της Κατερίνας Ανδρεάκου

Ο Ντενί Βιλνέβ δεν θα μπορούσε να κάνει άλλη μια κοινότοπη ταινία επιστημονικής φαντασίας, από την πλειοψηφία των οποίων λείπει – τι ειρωνεία! – η φαντασία, με μεγαλύτερο θύμα τους το σενάριο (και εύκολο νικητή το CGI). Όπως και στο «Sicario», αλλά εδώ σε πολύ αρτιότερο επίπεδο, ο σκηνοθέτης παίζει με το genre της ταινίας του, ανάγοντάς την σε πρωτοκλασάτο παράδειγμα προς μίμηση για τους επόμενους, και μέτρο συγκριτικής «ντροπής» για αρκετούς προηγούμενους, καθώς καταφέρνει να κρατά τις ισορροπίες ανάμεσα στην καλλιτεχνική ωριμότητα και τον απαραίτητο ψυχαγωγικό παράγοντα του πιο mainstream σινεμά (πλησιέστερη «αδελφή ψυχή» βρήκαμε μάλλον το «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, σχεδόν… σαράντα χρόνια πριν!). Μινιμαλιστικό σε οπτικά εφέ, χωρίς ωστόσο να χάνει στιγμή την εν μέρει «ταμπέλα» του sci-fi, το «Arrival» αποτελεί στον πυρήνα του ένα βαθιά συναισθηματικό, ανθρώπινο ψυχολογικό δράμα με «ενήλικο» σενάριο για ανάλογα – και αντάξια – σκεπτόμενο κοινό, ενώ η ερμηνεία τής Έιμι Άνταμς στον βασικό, πολυεπίπεδο ρόλο είναι απλώς αψεγάδιαστη, πλαισιωμένη από ένα καστ (Τζέρεμι Ρένερ, Φόρεστ Γουίτακερ, Μάικλ Στούλμπαργκ) που επίσης στέκεται στο ύψος τού εξαίρετου συνόλου.

Η Άνταμς μας μίλησε στο κόκκινο χαλί της πρεμιέρας τής ταινίας στο λονδρέζικο φεστιβάλ. Με μια λευκή τουαλέτα και το κόκκινο μακρύ μαλλί / σήμα κατατεθέν της να προσφέρει ελάχιστη ζέστη στην ψύχρα της βραδιάς, η ηθοποιός έχει, πια, το gravitas μιας σπουδαίας ρολίστα (έχει ήδη μαζέψει πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσα σε πολυάριθμες άλλες διακρίσεις), αλλά και την πρόσχαρη αύρα που γνωρίσαμε καλά, ειδικά μέσα από το «Η Μαγεμένη», πίσω στο 2007. Πάντα χαμογελαστή και αυθόρμητα ευχάριστη, απάντησε μία-μία στις ερωτήσεις μιας ολόκληρης… ουράς δημοσιογράφων που την περιμέναμε καρτερικά.

«Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτή την ταινία», μας δήλωσε, ενώ το σενάριο (ασφαλώς) ήταν αυτό που σφράγισε την παρουσία της σε αυτή: «Από τις πρώτες δέκα σελίδες του σεναρίου επένδυσα συναισθηματικά πλήρως σε αυτό, κι έπειτα άρχισα να διαβάζω την επιστημονική του πλευρά και λάτρεψα το γεγονός πως [η ηρωίδα] ήταν μια ευφυής, ενστικτώδης γυναίκα σε έναν δυναμικό ρόλο. Φτάνοντας στο τέλος του συνειδητοποίησα πως υπήρχαν τόσα ακόμα να ανακαλύψω και να εξερευνήσω για τον χαρακτήρα και την ιστορία, οπότε αμέσως είπα ‘ναι, ναι, ναι!’».

Κατά τη γνώμη της (αν και γνωρίζαμε λίγο-πολύ ήδη την απάντηση), πρόκειται για μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας πρώτα και προσωπικού δράματος έπειτα ή το αντίστροφο; «Είναι μια ιστορία που έχει και στοιχεία sci-fi και ταινιών με εξωγήινους, αλλά είναι πρωτίστως αληθινά συγκινητική και άμεση».

Η συνεργασία της με τον Ντενί Βιλνέβ ήταν, κατά την ίδια, «ενδιαφέρουσα και εξαιρετική». «Όταν του μιλάς είναι πολύ ήρεμος και σου επιτρέπει με τον τρόπο του να δημιουργήσεις εσύ το δράμα και όχι εκείνος, κι αυτό αρχικά με εξέπληξε, ο τρόπος που χειρίζεται την ταινία».

Όσο για το αν η ίδια πιστεύει στην ύπαρξη εξωγήινων και στο γιατί οι ιστορίες για εξωγήινους μας συναρπάζουν ακόμα τόσο πολύ, μας απάντησε: «Γιατί όχι, σωστά; Ατενίζουμε τα αστέρια εδώ και τόσες γενιές, οπότε… Πιστεύω πως η ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από εμάς ήταν πάντα παρούσα και μου αρέσει, [ενώ] η ιδέα πως είμαστε εντελώς μόνοι μοιάζει τόσο παράξενη».

Το 60ό Φεστιβάλ Λονδίνου συνεχίζεται έως και την Κυριακή. Το «Arrival» βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 8 Δεκεμβρίου.