της Σοφίας Σταυριανίδου

Το «Touch Me Not» είναι πρώτη ταινία της Αντίνα Πιντιλίε και πρόκειται για ένα σχεδόν πειραματικό φιλμ που κινείται μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, ανιχνεύοντας με εργαστηριακό ενδιαφέρον τη διαδικασία οικειοποίησης της σεξουαλικής επαφής από την ηρωίδα της. Η Λόρα είναι μια γυναίκα που δεν αντέχει το άγγιγμα και το φιλμ παρακολουθεί τις συνεδρίες της με τον ψυχολόγο της και τα στάδια που περνά για την απόκτηση της σεξουαλικής οικειότητας. Το θέμα είναι καταπληκτικό, όμως η επιλογή έπεσε σαν κεραμίδα στα κεφάλια των περισσότερων και λόγω της πειραματικότητας του πράγματος, που υπολείπεται οποιασδήποτε καλλιτεχνικής αρτιότητας, και γιατί υπήρξαν άλλες ταινίες στο διαγωνιστικό οι οποίες έτυχαν καλύτερης κριτικής και συνολικής υποδοχής. H εφημερίδα WELT μιλά για έκπληξη ανάλογη του 1986, οπότε το φιλμ περί RAF, το «Stammheim – Die Baader–Meinhof–Gruppe vor Gericht» του Ράινχαρτ Χάουφ, κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο και η τότε Πρόεδρος της Επιτροπής Τζίνα Λολομπρίτζιντα αποστασιοποιήθηκε από τους συναδέλφους της διακηρύσσοντας βροντοφώνως ότι δεν αποτελούσε δική της επιλογή και δημιουργώντας ρήγμα με την ίδια τη Μπερλινάλε. Εμείς δεν έχουμε παρά να δώσουμε συγχαρητήρια στην Πιντιλίε και ευχόμαστε να συνεχίσει τον δρόμο των μεγάλων Ρουμάνων σκηνοθετών που έχουν δημιουργήσει παράδοση.

Δεν μένουν ποτέ οι Αμερικάνοι έξω από τα βραβεία, και τo «Isle of Dogs» του Γουές Άντερσον κέρδισε το αντίστοιχο της σκηνοθεσίας, όμως το ενδιαφέρον εστιάζεται πιο έντονα στο Alfred Bauer Prize που απονεμήθηκε στην πιο ενδιαφέρουσα ταινία του διαγωνιστικού για εμάς, το «Las Herederas» (φωτό) από την Παραγουάη, μια χώρα σπανιότατα παρούσα σε μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ. To φιλμ αυτό παρακολουθεί τη σχέση ενός ώριμου ζευγαριού γυναικών, της αστικής προέλευσης Τσέλα και της Τσικίτα, οι οποίες αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα αλλά και τη φυλάκιση της δεύτερης. Η ταινία είναι μια υπαινικτική μελέτη πάνω στους χαρακτήρες: η Τσέλα είναι φρόνιμη, συνετή και στην πραγματικότητα ο στύλος του σπιτιού τους σε κάθε επίπεδο και η Τσικίτα η άτακτη, αυτή που κάνει τις επιπολαιότητες και τις κουτσουκέλες και που τα οικονομικά προβλήματα δημιουργούνται κυρίως εξαιτίας της. Εκπληκτικές ερμηνείες και μια κάμερα που κεντράρει στα προφίλ των γυναικών, με παραβολικές εικόνες του αδειάσματος του σπιτιού τους λόγω οικονομικών δυσχερειών, όσο και μια επανάσταση που έρχεται χωρίς να την περιμένεις.

Πολύ ευχάριστη είδηση, επίσης, η βράβευση της Ευαγγελίας Κρανιώτη για το ντοκιμαντέρ της «Obscuro Barroco» με το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής των Teddy Awards. Πρόκειται για ένα θαυμάσιο οδοιπορικό στο Ρίο ντε Τζανέιρο, την «πόλη των ονείρων αλλά και του εφιάλτη», με αφηγήτρια την transgender Λουάνα Μουνίζ, μια iconic μορφή της trans σκηνής της χώρας της.

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

Χρυσή Άρκτος: «Touch Me Not», Αντίνα Πιντιλίε, Ρουμανία
Αργυρή Άρκτος – Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής: «Twarz», Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα, Πολωνία
Αργυρή Άρκτος Alfred Bauer Prize: «Las Herederas», Mαρσέλο Μαρτινέσι, Παραγουάη
Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας: Γουές Άντερσον, «Isle of Dogs», HΠΑ
Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Ηθοποιού: Άννα Μπρουν, «Las Herederas», Παραγουάη
Αργυρή Άρκτος Καλύτερου Ηθοποιού: Άντονι Μπαζόν, «La Prière», Γαλλία
Αργυρή Άρκτος Καλύτερου Σεναρίου: Μανουέλ Αλκαλά & Αλφόνσο Ρουϊσπαλάσιος, «Museo», Μεξικό
Βραβείο Καλλιτεχνικού Επιτεύγματος: Ελένα Οκοπνάγια (για τα σκηνικά και τα κοστούμια του «Dovlatov» του Αλεξέι Γκερμάν)
Βραβείο Καλύτερης Πρώτης Ταινίας: «Touch Me Not», Aντίνα Πιντιλίε, Ρουμανία
Βραβείο Κοινού Panorama: Μυθοπλασία στο «Profile», Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ / Ντοκιμαντέρ στο «The Silence of Others», Aλμουδένα Καραθέδο & Ρόμπερτ Μπάχαρ
Βραβείο FIPRESCI, Διαγωνιστικό: «Las Herederas», Μαρσέλο Μαρτινέσι, Παραγουάη
Βραβείο FIPRESCI, Panorama: «Ribâzu Ejji», Iσάο Γιουκισάντα, Ιαπωνία
Βραβείο FIPRESCI, Forum: « Da Xiang xi di er Zuo », Xoυ Μπο, Κίνα