Κάννες 2012. Ημερολόγιο ταινιών. Τετάρτη 23 Μαΐου.
Ο Λευτέρης Αδαμίδης βρίσκεται στις Κάννες, βλέπει ταινίες, μπλα μπλα μπλα, ημερολόγιο ταινιών, μπλα μπλα μπλα… Επέζησε της όγδοης μέρας του 65ου κινηματογραφικού Φεστιβάλ. Με δικά του λόγια, την συνοψίζει έτσι: «Ως παράδειγμα, χρησιμοποιούμε την ‘Όγδοη Μέρα’ του Ζάκο Βαν Ντορμέλ…».
«On the Road»: Καλωσορίσατε στα κλασικά εικονογραφημένα και στον τουριστικό οδηγό «Γυρίστε την Αμερική με Οτοστόπ». Εντάξει, όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο ξέρουν ότι δεν είναι κι ό,τι πιο εύκολο να μεταφερθεί στην οθόνη. Αλλά από εκεί ως την απλή εικονογράφηση, μεγάλη η απόσταση. Ο Σάλες ακολουθεί το βιβλίο κατά γράμμα και γι’ αυτό αποτυγχάνει τόσο πολύ. Προς τιμήν του, όμως, και για να το πουλήσει ως εκσυγχρονισμένο, έχει βάλει μπόλικο σεξ, αλκοόλ και ναρκωτικά, αλλά… τι να το κάνεις; Ο Κέρουακ έγραψε ένα βιβλίο για την αναζήτηση μιας άλλης Αμερικής από την πρώτη μεταπολεμική γενιά που πήρε τη σκυτάλη από έναν Γουίτμαν και όργωσε τη χώρα. Στην ερώτηση «είναι για μένα;», η απάντηση είναι μόνο αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο και θες να το ξεπετάξεις σε ένα – ανιαρό – δίωρο και κάτι. Κρίμα την καλλιτεχνική διεύθυνση…
«Post Tenebras Lux»: Δύσκολα τα πράγματα, ακόμη και για έναν άνθρωπο που αγαπάει τον Ρεϊγάδας, όπως ο υπογράφων. Λίγο προσωπικό ημερολόγιο σε στυλ essay film (σε μεγάλο βαθμό τα βιώματα του σκηνοθέτη όταν απέκτησε οικογένεια), λίγο animation (ένας κόκκινος διαβολάκος!), λίγο φωτογραφική έκθεση για γκαλερί, λίγο ράγκμπι και, βέβαια, και λίγο σεξ. Όλα από λίγο και το άθροισμα ισχνό. Γυρισμένο σε κάδρο 1:33, με παραμορφωμένο περίγραμμα και σε μεγάλο μέρος στο σπίτι του σκηνοθέτη, κάπου σε μια ονειρική τοποθεσία στο Μεξικό, το «Post Tenebras Lux» παραμένει η πιο ερμητικά κλεισμένη στον εαυτό της ταινία του. Γιουχαρίστηκε ανελέητα. (Φραγκούλη, στον εξώστη φωνάζουν τ’ όνομά σου!) Αν και δεν είμαι υπέρ του κανιβαλισμού, δύσκολα μπορείς να τους κατηγορήσεις.
