FreeCinema

Follow us

ΣΚΟΤΩΣΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΜΟΥ (2019)

(REBELLES)

  • ΕΙΔΟΣ: Μαύρη Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλάν Μοντουί
  • ΚΑΣΤ: Σεσίλ ντε Φρανς, Γιολάντ Μορό, Οντρέ Λαμί, Σιμόν Αμπκαριάν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 87'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: SEVEN FILMS

Μια πρώην εστεμμένη και νυν ξεπεσμένη θα αναγκαστεί να επιστρέψει στη γενέτειρά της προς αναζήτηση εργασίας. Εκεί θα βρει δουλειά σε ένα εργοστάσιο κονσερβοποιίας, σύντομα όμως πρόκειται να βρεθεί βαθιά μπλεγμένη όταν κατά λάθος… σκοτώσει το αφεντικό της!

Αν αυτή την εβδομάδα ακούσετε τίποτε καμπάνες να χτυπάνε, είναι που επιτέλους βγαίνει στις αίθουσες καλή γαλλική κωμωδία (απίστευτο, το ξέρω) και δη μαύρη, σε σκηνοθεσία και σενάριο του Αλάν Μοντουί, με συν-σεναριογράφο τον Ζερεμί Γκουέζ του απαράδεκτα βαρετού «Το Βράδυ που Έφαγε τον Κόσμο», ο οποίος στον αντίποδα εκείνου επιδεικνύει εδώ απρόσμενη συγγραφική φρεσκάδα και θεοσκότεινο χιούμορ. Γίνονται και θαύματα, λοιπόν.

Η ταινία του Μοντουί αποτελεί κλασική περίπτωση κωμωδίας α λα «Αποστολή στη Μπριζ», δηλαδή με βιτριολικές ατάκες και βία στην υπηρεσία ενός εξαιρετικά καλογραμμένου σεναρίου που δεν παίρνει τον εαυτό του και τόσο στα σοβαρά, εκμαιεύοντας το γέλιο μέσα από εξωφρενικές καταστάσεις και πάντα με τη βοήθεια της θηλυκής του τριάδας η οποία αποτελεί ουσιαστικά και το δυνατό ερμηνευτικό χαρτί τούτου του φιλμ.

Η Σαντρά (ντε Φρανς) είναι μια γοητευτική πάλαι ποτέ βασίλισσα της ομορφιάς που αναγκάζεται να μείνει ξανά με τη μητέρα της, σε μια προσπάθεια να φύγει μακριά από τον βίαιο σύντροφό της. Επιστρέφοντας στην πόλη όπου μεγάλωσε, η Σάντρα θα προσπαθήσει να βρει δουλειά – μία οποιαδήποτε δουλειά – καταλήγοντας έτσι σε θέση εργάτριας στο τοπικό εργοστάσιο κονσερβοποιίας ψαριών. Εκεί θα γίνει φίλη με δύο άλλες εργαζόμενες, τη Μεριλίν (Λαμί), μια μητέρα που μεγαλώνει μόνη της τον μικρό της γιο, και τη Ναντίν (Μορό), μια μεσήλικη γυναίκα με οικονομικά προβλήματα, δύο μαντράχαλους γιους και έναν άνεργο (από επιλογή!) σύζυγο. Ένα βράδυ, η Σάντρα θα δεχτεί επίθεση από το αφεντικό της που θα προσπαθήσει να τη βιάσει, τελευταία στιγμή θα γλυτώσει μετά από τη βοήθεια των δύο φιλενάδων της και το αφεντικό θα αποδημήσει… κατά λάθος εις Κύριον, αφήνοντας πίσω του μια τσάντα γεμάτη λεφτά. Οι τρεις γυναίκες δεν θα χάσουν την ευκαιρία να τσιμπήσουν τα χρήματα, όχι όμως δίχως κόστος, αφού στο κατόπι τους θα βρεθεί συμμορία Βέλγων που θα διεκδικήσει με τη σειρά της τα ίδια λεφτά.

Ο Μοντουί φαίνεται να αντιλαμβάνεται καλά ότι μία τόσο καυστική ιστορία χρειάζεται και τον ανάλογο σκηνοθετικό ρυθμό και, πράγματι, το «Σκότωσα το Αφεντικό Μου» είναι ένα απολαυστικό έργο ανατροπών και ηθελημένα καρικατουρίστικων χαρακτήρων που μας υπενθυμίζει τι καλή δουλειά κάνουν οι Γάλλοι στο κομμάτι της σατιρικής κωμωδίας και της στυλιζαρισμένης βίας… όταν το θυμούνται! Εν προκειμένω, βασική προϋπόθεση για την κατανόηση του φιλμ ως μαύρης κωμωδίας καταστάσεων είναι η αποδοχή, από πλευράς των θεατών, μιας παγιωμένης ζοφερής καθημερινότητας με φιλάργυρους χαρακτήρες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, αλλά στην τελική δεν δίνουν και καμία δεκάρα για την κατάστασή τους, δεν μεμψιμοιρούν, ούτε καταριούνται την τύχη τους, παρά μονάχα «φαγώνονται» (μέχρις εσχάτων) όταν παρουσιαστεί η κατάλληλη ευκαιρία για ένα σακίδιο γεμάτο ζεστό παραδάκι. Η τραγελαφική πεμπτουσία της ανθρώπινης φύσης, δηλαδή.

Μην αναζητήσεις τον πιστό ρεαλισμό εδώ, πιθανότατα ανάλογες συνθήκες στην πραγματική ζωή θα σε είχαν βγάλει knockout από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Έτσι κι αλλιώς, η ταινία του Μοντουί δεν έχει ως αυτοσκοπό να αποτελέσει μια αφηγηματικά ρεαλιστική αναπαράσταση των περιπετειών μιας γυναικείας τριάδας που τα βάζει με τον τοπικό υπόκοσμο, αλλά περισσότερο την καταγραφή μιας τυχαίας σειράς γεγονότων που οδηγούν σε ανεξέλεγκτες μεν, χιουμοριστικές δε καταστάσεις. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ξεχωρίζει η παρουσία της Σεσίλ ντε Φρανς, την οποία πιθανότατα θυμάσαι (με την καλή έννοια…) από το θρίλερ τρόμου του 2003 «Υπερένταση» (γαλλιστί «Haute Tension»).

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αν ψήνεσαι για καλή (μαύρη) κωμωδία, τότε το «Σκότωσα το Αφεντικό Μου» ενδείκνυται για χαλαρή βραδιά σε κάποιο σινεμά πλησίον σου, αρκεί να εκτιμάς το ατακαδόρικο χιούμορ σε συνδυασμό με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα βίας που περιλαμβάνει από χοντρό βρωμόξυλο μέχρι ευφάνταστους τρόπους για να πεθάνεις, πάντα όμως με μία δόση ευπρόσδεκτης φαρσικής υπερβολής.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.