του Ηλία Φραγκούλη

Για μερικές εβδομάδες, ήταν το πιο αυθεντικό κι ανόθευτο πράγμα που παρακολουθήσαμε από την ελληνική τηλεόραση τούτη τη σεζόν. Προσοχή στη χρήση του «από» και ουχί του «στην». Διότι το «Shopping Star» έγινε trend κυρίως μέσω των social και των επεισοδίων που μπορούσε να βρει κανείς ημερησίως στο YouTube channel του STAR, αφήνοντας σχεδόν σε δεύτερη μοίρα την τηλεθέαση (η οποία σάρωσε, επίσης) στην ώρα μετάδοσής του. Κάποιοι το πήραν χαμπάρι από το ξεκίνημά του, άλλοι (όπως εγώ) έξαφνα βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα edit των «καλύτερων» στιγμών της παίκτριας Τζίνας (από το Κρυονέρι) στο Facebook και δοκίμασαν να μπουν στον κόπο να δουν ολόκληρα επεισόδια. Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής: ήταν εθιστικό μέχρι τέλους (σεζόν).

Για τους εντελώς αδαείς και «παρθένους» συμπολίτες μας, το «Shopping Star» μεταδιδόταν κάθε μέρα από το κανάλι του STAR και στα πέντε επεισόδια της εβδομάδας ο αντίστοιχος αριθμός παικτριών έμπαινε στη δοκιμασία να βγει για ψώνια και για κομμωτήριο με ένα συγκεκριμένο θέμα ένδυσης (ντύσου κουμπάρα, ντύσου για το σκυλάδικο, ντύσου για επαγγελματικό interview, ντύσου boho, ντύσου chic με δερμάτινα) και με budget της τάξης των τετρακοσίων ευρώ, το οποίο είχε δικαίωμα να ξοδέψει εντός τριών ωρών, προτού επιστρέψει στο studio και κάνει μια αυτοσχέδια «πασαρέλα» για να βαθμολογηθεί από τις τέσσερις υπόλοιπες παίκτριες. Την τελευταία μέρα, η Βίκυ Καγιά ως έμπειρη και «ιέρεια» της μοδός, έδινε κι αυτή τη στιλιστική της βαθμολογία που, εν τέλει, έκρινε τη νικήτρια η οποία εγκατέλειπε το όλο σκηνικό με δάκρυα, χοροπηδητά, αγκαλιές κι ένα χιλιάρικο μετρητά.

Οι πρώτες εβδομάδες του «Shopping Star» αποτελούν μια σοκαριστική καταγραφή ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος για το σήμερα. Γυναίκες κάθε ηλικίας, μεσοαστικής και κάτω τάξης, από κάθε γειτονιά του λεκανοπεδίου (κυρίως), εμφανίζονταν μπροστά στον τηλεοπτικό φακό ακριβώς όπως είναι και στην πραγματική ζωή τους. Διαμαντάκια χαρακτήρα, εμφάνισης και κάποιου πνευματικού επιπέδου μπλέκονταν με ένα αδιανόητο δείγμα white trash λουμπεναριού, «αφτιασίδωτου» ακόμη από την επίδραση της μετάδοσης της εκπομπής. Όπως η προαναφερθείσα Τζίνα (από το Κρυονέρι), μια αγνή (sic) περίπτωση τσαμπουκαλεμένου θηλυκού με λαϊκά ένστικτα, δολοφονικά και φθονερά σχόλια για τις συμπαίκτριές της και γούστο από ακαθόριστη δεκαετία του παρελθόντος. Χωρίς πλάκα, η Τζίνα έγραψε τηλεοπτική Ιστορία. Και υπήρξε η ουσιαστική «πρέσβειρα» της εξάπλωσης και της τεράστιας δημοτικότητας του «Shopping Star».

Το «φαινόμενο» Τζίνα (εβδομάδα #1), δυστυχώς, δεν επαναλήφθηκε (επιλαχούσα για το βάθρο θα ονομάτιζα μονάχα την εκπληκτική και πρόσχαρη Πάρης που αγαπούσε τα «νεοκλασικά» φορέματα, από την εβδομάδα #9): το fun δεν ξαναχτύπησε ποτέ κόκκινο σε τέτοια επίπεδα πολιτισμικού σοκ, όσο κι αν προσπάθησαν να μετατραπούν σε ινδάλματα τα (κυριολεκτικά) trolls Ελένη (εβδομάδα #21, με το urban legend status που την ακολούθησε, ότι επρόκειτο για θυγατέρα του Σουγκλάκου) και Κατερίνα (εβδομάδα #29), με την τελευταία να δυναμιτίζει κανονικά τη ροή του παιχνιδιού, καθώς δεν εμφανίστηκε ποτέ για να κάνει τα δικά της ψώνια και την «πασαρέλα»!

Για τις πρώτες παίκτριες του «Shopping Star», οι παρατηρήσεις και τα σχόλια της Καγιά έμοιαζαν με ένα είδος «κρυφού σχολειού», το οποίο σταδιακά αλλοίωσε τον χαρακτήρα τους, άρα και το original content της εκπομπής, πόσω μάλλον τις «ένοχες» απολαύσεις τού τηλεθεατή που την παρακολουθούσε για… τους λάθος λόγους. Τα σαρδάμ, τα σκοτωμένα ελληνικά ή οι προφορές ξένων γλωσσών που έκοβαν την ανάσα από το γέλιο έδωσαν τη θέση τους σε ένα πιο σχετικό και «εξευγενισμένο» λεξιλόγιο το οποίο εισήγαγε στην καθομιλουμένη (και έξω από το παιχνίδι, φυσικά!) στερεοτυπικές εκφράσεις που σπάνια θα άκουγες εκεί έξω πριν από την εμφάνιση του «Shopping Star». Το να φοράς μαύρα έγινε «total black», τα ρούχα απέκτησαν «θόρυβο» (από busy σχέδια, χρώματα και υπεράνω του αποδεκτού «πληροφορία»), το «ήσυχο» look έγινε must και το γούστο της Βίκυς Καγιά (όχι μεγάλες στάμπες, όχι «ξεβάμματα» και υπερβολικά σκισίματα στα jeans, όχι στις τεράστιες πλατφόρμες «ημιορόφου») επιβλήθηκε σχεδόν δικτατορικά, με αποτέλεσμα οι παίκτριες των τελευταίων εβδομάδων να προσεγγίζουν περισσότερο ένα μοντέλο τύπου «Stepford Wives» παρά ένα αληθινό ξεγύμνωμα του εαυτού τους on camera. Το «καλούπωμα» και η τάση για αντιγραφή τις μετέτρεψε από κανονικούς ανθρώπους σε… ρόλους.

Ακόμα πιο δυσάρεστο ήταν το συμπέρασμα ενός άκρατου συντηρητισμού από τις ίδιες, για το τι εστί «προκλητική» εμφάνιση ή, αν είναι δυνατόν, μέσω του ακούσματος της φράσης «για την ηλικία της»! Μπορεί στο θέμα των… κιλών να περνούσε ένα (χαμογελαστό) φίλτρο «πολιτικής ορθότητας» στα σχόλια, ενίοτε με το διακριτικό άλλοθι του αν μια παίκτρια «υποστήριζε» το ρούχο που φορά ή όχι, όμως ο κρυπτορατσισμός προς την «πατημένη» ωριμότητα, η οποία έθετε τα όρια της υπερβολής ή της «πουτανιάς» στο συνολικό look, δεν ήταν εύκολο να περάσει στα «ψιλά» γράμματα. Για τις επισκέψεις του συνεργείου στα σπίτια των παικτριών καλύτερα να μη γίνει κουβέντα, είδαμε μέχρι και… πηγάδι (!) σε καθιστικό (ενδεχομένως αυλή που χτίστηκε για να αποκτήσει χαρακτήρα «δωματίου» / διαμερίσματος της κόρης που μεγάλωσε και έπρεπε να βρει την «ανεξαρτησία» της – μάλλον με τους γονείς από πάνω…).

Η πρώτη σεζόν του «Shopping Star» μόλις ολοκληρώθηκε, στα 150 επεισόδια. Σίγουρα θα χρειαστεί κάποια ανανέωση το concept για του χρόνου, η Βίκυ Καγιά θα πρέπει να ανατρέψει λίγο το «μάθημά» της για να αποφύγουμε την πλήξη και η παραγωγή θα πρέπει να λάβει υπόψη ότι μεγάλη μερίδα του κοινού τής εκπομπής γουστάρει και το pure trash, πάνω στο οποίο βασίζεται υψηλό ποσοστό της απόλαυσης του παιχνιδιού. Εάν τούτο το άρθρο φτάσει στα σωστά αυτιά, λοιπόν, ας σημειωθούν με… σοβαρότητα τα παρακάτω αιτήματα:

α) Μια (τουλάχιστον) εβδομάδα με… άνδρες παίκτες είναι τεράστια επιθυμία των σκληροπυρηνικών fans από τα social.
β) Γύρισμα στη Θεσσαλονίκη, ρε παιδιά! Στιλιστικός «παράδεισος». Θα πλαντάξουμε!
γ) Εβδομάδα «all-stars» με παίκτριες που δεν κέρδισαν απαραίτητα στο παιχνίδι αλλά η φήμη τους άφησε εποχή και θα θέλαμε να τις ξαναδούμε. Καταλαβαίνετε…

Με το καλό η συνέχεια. Φιλιά στη Βίκυ, τον «Τζέισον» και τη φωνή «από ψηλά»!