της Ιωάννας Παπαγεωργίου

Όσοι έχουμε χάσει αιφνίδια, πρόωρα και δη τραγικά έναν δικό μας, αγαπημένο άνθρωπο, γνωρίζουμε, τώρα πια, που ο πόνος έχει καταλαγιάσει, πως αυτή η απώλεια δεν ξεπερνιέται. Απλά μαθαίνεις να ζεις μαζί της. Κι αν είσαι αρκετά τυχερός, δυνατός και συνειδητοποιημένος, αν σου δόθηκε ο κατάλληλος χρόνος και χώρος να θρηνήσεις και να προχωρήσεις, αυτή η απώλεια μπορεί να πάψει να σε βαραίνει και να μετουσιωθεί σε αστείρευτη δύναμη ζωής: ένα πυρακτωμένο κίνητρο για να πάψεις απλά να επιβιώνεις και να αρχίσεις επιτέλους να ζεις. Την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό, την κάθε μέρα. Όσο καλύτερα μπορείς. Μαζί με τους ανθρώπους σου. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο. Γιατί μόνο έτσι ίσως καταφέρεις κάποια στιγμή να εκπληρωθείς. Γιατί οι άνθρωποι που χάσαμε, έτσι μοναχά συνεχίζουν να ζουν: μέσα στο θυμικό μας. Γιατί, τέλος, αυτή η με πολύ κόπο, αμφιβολία και οδύνη αποκτημένη, αρμονική και γόνιμη συμβίωση με την απώλεια, αποτελεί την καλύτερη ένδειξη της θνητότητας – και δη της ανθρωπιάς μας.

Τι γίνεται, όμως, όταν ο θάνατος ακυρώνεται (!) με κάποιον τρόπο; Όταν οι άνθρωποί μας δεν φεύγουν και χάνονται απλά, αλλά στέκονται και πάλι όρθιοι και συνεχίζουν να περπατούν, με το πνεύμα και την ψυχή τους νεκρά, αλλά το σώμα και το αιμοδιψές ένστικτο τους για συντήρηση ολοζώντανα; Όταν πεθαίνουν και επιστρέφουν για να σπείρουν τον θάνατο, σαν στελέχη ενός (εκ φύσεως) άλογου και άσπλαχνου ιού; Όταν, δηλαδή, δεν αγωνίζεσαι να συμφιλιωθείς μόνο με τον χαμό τους, αλλά και με το γεγονός ότι οφείλεις να τους «σκοτώσεις» ξανά, με μια σφαίρα, ένα βέλος ή μια μαχαιριά στο κεφάλι; Τότε η μονομαχία με την απώλεια και ο αγώνας για διατήρηση της ανθρωπιάς μας γίνεται πολύ πιο σκληρός, δύσκολος και επώδυνος. Ο χαρακτήρας καθενός μας απογυμνώνεται από κάθε μάσκα και κάθε επιτήδευση και αποκαλύπτει την αμφιλεγόμενη, λαβωμένη, αλλά διαρκώς εξελισσόμενη αλήθεια του. Και ο θάνατος αποκτά ακόμα πιο βαρύνουσα σημασία. Αυτό το τρίπτυχο, αγώνας για ανθρωπιά, αποκάλυψη χαρακτήρα και σημαίνων θάνατος, βρισκόταν και βρίσκεται πάντα στην καρδιά αυτού του αριστουργηματικού, κομικόθεν, εμπορικού και καλλιτεχνικού φαινομένου του AMC και του «δικού» μας FOX, «The Walking Dead». Έτσι, πριν αναρωτηθούμε τι περιμένει τον Ρικ, τον Ντάριλ, την Κάρολ, τη Μισόν και τα λοιπά μέλη της – κατ’ επιλογήν – οικογένειάς του, στα τελευταία οκτώ επεισόδια του 5ου κύκλου, θυμόμαστε έναν-έναν τους συγκλονιστικότερους και σπουδαιότερους διπλούς θανάτους που τους οδήγησαν ως εδώ, και γεωγραφικά και συναισθηματικά, επιζήσαντες ακόμα ή… επιτέλους ζωντανούς (;).

Έιμι. Ο χρόνος που απομένει.
Σεζόν 01, Επεισόδιο 05

Ο πρώτος θάνατος που βιώνει η ομάδα των επιζώντων της ζόμπι αποκάλυψης, πριν ακόμα δημιουργηθούν και δέσουν οι μεταξύ τους «οικογενειακοί» δεσμοί. Στο πρώτο τους, βιαστικό «σπίτι», στην κατασκήνωση δίπλα στη λίμνη, ζόμπι εισβάλουν ξαφνικά τη νύχτα, δαγκώνοντας στον λαιμό τη μικρή αδελφή της Άντρια, Έιμι. Η μεγάλη, λίγο-πολύ ξένη αδελφή στέκει άυπνος φρουρός δίπλα στο άψυχο κορμί τής Έιμι μέχρι τη νεκρανάστασή της. Και τότε, αφού της ζητά συγνώμη που δεν ήταν πάντα δίπλα της, αφού πίστευε «πως είχε περισσότερο χρόνο», την αποχαιρετά με μια σφαίρα στο κεφάλι. Θάνατος που στοίχειωσε αμετάκλητα την Άντρια και την οδήγησε σε αυτοκτονικές συμπεριφορές και συνεχείς λάθος επιλογές (τόσο με τον Σέιν, όσο και με τον Κυβερνήτη), ενώ ανάγκασε την ομάδα στην πρώτη της μετακίνηση, προς αναζήτηση καλύτερου καταφυγίου.

Σοφία. Το κορίτσι που εξαφανίστηκε.
Σεζόν 02, Επεισόδιο 07

Midseason φινάλε του 2ου κύκλου και σημείο καμπής για ολόκληρη τη σειρά, αφού από εδώ και μετά αρχίζει πραγματικά να μεγαλουργεί και στα ratings, και στις σελίδες των κριτικών, και – κυρίως – στις καρδιές των ορκισμένων, πλέον, fans της. Ο Σέιν εκτρέπεται όλο και περισσότερο στις σκοτεινές ατραπούς τού θυμού και της εκδίκησης της ψυχής του κι έρχεται σε πλήρη ρήξη με την υπόλοιπη ομάδα όταν ανοίγει τον αχυρώνα, για να απελευθερώσει και να εξολοθρεύσει τα ζόμπι που είχε «περισώσει» ο Χέρσελ ελπίζοντας να ανακαλύψει τον τρόπο θεραπείας τους. Ο Ρικ, η Άντρια, ο Ντάριλ και ο Γκλεν αναγκάζονται, επίσης, να πάρουν τα όπλα για σταματήσουν το εν δυνάμει ανεξέλεγκτο σμήνος από ζόμπι που τους απειλεί. Μέχρι που μετά την παύση των εχθροπραξιών, από την αποθήκη, ένα ακόμα ζόμπι βγαίνει διστακτικά: η Σοφία, η έφηβη κόρη τής Κάρολ, η τύχη της οποίας αγνοείτο από το πρώτο επεισόδιο του κύκλου. Απερίγραπτα συγκινητική, συνταρακτική σκηνή, που αποτελεί και αφετηρία της μακριάς πορείας της Κάρολ προς την ενδυνάμωση και την εξέλιξή της σε μητέρα – πολεμίστρια.

Ντέιλ. Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς.
Σεζόν 02, Επεισόδιο 11

Σε μια ήσυχη, νυχτερινή του περιπλάνηση, ο Ντέιλ πέφτει θύμα ενός «περιπατητή» (με τον οποίο είχε προηγουμένως «παίξει» και αφήσει «ζωντανό» ο Καρλ). Και παρόλο που δεν τον δαγκώνει, τον ξεκοιλιάζει τόσο κυριολεκτικά, που η μόνη του επιλογή είναι η ευθανασία. Από τον Ντάριλ. Που ψελλίζει «λυπάμαι, αδελφέ». Ένας από τους πιο απρόοπτους, από το πουθενά, θλιβερότερους θανάτους ολόκληρης της σειράς, στερεί από την ομάδα γενικά, και την Άντρια ειδικά, την (ευ)συνείδησή τους, τον Τζίμινι Κρίκετ τους.

Σέιν. Γιν και Γιανγκ.
Σεζόν 02, Επεισόδιο 12

Ο Σέιν αναμετράται επιτέλους με τον Ρικ και ξεκαθαρίζει της προθέσεις του: είναι καλύτερος σύντροφος για τη Λόρι, καλύτερος πατέρας για τον Καρλ, καλύτερος άνδρας και καλύτερος ηγέτης για την ομάδα. «Θα τους λείψεις, αλλά θα το ξεπεράσουν. Το ξεπέρασαν ήδη μια φορά», του λέει και τον προκαλεί να σηκώσει το όπλο του, για να μη σκοτώσει έναν άοπλο. Ο Ρικ, όμως, αντιδρά σωστά και τον προλαβαίνει. Έτσι, τη μια στιγμή ο Σέιν είναι νεκρός και την άλλη… ζόμπι. Τη μια στιγμή ο Καρλ είναι παιδί και την άλλη… σηκώνει το όπλο και πυροβολεί. Τον απαρηγόρητο πατέρα του φαινομενικά, τον νεκραναστημένο Σέιν πίσω από τον πατέρα του, στην πραγματικότητα. Και ο Ρικ έρχεται αντιμέτωπος με τρεις αβάσταχτες αλήθειες ταυτόχρονα: α) ο γιός του μόλις σκότωσε την παιδικότητά του, οριστικά και αμετάκλητα, β) το να είσαι ηγέτης σημαίνει πως μερικές φορές πρέπει να παίρνεις και να πραγματοποιείς σκληρές, ακόμα και απάνθρωπες αποφάσεις, όπως ο Σέιν (το σκοτεινό του είδωλο στον καθρέφτη) και γ) πως δεν χρειάζεται να σε δαγκώσει ζόμπι για να γίνεις ζόμπι. Αρκεί να πεθάνεις. Ακόμα και από φυσικά αίτια!

Λόρι. Η θυσία.
Σεζόν 03, Επεισόδιο 04

Σκηνή που ραγίζει… ακόμα και τις πέτρες. Απώλεια που θα μείνει για πάντα στην (τηλεοπτική) ιστορία. Το «The Walking Dead», στο τέταρτο μόλις επεισόδιο του 3ου κύκλου του, αποχαιρετά την πρωταγωνίστριά του (!) και δείχνει τα δόντια του: εδώ όπως και στην πραγματικότητα, ο θάνατος μπορεί να διεκδικήσει τη ζωή οποιουδήποτε, οποτεδήποτε. Σε ένα τηλεοπτικό πεντάλεπτο που δύσκολα χωρά σε λόγια, αφήνει τα μάτια στεγνά ή την καρδιά ήσυχη, η εγκυμονούσα Λόρι ζητά από τον γιο της να μην αφήσει αυτόν τον κόσμο να τον χαλάσει και διατάζει τη Μάγκι να της ανοίξει την κοιλιά (όπως όπως, με ένα μαχαίρι, χωρίς αναισθησία) για να σώσει το μωρό της και, ταυτόχρονα, να κρατήσει την ελπίδα (που τόσο ανάγκη έχει η ομάδα τους) ζωντανή. Έτσι, η μικρή Τζούντιθ έρχεται στον κόσμο, υποχρεώνοντας τον αδελφό της, Καρλ, να (ξανα)σκοτώσει τη μάνα τους, περιπλανώμενος ακόμα πιο μακριά σε οδυνηρά, κακοτράχαλα μονοπάτια της πρώιμης ενηλικίωσης, και τον πατέρα της (που δεν είχε ακόμα συμφιλιωθεί τελείως με τη γυναίκα του, μετά τον θάνατο του Σέιν) να παρασυρθεί σε μια επικίνδυνη δίνη ενοχών, φαντασμάτων και παραισθήσεων.

Μερλ. Ω αδελφέ, που είσαι;
Σεζόν 03, Επεισόδιο 15

Ο ανύπαρκτος στο comic χαρακτήρας του Ντάριλ είχε ήδη ξεχωρίσει ως ένας από τους πιο αγαπημένους των fans της σειράς. Από αυτό το επεισόδιο και μετά, όμως, γίνεται το απόλυτο αντικείμενο λατρείας μας. Εδώ, άλλωστε, είναι που ο Ντάριλ λυγίζει, τσακίζει, αλλά και κάνει φανερή την ουσιαστική, σταδιακή αλλαγή του, προς τον καλύτερό του εαυτό, που ξεκίνησε αργά και δειλά μετά την εξαφάνιση της Σοφία. Το κωλόπαιδο γίνεται άνδρας, και ο άνδρας άνθρωπος, όταν πάνω που αρχίζει να γνωρίζει, να κατανοεί και να συγχωρεί τον – έστω και αργά έντιμο και γενναίο όσο ποτέ άλλοτε – μεγάλο του αδελφό, τον χάνει για πάντα. Πρώτα από μια σφαίρα του Κυβερνήτη, και μετά από το δικό του, ελεήμον μαχαίρι. Πριν ξεσπάσει σε λυγμούς…

Άντρια. Το κορίτσι που άφησα πίσω.
Σεζόν 03, Επεισόδιο 16

Η Άντρια είχε πια καταντήσει να είναι ο πιο αντιπαθητικός ήρωας της σειράς. Αδίκως, κατά τη γνώμη μου, αφού απλά αποτελούσε απόδειξη πως σε έναν παράλογο, απάνθρωπο κόσμο, όταν έχεις χάσει τα πάντα και η απελπισία έχει γίνει μόνιμος συνοδοιπόρος σου, μπορείς εύκολα να παγιδευτείς σε φρούδες ελπίδες, και να οδηγηθείς σε άστοχες, εντελώς λάθος επιλογές, ακόμα κι αν έχει τις καλύτερες προθέσεις. Παράδειγμα προς αποφυγή, αλλά και συγχωρεμένη από τους υπόλοιπους, που της αναγνωρίζουν ότι όντως προσπάθησε, δαγκωμένη από έναν πρώην σύμμαχό της, στο δωμάτιο βασανισμού του Κυβερνήτη, η Άντρια αυτοκτονεί, με τη Μισόν στο πλευρό της, κουράγιο και παρηγοριά της.

Χέρσελ. Χωρίς οίκτο.
Σεζόν 04, Επεισόδιο 08

Το midseason φινάλε του προηγούμενου, 4ου κύκλου, ήταν ένα από τα πιο σπαρακτικά και επώδυνα τηλεοπτικά «πλάσματα» που είδαμε ποτέ. Πάνοπλος (συμπεριλαμβανομένου και ενός tank!) ο Κυβερνήτης και κρατώντας ομήρους τη Μισόν και τον Χέρσελ, απαιτεί από τον Ρικ και την «οικογένειά» του να εγκαταλείψουν τη φυλακή. Ο Ρικ του αντιπροτείνει να ζήσουν όλοι μαζί ειρηνικά σε αυτήν, αποσπώντας ένα αδιόρατο χαμόγελο υπερηφάνειας από τον Χέρσελ. Για μια γλυκιά στιγμή πιστέψαμε πως ο Κυβερνήτης δεν έχει ξεπεράσει το σημείο χωρίς επιστροφή και θα συμφωνήσει. Η στιγμή, όμως, περνά γρήγορα, ο Κυβερνήτης μονολογεί «Ψεύτη…» και κατεβάζει το σπαθί του στον λαιμό του Χέρσελ. Ξανά και ξανά. Θρήνος, οργή και ουρλιαχτά κλάματος. Επί και εκτός μικρής οθόνης. Η ομάδα χάνει ξανά το σπίτι της και για δεύτερη φορά την (ευ)συνείδησή της – έναν ακόμα Τζίμινι Κρίκετ της.

Λίζι. Η άβυσσος.
Σεζόν 04, Επεισόδιο 14

«Όταν κοιτάς πολύ ώρα μέσα σε μια άβυσσο, η άβυσσος κοιτά πίσω μέσα σε σένα». Η μικρή Λίζι κοιτά, αλλά δεν καταλαβαίνει ούτε την άβυσσο γύρω της, ούτε την άβυσσο μέσα της. Η Κάρολ κοιτά και καταλαβαίνει. Και ζει τον χειρότερο εφιάλτη της. Η μικρή Λίζι πιστεύει πως με το να γίνεις ζόμπι νικάς τον θάνατο και μπορείς να ζήσεις για πάντα. Γι’ αυτό και σκοτώνει την αδελφή της, Μάικα, μαχαιρώνοντάς την στην κοιλιά. Δεν της πειράζει το κεφάλι για να μπορέσει να επιστρέψει. Η Κάρολ δεν έχει επιλογή. Της λέει πως την αγαπά, πως όλα εξελίσσονται έτσι όπως πρέπει, και της ζητά να κοιτάξει τα λουλούδια. Η Λίζι ζητά συγνώμη και κοιτάζει τα λουλούδια, καθώς η Κάρολ σηκώνει το όπλο και ολοκληρώνει έναν κύκλο της ωρίμανσής της. Είναι πια αναμφίβολα πολεμίστρια. Και μητέρα / φύλακας άγγελος των αδυνάτων. Παραμένει άνθρωπος, όμως; Η απάντηση δεν είναι απλή, ούτε εύκολη. Το σίγουρο είναι πως άλλο ένα επεισόδιο του «The Walking Dead» γράφει ανεξίτηλη (τηλεοπτική) ιστορία.

Μπεθ. Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού.
Σεζόν 05, Επεισόδιο 08

Ναι, η Μπεθ εκπληρώθηκε και βρήκε τη δύναμή της. Και η κατακερματισμένη σε διαφορετικά σημεία του ορίζοντα οικογένεια, επιτέλους, ξαναενώθηκε. Η λαχτάρα της επανασύνδεσης, όμως, έγινε κόμπος στον λαιμό και ποτάμι δάκρυα στα ματιά. Γιατί μόλις η Μπεθ «κατάλαβε» και σήκωσε άφοβο ανάστημα στην πρώην δεσμοφύλακά της έφαγε «κατά λάθος» μια σφαίρα στο κεφάλι. Έτσι, μετά τον πατέρα της, η Μάγκι έχασε και την αδελφή της. Μετά τη Λόρι, ο Ρικ έχασε και μια ακόμη (θετή) μητέρα, της Τζούντιθ. Μετά τον αλερφό του, ο Ντάριλ έχασε και την αλάνθαστη πυξίδα του. Μετά τη Λίζι και τη Μάικα, η Κάρολ έχασε και μια ακόμη (θετή) κόρη. Και μετά την ελπίδα τής θεραπείας στην Ουάσινγκτον, όλοι τους έχασαν και ένα ακόμα αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειας και της ταυτότητάς τους. Χαμένοι και γεωγραφικά και συναισθηματικά, πλέον. Πώς θα αντιδράσουν όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά; Πού να πάνε τώρα; Τι να αναζητήσουν; Και σε τι να ελπίσουν;

Οι απαντήσεις αρχίζουν να έρχονται από σήμερα. Στη midseason πρεμιέρα του 5ου κύκλου, στο FOX. Στο ένατο επεισόδιο, που φέρει τον τίτλο «What Happened and What’s Going On». Το οποίο είναι απλά «fucking nuts», κατά τον Άντριου Λίνκολν (Ρικ), «μοναδικό, που οι fans θα αγαπήσουν για πολλούς λόγους, αλλά και θα μισήσουν για επίσης πολλούς λόγους», κατά τον δημιουργό της σειράς, Ρόμπερτ Κέρκμαν, και «ένα επεισόδιο στο οποίο δώσαμε τα πάντα, που ξεκινά πολύ έντονα και πολύ συγκινητικά», κατά τον show-runner και σεναριογράφο του, Σκοτ Μ. Γκίμπλ. Ο οποίος συνεχίζει: «Θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, και το επεισόδιο Εννέα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από ότι σας έχουμε συνηθίσει. Σίγουρα δεν είχαμε ξανά παρόμοια πρεμιέρα με αυτή. Είμαστε πολύ υπερήφανοι γι’ αυτή και ελπίζουμε να συμφωνήσετε». Αμήν!

Το «The Walking Dead» επιστρέφει με νέα επεισόδια, που θα παίζουν αμέσως μετά την Αμερική, αποκλειστικά στο FOX, κάθε Δευτέρα στις 22:30. H σειρά έχει ήδη πάρει το πράσινο φως και για τον 6ο κύκλο επεισοδίων. Το κανάλι FOX είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω NOVA, OTE TV, hol και CYTA HELLAS.