FreeCinema

Follow us

Τι είναι μια cult ταινία; Πόσο σκουπίδι μπορεί ή πρέπει να είναι; Από ποιον πλανήτη έρχεται και γιατί χρειάζεται να τη λατρέψεις; Μια στήλη που… εγκληματεί, για να σου δώσει τις καλύτερες απαντήσεις γύρω από κινηματογραφικά αξιοπερίεργα και τίτλους που αξίζει να μάθεις πως υπάρχουν. Αρκετά συχνότερα… για τους λάθος λόγους!

ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ (1956)

(FORBIDDEN PLANET)

  • ΕΙΔΟΣ: Επιστημονικής Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φρεντ ΜακΛίοντ Γουίλκοξ
  • ΚΑΣΤ: Λέσλι Νίλσεν, Ανν Φράνσις, Γουόλτερ Πίτζον, Γουόρεν Στίβενς, Τζακ Κέλι, Ρίτσαρντ Άντερσον, Ερλ Χόλιμαν

Η ανθρωπότητα έχει καταφέρει αισίως να επιβιώσει μέχρι τον 23ο αιώνα, η εξέλιξη στην τεχνολογία είναι αλματώδης και τα διαπλανητικά ταξίδια πραγματοποιούνται σε συχνότητα μεγαλύτερη κι από τις υποψηφιότητες της Μέριλ Στριπ στα Όσκαρ. Ανάμεσα στα διάφορα διαστημόπλοια που οργώνουν το διάστημα βρίσκεται και το C-57D, ένα αστρόπλοιο με εξαιρετικά σημαντική αποστολή και προορισμό τον απομακρυσμένο πλανήτη Altar-IV. Εκεί ο διοικητής Άνταμς (Λέσλι Νίλσεν) και το πλήρωμά του θα πρέπει να διαπιστώσουν τι έχει συμβεί σε μια ομάδα εξερευνητών επιστημόνων, τα ίχνη των οποίων έχουν χαθεί για τουλάχιστον μια εικοσαετία. Φτάνοντας στον πλανήτη, ο Άνταμς θα βρεθεί προ εκπλήξεως, καθώς ανακαλύπτει πως οι μοναδικοί επιζώντες είναι ο Δόκτωρ Έντουαρντ Μόρμπιους (Γουόλτερ Πίτζον) και η όμορφη κόρη του Αλτάιρα (Ανν Φράνσις). Όταν μια σειρά από ανεξήγητες επιθέσεις αποβούν μοιραίες για ορισμένα από τα μέλη του πληρώματός του, ο Άνταμς θα απαιτήσει εξηγήσεις από τον Δόκτορα Μόρμπιους, συνειδητοποιώντας πως ο εκκεντρικός επιστήμονας κρύβει πολλά περισσότερα μυστικά από όσα θέλει να παραδεχτεί.

Πρωτοπόρο και εντυπωσιακό για την εποχή του, το «Forbidden Planet» (ή ελληνιστί «Μονομαχία Δύο Κόσμων») αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους προδρόμους για το genre της επιστημονικής φαντασίας όπως το γνωρίζουμε σήμερα, ανοίγοντας τον δρόμο για υψηλούς προϋπολογισμούς την ίδια στιγμή που το «δεύτερης διαλογής» prestige της πλειοψηφίας των ταινιών ανάλογου ύφους εξακολουθούσε να αντικατοπτρίζεται απτά στο περιορισμένο budget της εκάστοτε παραγωγής. Πηγαίνοντας κόντρα στην επικρατούσα νόρμα, και ενώ οι περισσότερες ταινίες με υπερμεγέθη τέρατα και καλλίγραμμες κορασίδες καταναλώνονταν σωρηδόν για τη φτηνή τους κατασκευή και την απενοχοποιημένη διασκέδαση (παρά το γεγονός πως ακόμα και σε αυτές ο φόβος του διαφορετικού / αγνώστου πρωταγωνιστούσε), το φιλμ του Φρεντ ΜακΛίοντ Γουίλκοξ έκανε τη διαφορά, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να «δανείζεται» στοιχεία από την πλοκή της… σαιξπηρικής «Τρικυμίας»! Ναι, τόσο μπροστά.

Μη σας παραπλανά το cult status της ταινίας, το «Μονομαχία Δύο Κόσμων» αποτελεί μια κλασική περίπτωση του πώς μπορείς να κάνεις ένα super και διαχρονικά απολαυστικό φιλμ, αρκεί να έχεις μια φαντασμαγορική μεν, υλοποιήσιμη ιδέα δε, ένα υπαρξιακό υπόβαθρο (πώς είπατε;) και το ανεπανάληπτο ταλέντο του υπεύθυνου των φανταστικών οπτικών εφέ Τζόσουα Μέντορ, σε «πολιτιστική ανταλλαγή» στην MGM για τις ανάγκες της παραγωγής από το studio της… Disney!

Από την άλλη πλευρά, προφανώς και υπάρχουν πράγματα που δικαιολογούν απόλυτα την τοποθέτηση της εν λόγω ταινίας στο πάνθεον με τα αγαπημένα cult ever, αρχής γενομένης από τον τενεκεδένιο πρωταγωνιστή, το robot Ρόμπι, ένα περίεργο δημιούργημα τεχνητής νοημοσύνης και μηδενικής λειτουργικής κατασκευής, που από μόνο του είναι αρκετό για να σε θορυβήσει αναφορικά με τα κίνητρα του Δόκτορος Μόρμπιους. Σε δική του κατηγορία «παίζει» το σκηνικό «σπίτι εμπνευσμένο από τους χειρότερους 50’s εφιάλτες σου», με ντεκόρ… πλαστικό φρούτο, φιστικί τοίχους και pastel ανάκλιντρα για να βολεύεται η «θα έκανα καριέρα και στη Φίνος Φιλμ» κόρη, λέγε με και Ανν Φράνσις.

Όπως κάθε ταινία με cult status που σέβεται τον εαυτό της, το φιλμ του Γουίλκοξ περιλαμβάνει από δισδιάστατα στουντιακά σκηνικά, matte εικονογραφήσεις υψηλού επιπέδου (να τα λέμε αυτά) και ευφάνταστα σκηνογραφικά κομμάτια, μέχρι τις ομολογουμένως εντυπωσιακές σεκάνς οπτικών εφέ, που πιο πιθανό θα ήταν να έβλεπες σε κάποιο… κινούμενο σχέδιο της Disney, παρά σε live action ταινία! Αυτό που το «Μονομαχία Δύο Κόσμων» καταφέρνει περίφημα, πάντως, είναι ο τρόπος συνένωσης της μπιμουβάδικης αισθητικής των – φαινομενικά – απλοϊκών σκηνικών του με την «ψαγμένη» οντολογική προέλευση των βαθύτερων ανθρώπινων ενστίκτων, ξετυλίγοντας μια πλοκή με ισχυρή βάση και μπόλικη τροφή για σκέψη, έξυπνα αποδοσμένη και ακόμη εξυπνότερα υιοθετημένη από την πολύμορφη προσωπικότητα του Ρόμπι.

Η «Μονομαχία Δύο Κόσμων» αποτελεί μια ταινία σταθμό για το είδος της και εντυπωσιακή για την εποχή της, τηρουμένων των αναλογιών του ‘50, η οποία μπορεί μεν να διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία ενός Β-movie, καταφέρνει δε να είναι και κάτι παραπάνω από αυτό, χάρη στο εξαιρετικό κινηματογραφικό αποτέλεσμα, απόρροια των πολλών και εν γένει πρωτοπόρων στοιχείων που την απαρτίζουν. Εννοείται πως αποτελεί επιλογή για μια τέλεια κινηματογραφική βραδιά, αφού αν μη τι άλλο θα απολαύσεις λουκουμάκι Λέσλι Νίλσεν στα μικράτα του (ναι, σοβαρά) και μια υπόθεση από… «άλλον πλανήτη». Η απενοχοποιημένη επιστημονική φαντασία στα καλύτερά της.

TRIVIA

  • Ο βασικός σχεδιαστής / κατασκευαστής του Ρόμπι, Ρόμπι Κινοσίτα (art director της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «Lost in Space», στα μέσα της δεκαετίας του ‘60), κατέληξε στην τελική εκδοχή του robot αφού τσέκαρε εξονυχιστικά χιλιάδες σχέδια που δημιούργησε μια ομάδα πέντε ατόμων στο… διάστημα των αντίστοιχων εβδομάδων. Πριν εργαστεί στον κινηματογράφο, ο Κινοσίτα σχεδίαζε πλυντήρια! Ίσως γι’ αυτό, παρά τον γενικά ανθρωπόμορφο σχεδιασμό του, το στήθος και τα πόδια τού Ρόμπι θυμίζουν κάδο πλυντηρίου.
  • Πρόκειται για την πρώτη mainstream κινηματογραφική παραγωγή με μουσική προερχόμενη εξολοκλήρου από ηλεκτρονικά όργανα.
  • Η ταινία πραγματοποίησε τα γυρίσματά της στο ίδιο studio stage όπου είχε γυριστεί «Ο Μάγος του Οζ» 17 χρόνια πριν. Το σκηνικό που χρησιμοποιήθηκε ως ο κήπος της Αλτάιρα αποτελούσε τμήμα του χωριού των Μάντσκιν από το κλασικό μιούζικαλ!
  • Τα… μινάκια της Αλτάιρα ήταν τα πρώτα που φορέθηκαν σε χολιγουντιανή παραγωγή και στάθηκαν αιτία… απαγόρευσης της προβολής της ταινίας στην Ισπανία (μόλις το 1967 κατάφερε να παιχτεί εκεί!).
  • Ο (αργότερα θρυλικός για τις κωμωδίες του) ηθοποιός Λέσλι Νίλσεν κάνει εδώ το κινηματογραφικό του ντεμπούτο!

MORE CULT

Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΠΡΑΚΤΩΡ ΤΟΥ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ

«Their deadly mission: to crack the forbidden island of Han!»

Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

«A monster statue of bronze and stone twenty stories tall guarded their secret!»

Ο ΑΡΧΙΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ

«NOT A WORD IS SPOKEN! Excitement beyond words!»

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΛΙΟΥ

«She'd do anything for a thrill... Including kill!»