FreeCinema

Follow us
16.1015:35

Είδαμε το νέο «Halloween» και είναι… του θανάτου!


Το 1978, μια ταινία του Τζον Κάρπεντερ άλλαξε το είδος του σινεμά τρόμου… για πάντα! Το 2018, το καινούργιο «Halloween» του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν έρχεται να συνεχίσει τον θρύλο και να σου θυμίσει με τον καλύτερο τρόπο πως όταν ακούς τον τίτλο «Η Νύχτα με τις Μάσκες»… θα σέβεσαι!

Θα ξεκινήσω επαναλαμβάνοντας κάποια πράγματα που είχα γράψει για την original «Νύχτα με τις Μάσκες» (1978) στο αφιέρωμα με τις 50 καλύτερες ταινίες τρόμου στην ιστορία του σινεμά: «Πριν από τον Τζέισον και τον Φρέντι, υπήρχε ο Μάικλ Μάγερς, ο ψυχοπαθής serial killer που επιστρέφει στη γενέτειρά του για να σκορπίσει τον θάνατο μέσα σε μια νύχτα, σε τέλειο timing με τη γιορτή του Halloween, γεννώντας ουσιαστικά το είδος του slasher film και βάφοντας με αίμα το mainstream κοινό όσο καμία άλλη ταινία τρόμου μέχρι τότε». Με αυτά τα χαρακτηριστικά, το «Halloween» του Τζον Κάρπεντερ κατείχε (δικαίως) τη θέση #5 σε εκείνη την (με αξιολογική σειρά αρίθμησης) λίστα.

Ο τίτλος αυτός είναι ένας από τους πιο πολύπαθους στην ιστορία του genre, καθώς δεν ευτύχησε ποτέ ως franchise. Απέκτησε ένα ελαφρώς αξιοπρεπές sequel το 1981, όμως ακολούθησαν ακόμη οκτώ φιλμ που επιχείρησαν να συνεχίσουν τον μύθο ή να τον ξαναγράψουν από την αρχή (πιο πρόσφατο παράδειγμα, το remake του Ρομπ Ζόμπι από το 2007, το οποίο γνώρισε και μια συνέχεια δύο χρόνια αργότερα… δυστυχώς). Σήμερα, ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν έρχεται να μας παρουσιάσει μια συνέχεια που δείχνει να αδιαφορεί για την ύπαρξη όλων των ενδιάμεσων παραγωγών. Αυτό που πραγματικά καταφέρνει είναι να μας κάνει να ξεχάσουμε όλα τα προηγούμενα φιλμ και να δούμε την καινούργια «Νύχτα με τις Μάσκες» σαν το μοναδικό sequel του original! Ναι, αυτή η ταινία αξίζει τον σεβασμό. Γιατί παρόμοιο σεβασμό επιδεικνύει και ως προς την ταινία του Κάρπεντερ αλλά και ως προς το είδος του σινεμά τρόμου.

Χωρίς spoilers, λοιπόν, ένα μικρό teasing μέχρι τις 25 Οκτωβρίου, ημερομηνία εξόδου της «Νύχτας με τις Μάσκες» στους ελληνικούς κινηματογράφους:

Η βασική γραμμή της πλοκής: Ο Μάικλ Μάγερς έχει ωριμάσει αρκετά κατά τις δεκαετίες που πέρασαν, όντας έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική με συνθήκες φρούρησης που θυμίζουν φυλακή. Οι γιατροί που προσπάθησαν να μελετήσουν την περίπτωσή του δεν κατάφεραν να του πάρουν λέξη! Καθώς ετοιμάζεται, πια, να μεταφερθεί σε άλλο σωφρονιστικό ίδρυμα ασφαλείας, ο θεατής βάζει στοίχημα πως πρόκειται να αποδράσει. Και αν τα καταφέρει, όλοι μας ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί μετά. Το γνωρίζει και η Λόρι Στρόουντ, η μοναδική επιζήσασα της φονικής του μανίας το 1978. Φυσικά, βρισκόμαστε στην περίοδο του εορτασμού του Halloween…

Σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες τρόμου του σήμερα, οι οποίες δεν τολμούν το παραμικρό σε gore θέαμα (βλέπε καταλληλότητα rating) και βασίζονται σε προφανή και ανόητα «μπου» για να τρομάξουν (κυρίως) το teen κοινό, αυτή «Η Νύχτα με τις Μάσκες» έρχεται να σου θυμίσει τι θα πει αληθινό σασπένς και φόβος απέναντι στον ερχομό του θανάτου. Η κλασική φιγούρα του Μάγερς με τη μάσκα εμφανίζεται με μοναδικό σκοπό να σκοτώσει οτιδήποτε βρεθεί μπροστά του και τον κάνει να θέλει να σκοτώσει. Ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν σου δείχνει με ψυχρότητα και κάργα ρεαλισμό (εκτός από ένα πάτημα κεφαλιού, εντάξει…) τους φόνους, μπήγει το μαχαίρι στο… βλέμμα του θεατή όσο πιο βαθιά γίνεται και σε καθηλώνει. Ναι, έτσι γίνεται!

Είναι μια από τις λίγες φορές που ένα φιλμ τρόμου δεν θέλει να δείχνει «παιδιάστικο». Ο τόνος είναι σοβαρός, οι θεατές που μεγάλωσαν με το φιλμ του Κάρπεντερ μάλλον θα συγκινηθούν με τη διαχείριση του μυθικού τίτλου, ενώ οι νεότερες γενιές θα μάθουν τι θα πει αστυνομικό θρίλερ με serial killer όσο πιο αγριευτικά έχουμε δει κάτι παρόμοιο (και χωρίς μεταφυσικά στοιχεία) εδώ και πολλά χρόνια. Κοινώς, η ταινία καταφέρνει να πετύχει κάτι σπάνιο: να προσεγγίσει (με αξιώσεις) ένα ιδιαίτερα ανοιχτό σε ηλικίες κοινό που θα ξαναζήσει και θα θυμηθεί τι θα πει «Νύχτα με τις Μάσκες».

Υπάρχουν ανεπαίσθητες δόσεις χιούμορ σε ατάκες («Εσύ πρέπει να είσαι ο καινούριος δόκτωρ Λούμις!»), αιχμηρός σαρκασμός απέναντι στην επιστήμη της ψυχανάλυσης και εκείνους που την ασκούν, όσο και μια ενδιαφέρουσα αντιμετώπιση της σημερινής νεολαίας, η οποία δεν παρουσιάζεται στερεοτυπικά καρικατουρίστικη. Το φιλμ θέλει πρωτίστως να «μιλήσει» σε αυτό το κοινό. Χωρίς να το αντιμετωπίζει σαν σκουπίδι – πελάτη της στουντιακών προδιαγραφών φιλμικής υπερ-κατανάλωσης.

Η Τζέιμι Λι Κέρτις θα πρέπει να αισθάνθηκε υπερήφανη που, επιτέλους, βγήκε ένα τόσο καλό sequel του «Halloween». Σε κάποια σημεία, μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με το original!

Δεν θέλω να πω περισσότερα (και αποφύγετε και τα trailers, περιέχουν στιγμιότυπα που δεν κάνει να έχετε δει από πριν!). Προσωπικά, έπαθα πλάκα! Στην Αμερική θα προκαλέσει υστερία. Και αξίζει να γίνει το ίδιο παντού. Γιατί πολύ το είχανε βασανίσει το genre εσχάτως. Ο τρόμος δεν είναι κάτι το… κλοουνίστικο. Ήταν αυτό εδώ. Ακριβώς. Καλώς σε βρήκαμε και πάλι, Μάικλ Μάγερς.

Η «Νύχτα με τις Μάσκες» ξεκινά την προβολή της σους ελληνικούς κινηματογράφους από τις 25 Οκτωβρίου, σε διανομή της εταιρείας Tulip.