του Νίκου Παλάτου

Μία γρήγορη ματιά να ρίξει κανείς στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα των κινηματογράφων, θα διαπιστώσει πως αυτό δεν φείδεται animation τίτλων για όλες τις ηλικίες και γούστα. Εάν ακόμα δεχτούμε πως ήταν απαραίτητο να προστεθεί άλλος ένας, το βέβαιον είναι πως δεν χρειαζόταν τούτος να είναι ένα φιλμ για παιδιά προσχολικής (ή με το ζόρι των πρώτων τάξεων του δημοτικού έστω) ηλικίας, η θέση του οποίου βρίσκεται δικαιωματικά στην πρωινή τηλεοπτική ζώνη του σαββατοκύριακου – και μόνον σε αυτήν.

Γλυκό σκυλάκι ονόματι Μπελάς περνά ζωή και κότα στην πολυτελή έπαυλη γηραιάς κυρίας, καθώς τυγχάνει περιποίησης πέντε αστέρων, με τις ξάπλες του, τις μάσες του και γενικά όλα του τα comfort. Η ζωή του θα έρθει πάνω-κάτω όταν η καλοσυνάτη γιαγιά αποδημήσει ξαφνικά εις Κύριον, αφήνοντας κληρονομιά όλη της την περιουσία στους μόνους εν ζωή συγγενείς της. Το νεαρό ζεύγος στρίγγλας γυναίκας και χαζούλη άνδρα βλέπει από το πουθενά την τύχη να του χαμογελά, το πρώτο, δε, πράγμα το οποίο κάνει άπαξ του ακούσματος του… χαρμόσυνου νέου, είναι να δώσει πόδι στον Μπελά, καθώς ο σκυλάκος δεν τους είναι καθόλου απαραίτητος. Δεν γνωρίζουν, βέβαια, πως η φυσική παρουσία του τετράποδου στην έπαυλη, αλλά και η ζεστή φροντίδα προς αυτό, αποτελεί αδιαπραγμάτευτο όρο της διαθήκης της μακαρίτισσας. Ξεκινούν έτσι έναν αγώνα δρόμου ώστε να το φέρουν έγκαιρα πάση θυσία πίσω, όμως ο σκύλος έχει μπλέξει για τα καλά σε έναν άγνωστο γι’ αυτόν κόσμο, όπου μόνο αν είσαι σκληρός και δυνατός μπορείς να τα βγάλεις πέρα.

Πέραν της καταλληλότητας ως θέαμα για ανήλικα, τίποτα δεν υπάρχει εδώ που θα κάνει τον «Σκυλομπελά» να προτείνεται στους γονείς ώστε να το επιλέξουν για τη διασκέδαση των τέκνων τους. Η βοήθεια στην οποία το κακόκαρδο αντρόγυνο καταφεύγει ώστε να ξετρυπώσει τον Μπελά, είναι μια animated μορφή του Ace Ventura (ο περίφημος «Ντετέκτιβ Ζώον» του Τζιμ Κάρεϊ) στο ακόμα πιο… γκάου του, που ενώ υποτίθεται πως υπάρχει για να προσφέρει χάχανο, καταφέρνει απλά να διανθίσει το στόρι με μια υποπλοκή γενναίας βλακείας. Οι περιπέτειες στις οποίες το κάποτε σαλονάτο σκυλάκι μπλέκει εκεί έξω στη φύση, έχουν να κάνουν κυρίως με οργισμένη συμμορία σκίουρων που δεν ξεχνούν ποτέ και για κανέναν λόγο πως ο Μπελάς… πάτησε τα βελανίδια τους, με αποτέλεσμα να προσπαθούν να πάρουν εκδίκηση από αυτόν (επιστρατεύοντας για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο… μουσικοχορευτικές φιγούρες ώστε να το επιτύχουν).

Κοντά σε όλα αυτά συναντάμε τα άλλα σκυλιά του δρόμου που αρχικά θα εκλάβουν το νεοφερμένο αδέσποτο ως εχθρό (για να το πάρουν σύντομα υπό την προστασία τους) και ένα γλυκό μελαγχολικό κορίτσι με κιθάρα που θα το βοηθήσει ταΐζοντάς το πίτσες από την delivery δουλειά της (και θα του πει κι ένα τραγούδι, με τη συνεισφορά του Snoop Dog!), με μία αφήγηση που ούτε στοιχειώδη εξυπνάδα διαθέτει, ούτε και κάποιο χιούμορ. Το σχέδιο είναι πολύ κάτω του μετρίου συγκρινόμενο με τα animation που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, κάνοντας (όπως και να το δει κανείς) τούτο εδώ να μοιάζει όχι απλά με τον φτωχό, αλλά με τον μπατίρη συγγενή του «Μπάτε Σκύλοι Αλέστε» (2016). Αν θέλετε ντε και καλά να δείτε σκυλάκια σε δράση, το φετινό sequel του τελευταίου όλο και κάπου θα προβάλλεται ακόμα.