του Ηλία Φραγκούλη

Γιατί κανείς δε μιλάει γι’ αυτή την ταινία; Οι κριτικές στην Αμερική ήταν μέτριες, εμπορική καριέρα δεν είχε, αλλά το cult status της θα μας «καίει» στο μέλλον σχεδόν όσο και το περιεχόμενο του φιλμ, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί σαν… «Donnie Darko» meets «Breakfast Club» meets «The Rules of Attraction» meets «Scream»! Ναι. Όλα αυτά μαζί!

Serial killer ονόματι… Σκιαχτροπούτα, εμπνευσμένος από κινηματογραφική slasher σειρά ταινιών, μακελεύει μαθητές σχολείου, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται σε απογευματινή τιμωρία – επιτήρηση και καλούνται να παριστάνουν τους ντετέκτιβ για να τη βγάλουν ζωντανοί από εκεί, καθώς υποψιάζονται πως ο δολοφόνος κρύβεται ανάμεσά τους.

Εξωφρενικοί ρυθμοί και αναφορές στην pop culture, με έμφαση στη δεκαετία του ’90 και στοιχεία φανταστικού με γαμάτα τριπαρισμένη διάθεση, συνθέτουν ένα απόλυτο meta θέαμα που ενίοτε σε μπουχτίζει από το σοκ της πληροφορίας στην εικόνα, αλλά, στο τέλος, θαυμάζεις σαστισμένος. Θα χρειαστεί να το παρακολουθήσεις πάνω από μια φορά για να συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς είδες.