FreeCinema

Follow us
22.0523:35

Κάννες 2012. Ημερολόγιο ταινιών. Τρίτη 22 Μαΐου.


«Σε επτά ημέρες φτιάχτηκε το σύμπαν, τόσες χρειάστηκαν και οι Κάννες για να επιβεβαιώσουν ότι και φέτος είναι στην κορυφή», μας μεταφέρει ο Λευτέρης Αδαμίδης από το 65ο γνωστό Φεστιβάλ, όπου βλέπει ταινίες και κρατά κι ένα ημερολόγιο γι’ αυτές. Μετά από μια εβδομάδα κακουχιών, «την άκουσε», επιτέλους!

«Killing Them Softly»: Αναμφίβολα μια μικρή ταινία με μεγάλη καρδιά ή αν προτιμάς ένα ακριβό b-movie. Ο Άντριου Ντομινίκ ασχολείται με τα χαμηλότερα στρώματα της αμερικανικής παρανομίας, με αληθινούς φουκαράδες που πάνε να κλέψουν μερικές χιλιάδες δολάρια παράνομου τζόγου, μιλώντας για την Αμερική της κρίσης (ακόμη και στο έγκλημα πέφτουν οι τιμές) με βαθιά μελαγχολία, πολιτικό λόγο και μαρξισμό του πεζοδρομίου. Με πολύ απλά λόγια, τα λευκά κολάρα κινούν τα νήματα χωρίς να λερώνουν τα χέρια τους (ούτε καν τ’ αμάξια τους από τσιγάρο) κι οι εκτελεστές κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Από την αρχή ως τέλος, άλλωστε, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις παίζουν στο background ειδήσεις και λόγους του Ομπάμα και το τελικό λογύδριο του Μπραντ Πιτ, με τις αναφορές στον Τόμας Τζέφερσον, χτυπά κατευθείαν στην καρδιά της ταινίας: η Αμερική δεν είναι χώρα, είναι απλά business. Προσωπικά, με έπεισε ο Ντομινίκ, κυρίως γιατί συλλαμβάνει όλη τη διάλυση μιας χώρας μέσα από μια ιστορία που μοιάζει με επεισόδιο από τα «Καλά Παιδιά» και βγάζει ισορροπημένα πίκρα και οργή. Μακάρι να έλειπαν κάποιες άσκοπες, φλασάτες στιγμές, μακάρι να ήταν ακόμη πιο b-movie. Α, και οι σκηνές του Ρίτσαρντ Τζένκινς με τον Μπραντ Πιτ ανήκουν στην ανθολογία.

«Holy Motors»: Και φτάνουμε, αισίως, στην ταινία για την οποία και μόνο άξιζε το φετινό ταξίδι στις Κάννες! Ο Καράξ περίμενε πάνω από το 1999, αλλά το έκανε το θαύμα του και γνώρισε την αποθέωση στη δημοσιογραφική προβολή. Το να περιγράψεις έστω και λίγο το «Holy Motors» και τους 11 ρόλους που υποδύεται ο Ντενίς Λαβάντ (ήδη έχει φύγει με το βραβείο ερμηνείας) ή τι ακριβώς σημαίνει ο τίτλος (το μαθαίνεις στο υπεράνω περιγραφής φινάλε) ή τι ακριβώς κάνουν οι λιμουζίνες στην ταινία μοιάζει χαμένη υπόθεση. Ας πούμε, όμως, πώς αυτή η ταινία είναι ένας κινηματογραφικός στοχασμός πάνω στο ρόλο και στη ζωή σαν ένα απέραντο πλατό, γεμάτο από μεταμορφώσεις και ερμηνείες. Ένα ταξίδι οπερατικό, μαγικά… κουλό και βαθιά συγκινητικό όσο και, σε στιγμές, ξεκαρδιστικό. Οτιδήποτε παραπάνω είναι spoiler, περίμενε να το ζήσεις με τα μάτια σου.