του Ηλία Φραγκούλη

Ζορίστηκα λίγο να δω την απονομή των Χρυσών Σφαιρών την επόμενη μέρα (αλίμονο, δεν ξενυχτάω γι’ αυτό το πράμα στη ζωντανή μετάδοσή του!). Από τη μια αυτή η αίσθηση της… τραπεζαρίας, με το ποτάκι στο χέρι και τα συναδελφικά χαμόγελα, από την άλλη οι χρόνο με τον χρόνο και χειρότερες μοιρασιές των βραβείων, για να μείνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι ευχαριστημένοι. Με τους νικητές να απευθύνουν τα «ευχαριστώ» τους προς το μέρος των συναδέλφων τους, λες και ήταν εκείνοι που τους ψήφισαν! Μέσα σε αυτή την… αλαλούμ ατμόσφαιρα, μονάχα ο Γουές Άντερσον ανέβηκε να παραλάβει το βραβείο για το καλύτερο μιούζικαλ ή κωμωδία («Ξενοδοχείο Grand Budapest»), ευχαριστώντας… σατιρικά κάποια ξενόφερτα ονόματα φανταστικών μελών της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλιγουντ και ουχί το ίδιο το Χόλιγουντ! Εκτός από αυτή τη στιγμή, που σαφώς ξεχώρισα, πιστεύω πως το σημαντικότερο πράγμα που συνέβη τα ξημερώματα της Κυριακής ήταν η βράβευση της σειράς «Transparent» (στην κατηγορία καλύτερου μιούζικαλ ή κωμωδίας), την οποία έχουμε επισημάνει εδώ και καιρό από το FREE CINEMA. Πέραν από τη θαρραλέα θεματολογία της, πρόκειται για μια παραγωγή της νεοσύστατης συνδρομητικής πλατφόρμας του Amazon, που διευρύνει την όλη πολιτική της τηλεόρασης, μετατρέποντας το διαδίκτυο σε ένα… «κανάλι» σαφώς πιο δημοκρατικό και τολμηρό σε προτάσεις, ακόμη και για το είδος των τηλεοπτικών σειρών. Κι εκεί που λες ένα πραγματικό «εύγε» στους ψηφοφόρους των Χρυσών Σφαιρών, εισπράττεις και τη γελοιότητα του lifetime achievent βραβείου στον Τζορτζ Κλούνεϊ!

Αφήνοντας πίσω το red carpet και όλους τους λάθος λόγους για τους οποίους μπορεί να παρακολουθεί κανείς την απονομή των Χρυσών Σφαιρών, ας μείνουμε σε δύο βασικές παρατηρήσεις – διαπιστώσεις: α) όπως και με τα βραβεία των Ενώσεων Κριτικών που προηγήθηκαν, έτσι και τα μέλη της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλιγουντ δεν αποτελούν τους ψηφοφόρους των Όσκαρ και β) η υπερκάλυψη και ενημέρωση γύρω από όλα αυτά μέσω των media καταλήγουν να μεταφέρουν μια αίσθηση «ευνουχισμού» ή καθοδήγησης των μελών της Ακαδημίας Κινηματογράφου, στερώντας σταδιακά τη σημασία του θεσμού! Εννοείται πως όλοι θέλουν να τιμούν το καλύτερο φιλμ της κάθε προηγούμενης χρονιάς. Τα τελευταία χρόνια, όμως, με τις ίδιες τις ταινίες να «μικραίνουν», μάλλον, ο τελικός αποδέκτης των Όσκαρ φαίνεται πως ορίζεται από άλλους και όχι από τους ουσιαστικούς ψηφοφόρους του!

Εάν πιστέψουμε αυτή την ώθηση του «προπομπού», τότε το «Μεγαλώνοντας» είναι από τώρα το Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 2015, αποσπώντας, πλέον, και τη Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία του δράματος. Από την πρώτη στιγμή έχω δηλώσει την αντίθεσή μου σε σχέση με την καλλιτεχνική αξία τού φιλμ του Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ. Όποια κι αν είναι η κατάληξη, ακόμη και στα Όσκαρ, τα βραβεία δεν φτάνουν για να με κάνουν ν’ αλλάξω τον τρόπο που βλέπω σινεμά. Στις Σφαίρες, το «Μεγαλώνοντας» τιμήθηκε και με τα βραβεία σκηνοθεσίας και δεύτερου γυναικείου ρόλου (η Πατρίσια Αρκέτ είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις ηθοποιού που επικοινωνιακά με έχει καταπλήξει σε συνέντευξη που έχουμε κάνει μαζί στο παρελθόν και τολμώ να πω ότι η αναγνώριση της αξίζει). Αν το Όσκαρ «γύρει» προς αυτή την πλευρά, τότε αυτές οι τρεις κατηγορίες είναι το ατού του. Αν συμβεί κάτι παρόμοιο και με σενάριο ή μοντάζ, τότε πρέπει να βάλουμε τα γέλια. Με τον πιο ηχηρό τρόπο.

Επειδή, όμως, εδώ είναι Χρυσές Σφαίρες, γελάμε από μια άλλη σκοπιά και τα ξαναλέμε μετά τις οσκαρικές υποψηφιότητες. Να προσθέσω κάποιες παρατηρήσεις που αφορούν «τάσεις» για τις υπόλοιπες κατηγορίες. Η διπλή νίκη (πρώτος ανδρικός ρόλος και μουσική) του «The Theory of Everything» και η ολοκληρωτική απαξίωση του «Παιχνιδιού της Μίμησης» (ή και του «Foxcatcher»), σε σχέση με τις δραματικές βιογραφίες της χρονιάς, θέλουν να μας κάνουν να αναμένουμε μια οσκαρική προτίμηση προς την πλευρά του… Στίβεν Χόκινγκ. Ο ευχαριστήριος λόγος τού Μάικλ Κίτον (πρώτος ανδρικός ρόλος σε μιούζικαλ ή κωμωδία για το «Birdman») ήταν… επικίνδυνα συγκινητικός, αλλά όλοι ξέρουμε πως το είδος αυτό σχεδόν μονίμως καταδικάζεται από τους ψηφοφόρους της Ακαδημίας. Και το πλέον παράδοξο ήταν η διαφοροποίηση των ψηφοφόρων της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλιγουντ προς το καλύτερο ξενόγλωσσο φιλμ, με νίκη του ρωσικού «Leviathan», τη στιγμή που όλος ο υπόλοιπος πλανήτης υποκλίνεται στην «Ida» από την Πολωνία…

Αυτά για τους κινηματογραφικούς πρωταγωνιστές των φετινών Χρυσών Σφαιρών, που μας ενδιαφέρουν και περισσότερο, άλλωστε. Όλοι οι νικητές και οι λίστες των υποψηφίων βρίσκονται στο official site των Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλιγουντ, για εκτενέστερη «μελέτη».