FreeCinema

Follow us
20.0523:14

Κάννες 2012. Ημερολόγιο ταινιών. Κυριακή 20 Μαΐου.


Ξέρεις. Βλέπει μόνο ταινίες. Αλλά σήμερα πρέπει να «χτύπησε» ημιαργία ο Λευτέρης Αδαμίδης, εκεί στις γαλλικές και κάργα βροχερές ακτές… Ο απολογισμός της πέμπτης ημέρας, στο 65ο Φεστιβάλ των Καννών, δεν ακούγεται ευχάριστος. Αυτό είναι ένα ημερολόγιο ταινιών. Που, μερικές φορές, μπορούν και να σε αποτελειώσουν…

«Amour»: Με διαφορετικά το πιο σκληρό φετινό ξύπνημα για δημοσιογραφική προβολή στις Κάννες. Η νέα ταινία του Χάνεκε είναι τόσο ανθρώπινα δυσβάστακτη, που είναι δύσκολο να την προτείνεις, όσο κι αν οφείλεις να υποκλιθείς στην Τέχνη του, να του βγάλεις το καπέλο. Πώς να μην αισθανθείς αμήχανος από την έκθεση μπροστά σε καταστάσεις που λίγο πολύ κάθε σπίτι έχει βιώσει; Πώς να μιλήσεις για ένα δίωρο αποκλεισμού του θεατή στα δωμάτια ενός αστικού διαμερίσματος στο Παρίσι, εκεί όπου ο 80χρονος Ζορζ πρέπει να φροντίσει τη συνομήλικη γυναίκα του που παθαίνει παράλυση στην αριστερή της πλευρά μετά από εγκεφαλικό; Ο Χάνεκε, με τη γνωστή του λεπτομέρεια, περιγράφει ως το τέλος όλη τη δοκιμασία της αγάπης απέναντι στον παντοτινό σύντροφο που βλέπεις να εξαφανίζεται σταδιακά μέσα από τη φθορά και την ασθένεια, σ’ ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και η Εμανουέλ Ριβά είναι συγκλονιστικά οικείοι και γι’ αυτό οι ερμηνείες τους τρομοκρατούν. Από τις ταινίας που αναζητάς το τέλος, για να βγεις στον αέρα και ν’ αντικρίσεις τον ουρανό, όσο πιο γρήγορα γίνεται…

«In Another Country»: Θυμάσαι το «Flirt» του Χαλ Χάρτλεϊ, με τις τρεις παραλλαγές πάνω στην ίδια ιστορία; Το ίδιο ανέκδοτο, ως ιδέα, επαναλαμβάνει ο Χονγκ Σανγκ-Σου, σκηνοθετώντας την Ιζαμπέλ Ιπέρ σε τρεις διαφορετικές ιστορίες, ελαφρές παραλλαγές της ίδιας ιδέας, με σταθερό κεντρικό χαρακτήρα εκείνον της Γαλλίδας που επισκέπτεται την Κορέα και γίνεται αντικείμενο φλερτ, αφήνοντας υπόλοιπους χαρακτήρες και τοποθεσίες ίδιες, ιδωμένα, όμως, από άλλες γωνίες. Στην πρώτη εκδοχή, που το παιχνίδι με τη γλώσσα θυμίζει τον Τζάρμους της «Παγίδας του Νόμου», λες «ας είναι, ωραία», η δεύτερη παραλλαγή κουράζει, στην τρίτη, όμως, σου’ ρχεται να φωνάξεις κι ένα «έλεος!». Ο Χονγκ Σανγκ-Σου γυρίζει πάντα χαριτωμένα την ίδια ταινία (δυο γυναίκες κι ένας άνδρας ή δυο άνδρες και μια γυναίκα…), αλλά εδώ δεν του βγήκε. Φταίει, ίσως, και η Ιπέρ, η οποία δίνει έναν παράξενο εξωτισμό που γρήγορα ξεφτίζει. Φταίει και το ότι μπήκε στο διαγωνιστικό η ταινία. Στα παράλληλα, θα το κατάπινες πιο εύκολα.