του Ηλία Φραγκούλη

Τον Οκτώβριο που μας πέρασε έγραφα πως η «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή είναι «το μεγαλύτερο στοίχημα του ελληνικού σινεμά για φέτος, με προθέσεις μαζικού σουξέ που η ντόπια αγορά έχει να δει εδώ και μερικά χρόνια (αν λάβω υπόψη και τον ποιοτικό παράγοντα, πάμε πίσω στο 2015)». Έχοντας παρακολουθήσει μονάχα ένα πεντάλεπτο promo και το trailer της ταινίας (το οποίο χαρακτήρισα «ανατριχιαστικά συγκινητικό»), συμπλήρωσα με τις εξής παρατηρήσεις:

Μένει να δω τι λέει το σενάριο, πόσο καλές είναι οι ερμηνείες, και αν το επίπεδο της παραγωγής ξεπερνά τον συνηθισμένο «σκόπελο» των ελληνικών φιλμ που τολμούν να προχωρήσουν σε αναπαράσταση εποχής (και συνήθως τρώνε τα μούτρα τους…). Εάν επιζήσει όλων αυτών των παγίδων, η «Ευτυχία» θα σκίσει (τίμια) στα ταμεία.

Πλέον, έχω δει και ολόκληρη την ταινία και δηλώνω ενθουσιασμένος. Με τον τρόπο που βγήκα ενθουσιασμένος από την προβολή του «Ένας Άλλος Κόσμος» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη το 2015. Εκείνο το φιλμ, τελικά, έκοψε 668.909 εισιτήρια. Ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία για το ελληνικό σινεμά σε τούτη τη δεκαετία. Δικαίως. Και λίγο πριν το τέλος της, μάλλον θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να μετράμε τέτοια εισιτήρια από τα κινηματογραφικά ταμεία…

Η «Ευτυχία» διαθέτει άριστα υλικά, δύο πρωταγωνίστριες (και ένα ensemble καστ) που ερμηνευτικά απογειώνουν την ιστορία της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, μαστορικό σκηνοθετικά χειρισμό του σεναρίου, προσεγμένη παραγωγή που αποφεύγει τις (συνήθεις) κακοτοπιές των ντόπιων έργων περιόδου, δέσιμο των τραγουδιών με την ιστορική μνήμη αλλά και τα βιώματα ενός λαού (χωρίς να κάνει focus σε γεγονότα, μα πρωτίστως σε ανθρώπους, επώνυμους και μη), δραματικές κορυφώσεις που δεν θ’ αφήσουν μάτι στεγνό στις αίθουσες και έναν σεβασμό προς το μαζικό κοινό που αφανίζει όσες παρόμοιες απόπειρες είδαμε εδώ και πολλά χρόνια στο εγχώριο σινεμά. Ας δουν επιτέλους μερικοί άνθρωποι στην ελληνική κινηματογραφική αγορά τι θα πει φροντίδα στην παραγωγή και νοιάξιμο να βγει καλή ταινία κι ας έχουν (πλέον) την «Ευτυχία» σαν το υποδειγματικό παράδειγμα (πόσω μάλλον για τούτο το genre), με το οποίο θα (πρέπει να) συγκρίνονται στο μέλλον.

Αφήνω τις υπόλοιπες παρατηρήσεις για την κριτική του φιλμ (το οποίο σκοπεύω να παρακολουθήσω και δεύτερη φορά μέχρι τότε). Αλλά έχετε ήδη καταλάβει τι κείμενο να περιμένετε. Και αυτό είναι κάτι που κάνω σπανιότατα για εμπορικά ελληνικά έργα.

Η ταινία «Ευτυχία» ξεκινά την προβολή της στους ελληνικούς κινηματογράφους από την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2019, σε διανομή της εταιρείας Tanweer.