Η αλήθεια είναι πως εγώ δεν ήθελα ποτέ να βγω στην τηλεόραση. Και δεν ξέρω, ακόμη και μέχρι σήμερα, ποιος συνήθισε πρώτα τον άλλον, εγώ ή εκείνη. Σε ένα αρκετά αντισυμβατικό κανάλι και δη μουσικό, είχα την ελευθερία να το δοκιμάσω. Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάπου αλλού με τον ίδιο τρόπο. Ή και να επιβιώσει για τόσα χρόνια.
Ο Ανδρέας Κουρής με παρότρυνε να κάνω ένα δοκιμαστικό, ενώ εγώ είχα συμφωνήσει να κρατάω μονάχα την επιμέλεια της εκπομπής. Σίγουρα δεν ήθελα ένα… μοντέλο ή κάποια «γλάστρα» να ισοπεδώνει κείμενα και τηλεοπτικό χρόνο (για τους νεότερους, να θυμίσω πως το κανάλι, προτού εμφανιστώ εγώ, διέθετε μια «κινηματογραφική εκπομπή» με το αμερικανικό box-office «κονσέρβα» και παρουσιάστρια… τη Ζέτα Μακρυπούλια!). Μπήκα, το έκανα, τους χτίκιασα μέχρι να συνηθίσω τον φακό, κάτι φαινόταν να αρέσει στον κόσμο από αυτό το «αλλιώς» ύφος, το ξεκάθαρα αντι-τηλεοπτικό, και η σχέση κράτησε… ώς εδώ.
Όλα αυτά τα χρόνια, από το 1999, υπήρξα αντικείμενο ειρωνείας, χλευασμού, διακωμώδησης, δέχτηκα επιθέσεις από γραφεία διανομής αλλά και την… πισώπλατη «αγάπη» των συναδέλφων μου. Επειδή έχω κι εγώ αρχίδια, ουδέποτε αισθάνθηκα να με πλήττουν τέτοια πράγματα. Κράτησα τη συμπάθεια του κόσμου, ακόμη κι όταν με αντιμετώπιζε ως «εξωτικό φρούτο», χαιρόμουν να απαντώ σε όσους με ρωτούσαν πάντοτε τι να πάνε να δουν στο σινεμά, εντυπωσιαζόμουν με κουβέντες που έκανα με απλούς… θεατές που επαγγέλλονταν κάτι το σχετικά αναπάντεχο για να μου αναλύουν την «Ωραία της Ημέρας» του Μπουνιουέλ (έχει συμβεί με οδηγό ΤΑΧΙ!).
Κομπλιμέντα από τη διάρκεια παρουσίας του CINEMaD στο MAD TV, μάλλον κρατάω δύο και θα τα θυμάμαι μειδιώντας. Ο Νίκος Φωτάκης, σε ένα ρεπορτάζ με θέμα τις κινηματογραφικές εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης, με είχε συμπεριλάβει ως… υστερόγραφο, λέγοντας πως είμαι ένα τηλεοπτικό είδος από μόνος μου. Κι ένα τηλεοπτικό περιοδικό – ένθετο ημερήσιας εφημερίδας… πάλαι ποτέ τεράστιας κυκλοφορίας, με είχε επιλέξει για εξώφυλλο, δίπλα στον Γιάννη Μπακογιαννόπουλο. Τι καλύτερο μπορούσα να ζητήσω;
Πολύ… φοβάμαι πως αυτό δεν θα είναι το τηλεοπτικό μου τέλος! Απλά, απόψε, στις 21:00 (και την Κυριακή στις 13:00, σε επανάληψη), το CINEMaD λέει ένα αντίο από το κλασικό του «σπιτικό» και υπόσχεται να επιστρέψει όσο πιο σύντομα γίνεται. Γιατί, όπως και με το σινεμά, έτσι και μια εκπομπή για αυτό, θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει στην ελληνική τηλεόραση. Όσο για το music video τέλους, αυτό μένει να το δεις από τη μικρή σου οθόνη…
Σας ευχαριστώ. Όλους.
