του Ηλία Φραγκούλη

Τρεις αστροναύτες αναλαμβάνουν αποστολή σε διαστημικό σταθμό, ενώ περίμεναν να παίξουν τους Μικρούς Εξερευνητές στον Άρη. Σε τούτη την «αγγαρεία», τους συνοδεύει ο καθηγητής Κόνραντ (σιγά που σε νοιάζει πως τον έλεγαν…), ο «πατέρας» του εν λόγω σταθμού. Μέχρι τη στιγμή της εκτόξευσης, παίρνουμε μια ιδέα για τον χαρακτήρα του καθενός από δαύτους, για να μην κατηγορήσει κανείς το σεναριογράφο (που ούτως ή άλλως το τράβηξε από το μαλλί για να πιάσει η ταινία τη διάρκεια των 80 λεπτών). Μέγα κλου στο εσωτερικό του πυραύλου: ο καθηγητής δένεται σε… κρεβάτι με στρώμα, διότι οι κανονικές θέσεις πληρώματος είναι τρεις (λίγο πιο low να έπεφτε το budget και θα του έστρωναν και ράντζο…).

Αφού κάνουν ολίγους μορφασμούς (it’s called acting), εγκαταλείποντας τη γήινη ατμόσφαιρα, οι ήρωες χαζεύουν από μακριά το διαστημικό σταθμό και μαθαίνουν το άκρως απόρρητο, πως οι άνθρωποι εκεί έχουν λάβει σήματα από εξωγήινες φυλές που, μάντεψε, θέλουν το κακό μας! Το συγκεκριμένο «κακό», σε μορφή ακτίνας laser από το πουθενά, κάνει σκόνη το σταθμό και παρασύρει σα μαγνήτης τον πύραυλο, για να τον προσγειώσει κακήν κακώς σε άγνωστο πλανήτη, μάλλον μακρινό. Στα 15 λεπτά της ταινίας, δε, κάποιος θυμάται να ρίξει και τους τίτλους αρχής!

Μέσα στη… στουντιακή τροπική βλάστηση και με την υποψία πως βρίσκονται στον πλανήτη Αφροδίτη (26.000.000 μίλια παραέξω δρόμο), οι τέσσερις επιζώντες κάνουν ένα χαριτωμένο πικ-νικ, που λήγει άδοξα με την εμφάνιση… θηλυκών φρουρών με μίνι φούστα και ψηλοτάκουνο! Είναι ο στρατός της δεσποτικής «Queen of Outer Space» που μισεί όλους τους άνδρες γιατί της έκαναν τη μούρη κρέας (εξ ου και εμφανίζεται διαρκώς με γκλιτεράτη αποκριάτικη μάσκα) κατά τη διάρκεια πυρηνικών πειραμάτων, αν και, σταδιακά, αποκαλύπτεται πως δεν έχει ξεχάσει τη γυναικεία της φύση και ακόμη διψά για μια αγκαλιά και παιχνίδια αναπαραγωγής! Με τους άνδρες εξόριστους από τον πλανήτη, ο θηλυκός πληθυσμός της Αφροδίτης βλέπει τους γήινους και… επαναστατεί, με ηγέτιδα την εξωγήινη επιστήμονα Ταλία, που έχει το παρουσιαστικό της Μις Ουγγαρία (το επίσημο παρατσούκλι της!), Ζα Ζα Γκαμπόρ, και ντύνεται πάντα (ακόμη και στο εργαστήριο!) με μια πρόχειρη βραδινή τουαλέτα…

Βασισμένο σε μια ιστορία του σπουδαίου σεναριογράφου Μπεν Χεκτ, το φιλμ, μαζί με το «Attack of the 50 Foot Woman» (της ίδιας χρονιάς), αποτελεί ένα από τα ελάχιστα sci-fi δείγματα της εποχής με θέμα τον πόλεμο για την κυριαρχία ανάμεσα στα δύο φύλα, με έναν σαφώς φεμινιστικό τόνο, αλλά και… καταστροφικές ερμηνείες που δίνουν στο όλο αισθητικό και ολότελα camp παρουσιαστικό του στοιχεία παρωδίας. Ακόμη κι αν δεν ήταν σκόπιμο από τους παραγωγούς (μιλάμε για έγχρωμο γύρισμα σε Deluxe CinemaScope!), η παρουσία και μόνο της Ζα Ζα, η οποία «εκτελεί» σχεδόν συλλαβιστά την κάθε της ατάκα, μετατρέπει το «Queen of Outer Space» σε ξεφάντωμα κεφιού!