;

Δεν είχα συνεργαστεί ποτέ ξανά με μεγάλους stars του κινηματογράφου, οπότε ανησυχούσα αρκετά όσον αφορά αυτό το δεδομένο της παραγωγής. Αναρωτιόμουν αν πρόκειται να πέσω στο λάκκο με τα φίδια των εγωισμών. Τσάμπα ανησυχούσα, αφού, αντιθέτως, κατέληξα σε ένα… κουτί να ασχολούμαι με γατάκια! Ο μεγαλύτερός μου φόβος δεν επαληθεύθηκε ποτέ. Στην πραγματικότητα, τα πλατό των «Εκδικητών» ήταν η ευτυχέστερη εμπειρία που είχα ποτέ επαγγελματικά.

Πόσο στενή ήταν η συνεργασία σου με καθέναν από τους ηθοποιούς, όσον αφορά τις σκηνές δράσης και τους διαλόγους;

Δούλεψα σε όλα και οτιδήποτε μου ζήτησαν να δουλέψω. Είχα την ευκαιρία να συζητήσω με όλους και τον καθένα ξεχωριστά, πριν καν πιάσω μολύβι και χαρτί (για το σενάριο): «Αυτές είναι οι σκέψεις μου. Ποιες είναι οι δικές σου;». Οι περισσότεροι είχαν μπει ξανά στο πετσί του ρόλου τους – ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, μάλιστα, ήδη δύο φορές – ενώ άλλοι έπρεπε να το επιχειρήσουν για πρώτη φορά. Τους ενημέρωνα για τις προθέσεις μου και μετά ήμουν ανοιχτός σε κάθε σχόλιο που ήθελαν να κάνουν. Μερικοί ηθοποιοί αρκούνται με ό,τι υπάρχει στο σενάριο. Άλλοι, όμως, επιθυμούν να εκφράζουν γνώμη και να ταρακουνούν λίγο τα πράγματα. Για να είμαι ειλικρινής, είμαι ευγνώμων προς όλους τους ηθοποιούς που συνέβαλαν στη διαμόρφωση του σεναρίου, αφού μερικές φορές καταλάβαιναν τους ήρωές τους καλύτερα κι από μένα.

Ποιος από αυτούς επιδίωξε τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο πλάσιμο του ήρωα του;

Στον Ρόμπερτ αρέσει ιδιαίτερα να διατηρεί ρευστή τη δημιουργική διαδικασία και να βρίσκεται εκεί από την αρχή. Του αρέσει, επίσης, να πειραματίζεται, προσεγγίζοντας κάθε σκηνή με πολλούς, διαφορετικούς τρόπους. Πάντα λέει, «Μπορούμε περισσότερα; Υπάρχει κάτι που μας ξέφυγε; Μπορούμε να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο εδώ;». Και διατηρεί την ενέργειά του φρέσκια. Επίσης, πέρασα πολύ χρόνο με το Μαρκ Ράφαλο, δουλεύοντας μαζί του τον χαρακτήρα του Hulk. Διαδικασία άκρως ικανοποιητική για μένα. Ο Μαρκ είχε μια από τις πιο δύσκολες δουλειές στο φιλμ, καθώς το να ερμηνεύεις πειστικά και τον Μπάνερ και τον Hulk είναι εξαιρετικά περίπλοκη υπόθεση.

Το καστ μίλησε για γνήσιο ενθουσιασμό στα πλατό αυτής της ταινίας. Σε τι ποσοστό ευθύνεσαι εσύ γι’ αυτόν;

Θα αναλάβω την ευθύνη για όλον, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου! (Γελάει). Όχι, σοβαρά τώρα, το να κάνεις μια ταινία είναι εξουθενωτικό, αλλά αυτή τη φορά το καστ προέκυψε υπέροχο, γιατί θέλησαν και φρόντισαν να είναι σε θέση να διασκεδάσουν την όλη διαδικασία. Λίγο ή πολύ, όλοι τους κρύβουν έναν μικρό σπασίκλα μέσα τους και όλοι τους ήταν του στιλ «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω κάτι τέτοιο!». Επίσης, επειδή είναι ένα τόσο πολυπρόσωπο φιλμ, κανείς δεν είχε φορτωμένο πρόγραμμα γυρισμάτων. Εκτός από εμένα, που όφειλα να σκηνοθετήσω κάθε σκηνή.

Υπάρχουν αμέτρητα comics της Marvel με πρωταγωνιστές τους «Εκδικητές». Πώς αποφάσισες ποιες από τις ιστορίες τους θα περάσουν στην ταινία;

Ο Κέβιν Φιγκ είχε ήδη αποφασίσει ποιες τον ενδιέφεραν πριν από τη δική μου συμμετοχή. Γνώριζα, όμως, πως θα επικεντρωνόμασταν στην καταγωγή των «Εκδικητών» – στο πώς και γιατί σχηματίστηκε η ομάδα τους. Επιλογή που έκανε το φιλμ ακόμα πιο ελκυστικό για μένα. Όπως σου είπα, με ενδιέφερε πάρα πολύ να τους αναγκάσω σε συνύπαρξη.

Αποτελούσε εξ αρχής ο Hulk κομμάτι της ταινίας;

Ναι, από την αρχή ξέραμε πως ο Hulk θα αποτελούσε μέρος των «Εκδικητών». Απλά, δεν ήμασταν σίγουροι πόσο μεγάλος και σημαντικός θα ήταν τελικά ο ρόλος που θα έπαιζε. Όταν, όμως, εξασφαλίσαμε τη συμμετοχή του Μαρκ και αποφασίσαμε το πώς θα ενσωματώσουμε τον συγκεκριμένο χαρακτήρα στην ομάδα, δεν μπορούσαμε παρά να του δώσουμε μεγάλο και σημαντικό ρόλο.

Πώς προέκυψε η συμμετοχή του Μαρκ Ράφαλο;

Αναζητούσαμε τον κατάλληλο ηθοποιό για τη συγκεκριμένη εκδοχή του Hulk και ο Μαρκ ήταν σίγουρα στο ραντάρ μου. Θεωρώ πως είναι ένας τόσο ανοιχτός, ειλικρινής και έξυπνος, συνηθισμένος άνθρωπος. Για μένα, ήταν ο τέλειος τύπος για το ρόλο, αν και δε σου δίνει την εντύπωση του συνεσταλμένου επιστήμονα που συναντάς συνήθως στα comics. Φοβόμουν πως δεν υπήρχε περίπτωση να τον αποδεχτεί η Marvel. Ωστόσο, ένα από τα πράγματα που μου πρότεινε ο Κέβιν ήταν ο Μαρκ Ράφαλο ως Μπάνερ / Hulk! Καταχάρηκα! Ο Hulk (σ.σ. ο οποίος, σε αντίθεση με τους δύο, εντελώς ψηφιακούς προηγούμενους, των Έρικ Μπάνα και Έντουαρντ Νόρτον, ενσαρκώθηκε α λα «Avatar» από τον Ράφαλο), ήταν μια από τις δυσκολότερες αποστολές στην ταινία, τόσο δομικά, όσο και στο ψηφιακό animation που απαιτούσε, αλλά είμαι πραγματικά υπερήφανος γι’ αυτόν.

Πόσο μεγάλη πρόκληση ήταν να επιτρέψεις στο Hulk να… μιλήσει;

Η ομιλία του είναι σαφώς κάτι που καλά θα κάνεις να χρησιμοποιήσεις με φειδώ σε μια ταινία σαν κι αυτή. Δε θες να τον ακούσεις να λέει πράγματα όπως «Αυτό είναι το Μπρούκλιν. Ξέρεις, την πρώτη φορά που ήμουν εδώ…». Ο Hulk είναι σαν ένα haiku: πρέπει να βρεις ακριβώς τα σωστά λόγια. Πιστεύω πως το πετύχαμε αυτό στους «Εκδικητές».

Ποιος του έδωσε φωνή;

Ο Μαρκ. Πειράξαμε λίγο τη φωνή του, αλλά είναι σίγουρα όλη δική του. Ξέρεις κάτι; Ο Μαρκ έκανε performance capture πριν τα γυρίσματα, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, και μετά από αυτά! Έτσι ώστε οι απίθανοι καλλιτέχνες της Marvel να μπορέσουν, με σκληρή δουλειά, να σχεδιάσουν ένα κλασικό πρόσωπο για τον Hulk, το οποίο, όμως, είναι ταυτόχρονα και αδιαμφισβήτητα του Μαρκ. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα να δίνουν την εντύπωση πως αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου χαρακτήρα. Είμαι πραγματικά ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα.

Ήταν από την αρχή στα σχέδια σου η συμμετοχή της Πέπερ Ποτς της Γκουίνεθ Πάλτροου;

Ο Ρόμπερτ πρότεινε την παρουσία της, γιατί αισθανόταν πως πραγματικά θα ωφελούσε τους «Εκδικητές». Τον ενδιέφερε να μην ερμηνεύσει τον Τόνι Σταρκ σαν έναν τρελό μοναχικό τύπο. Παρ’ όλο που ο Τόνι δε λειτουργεί καλά μέσα σε ομάδα, ο Ρόμπερτ θέλησε να μην τον αποδώσει ως τελείως δυσλειτουργικό. Γενικά, κράτησα τους χαρακτήρες μακριά από όσους και όσα τους υποστηρίζουν, γιατί έτσι αναγκάζονται να γίνουν (και να λειτουργήσουν ως) ομάδα και άφησα πρόσωπα και καταστάσεις στις ταινίες τους, που εμείς δε θέλαμε και δεν μπορούσαμε να σφετεριστούμε. Αν είχαμε όλους τους βοηθητικούς χαρακτήρες καθενός ήρωα στους «Εκδικητές», τότε κλέβω από τα sequels των ταινιών του καθενός και αυτό είναι μη παραγωγικό. Μόλις ο Ρόμπερτ αναφέρθηκε στην Γκουίνεθ, ενθουσιαστήκαμε. Και μετά, εγώ και ο Ρόμπερτ, περάσαμε υπέροχα σχεδιάζοντας τη σκηνή που μοιράζεται μαζί της.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου από τους «Εκδικητές»;

Θεέ μου, τους αγαπώ όλους σα να είναι δικά μου παιδιά. Μου είναι απίστευτα δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον. Αυτήν τη στιγμή έχω μεγάλη αγάπη για τον Πράκτορα Κόλσον (Κλαρκ Γκρεγκ). Είναι ο αγαπημένος μου από τους «Εκδικητές», εξαιτίας της φοβερής αδυναμίας του στον Captain America.

Και ποιος από τους «Εκδικητές» θα ήθελες να είσαι;

Ο Τόνι Σταρκ είναι έξυπνος, πάμπλουτος και βγαίνει με την Γκουίνεθ Πάλτροου… Θα ήθελα να είμαι ο Iron Man, παρακαλώ! Δε χρειάζεται να ιδρώνεις στο γυμναστήριο όλη μέρα αν είσαι ο Iron Man, αν και χρειάζεται να χωράς να μπεις στη στολή του. Πρέπει να δουλέψω πάνω σε αυτό, υποθέτω…

Οι «Εκδικητές» κυκλοφορούν σε Blu-Ray και DVD από τη SONY PICTURES HOME ENTERTAINMENT.


MORE INTERVIEWS

Ο Κρίστιαν Φρίντελ για τη «Ζώνη Ενδιαφέροντος».

Ο Κρίστιαν Φρίντελ, πρωταγωνιστής της «Ζώνης Ενδιαφέροντος» του Τζόναθαν Γκλέιζερ, δεν παρουσιάζει τον ήρωά του σαν ένα κτήνος του ναζισμού στην περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Απλά, υποδύεται έναν Γερμανό αξιωματικό που τυγχάνει να μεγαλώνει την οικογένειά του, όμορφα και ειρηνικά, δίπλα από το στρατόπεδο του Άουσβιτς! Ας δούμε τι είχε να μου πει για την εμπειρία της προετοιμασίας και των γυρισμάτων της καλύτερης ταινίας του 2023.

Τζον Κάμερον Μίτσελ: The cum revolution.

Στις Κάννες του 2006, ένα φιλμ τόλμησε να προκαλέσει όσο κανένα άλλο στο παρελθόν, προτείνοντας την ευφορία του πανηδονισμού σαν λύση απέναντι στην ολοταχώς οπισθοδρομική Αμερική του Μπους. Είχα την τύχη να ζήσω το «Shortbus» ακριβώς όταν… έσκασε εκεί, όσο και την τεράστια απόλαυση του να μιλήσω με τον Τζον Κάμερον Μίτσελ για μια ταινία που θεωρώ instant classic, όσο κι αν φόβισε (και θα φοβίζει πάντα) το κοινό!

Ο Βασίλης Κατσούπης για το «Inside».

Το «Inside» αποτελεί το ντεμπούτο του Βασίλη Κατσούπη στη μυθοπλασία μεγάλου μήκους. Αλλά δεν είναι μία κοινή «ελληνική» ταινία. Ομιλεί την αγγλική, πρωταγωνιστεί ο Γουίλεμ Νταφόου και διανέμεται παγκοσμίως από το studio της Universal! Πως έγιναν όλα αυτά; Βρεθήκαμε στην Αθήνα για να μου «ξηγηθεί», κανονικά και συνολικά.

Τζόρνταν Πιλ: Hell yeah!

Η απόλυτα απρόσμενη επιτυχία του «Τρέξε!» πρόσφερε στον Τζόρνταν Πιλ την ελευθερία να τολμήσει ακόμη περισσότερο και να ξεφύγει από τα όρια του mainstream σινεμά, παραμένοντας εντός του πλαισίου των μεγάλων χολιγουντιανών παραγωγών! Το «Ούτε Καν» είναι η πιο… ακραία (μέχρι σήμερα) περίπτωση της σπουδαίας και ανανεωτικής για τα είδη του σινεμά τρόμου και φαντασίας πορείας του. Ο Ηλίας Φραγκούλης μίλησε μαζί του, σε αποκλειστικότητα για την Ελλάδα και το FREE CINEMA.

ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΧΕΡΤ: ΑΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΦΟΒΟΥ.

Συναντηθήκαμε το καλοκαίρι του 2004 στη Νέα Υόρκη, με αφορμή την έξοδο του «Σκοτεινού Χωριού» του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν. Ήταν ενθουσιασμένος με την εμπειρία της συνεργασίας τους. Θαυμάσιος ηθοποιός, ίσως ακόμα πιο ωραίος άνθρωπος στην καθημερινότητά του. Ο θάνατός του, σε ηλικία 71 ετών, από φυσικά αίτια, ξάφνιασε τους πάντες χθες το βράδυ και με έκανε να θυμηθώ αυτή τη συνέντευξη από τότε…